ဇာတ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ့ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းျခင္း မေကာင္းျခင္းကို ပရိသတ္က ဆုံးျဖတ္ေပးသလို လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေကာင္းကြက္ ဆုိးကြက္ေတြကိုလဲ နီးစပ္ရာ ပတ္၀န္းက်င္က ဆုံးျဖတ္ေပးပါလိမ့္မယ္။ ေလာဘ ေဒါသ ဗလပြနဲ႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ လူေကာင္းပါလုိ႔ ဟစ္ေအာ္ေနတဲ့ သူေတြဟာ ကုိယ့္ဂုဏ္ကုိယ္ေဖာ္ မသူေတာ္ေတြဘဲ ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္ကာလ အေျခအေနအရ မီဒီယာေတြရဲ့ အားေကာင္းမႈ၊ လူေတြရဲ့ ယုံၾကည္လြယ္မႈေတြက လူေကာင္းႏွင့္ လူဆုိးကို ခြဲျခားရခက္ေစတယ္။ မီဒီယာရဲ့ စီးဆင္းမႈျမန္ဆန္ျခင္းက လူဆုိးေတြအတြက္ အကြက္ေကာင္းျဖစ္ေစတယ္။
ေၾကာ္ျငာအားေကာင္းရင္ ပစၥည္းရဲ့ အရည္အေသြးက ေတာက္ေျပာင္လာသေယာင္ ထင္ရတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခု၀ယ္မယ္ဆုိရင္ ေၾကာ္ျငာကုိ အရင္ၾကည့္တတ္ၾကတယ္။ ဘယ္သူကမွ မိမိပစၥည္းကို မေကာင္းပါဘူး၊ အရည္အေသြးမမီပါဘူး၊ အားမေပးၾကပါနဲ႔ လုိ႔ တီဗီစခရင္ေပၚ ေၾကာ္ျငာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြက ဒီအခ်က္ကုိ ေမ့ေနၾကတယ္။ ေၾကာ္ျငာအားေကာင္းေလ ပုိၿပီး ေရာင္းအားျမင့္ေလဘဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ Quality ထက္ Quantity ကုိ ဦးစားေပးတဲ့ ေခတ္ကာလမွာ ပစၥည္းစစ္ ပစၥည္းမွန္ေတြ ငုတ္ကြယ္ေနၾကရရွာတယ္။
ပစၥည္းမမွန္ဘဲ ေၾကာ္ျငာအားေကာင္းလုိ႔ ေရာင္းအားတက္ခဲ့တဲ့ သမုိင္းဟာ ဘုရားရွင္ လက္ထက္ကထဲက ရွိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေၾကာ္ျငာက သာမန္ပစၥည္း ေၾကာ္ျငာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အယူ၀ါဒ ေၾကာ္ျငာဘဲ ျဖစ္တယ္။ ေဒ၀တ္ဆုိ လူတုိင္း သိၿပီးသား ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူက သူ႔အယူ၀ါဒကုိ ဒီလုိ ေၾကာ္ျငာတယ္။
"ရဟန္းဆုိတာ.....
၁။ ေတာေက်ာင္းမွာဘဲ ေနရမယ္။ ၿမဳိ့ေက်ာင္းမွာ မေနရဘူး။
၂။ ဆြမ္းခံလုိ႔ဘဲ စားရမယ္။ ပင့္ဖိတ္ဆြမ္းကုိ မစားရဘူး။
၃။ ပံသုကူ (လူေတြစြန္႔ပစ္တဲ့အ၀တ္) သကၤန္းဘဲ ၀တ္ရမယ္။ လူေတြ လွဴတဲ့ သကၤန္းကို မ၀တ္ရဘူး။
၄။ သစ္ပင္ရင္းမွာဘဲ ေနရမယ္။ ေက်ာင္းအတြင္းမွာ မေနရဘူး။
၅။ သက္သတ္လြတ္ဘဲ စားရမယ္။ အသား ငါး မစားရဘူး။
ငါက အဲဒီ၀ါဒေတြနဲ႔ သာသနာတည္ေထာင္မယ္။ ဘုရားက အဲဒါေတြရဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္နဲ႔ သာသနာတည္ေထာင္မယ္။ ရဟန္းမွန္ရင္ ၿခိဳးၿခံရမယ္။ ဇိမ္က်က် မေနရဘူး။ ျပင္းထန္စြာ က်င့္ၿပီး ကိေလသာေတြကုိ တုိက္ထုတ္ပစ္ရမယ္။ ဒါမွ လူေတြရဲ့ ၾကည္ညိဳမႈကုိ ခံယူထုိက္တယ္။ ဘုရား၀ါဒကုိ ႀကိဳက္ရင္ ဘုရားဆီသြားပါ။ ငါ့၀ါဒကုိ ႀကိဳက္ရင္ ငါ့ဆီလာခဲ့ပါ။ ငါ့ရဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ သင္တုိ႔ အဆင္ေျပေစရပါမယ္"
ေဒ၀တ္ရဲ့ ေၾကာ္ျငာက လူေတြရဲ့ ႏွလံုးသားကို တုိက္ရုိက္ထိေစတယ္။ ရဟန္းအခ်ိဳ ့ရဲ့ ဟဒယအတြင္းသုိ႔ ခ်ဥ္းနင္း ၀င္ေရာက္သြားေစတယ္။ ေခါင္းပါး ၿခိဳးၿခံတဲ့ အက်င့္ကို ဘယ္သူက မၾကည္ညိဳဘဲ ရွိပါ့မလဲ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေဒ၀ဒတ္ရဲ့ သာသနာမွာ ရဟန္းေတြရွိတယ္။ ဒကာဒကာမေတြရွိတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး အဇာတသတ္မင္းႀကီး ကိုယ္တုိင္ ေဒ၀ဒတ္ကုိ ကုိးကြယ္ခဲ့တယ္။
အမွန္က အထက္က အခ်က္ ငါးခ်က္ကို ဘုရားက လုံး၀ ပယ္ျမစ္ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်င့္လုိသူေတြက်င့္၊ မက်င့္ႏိုင္သူေတြ မက်င့္ဘဲ ေနႏုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့တာပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အဲဒီငါးခ်က္က တရားထူးကုိ ရေစႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ့ မဟုတ္လုိ႔ဘဲ။ တရားထူးရဖုိ႔က အာဟာရ ေကာင္းေကာင္းလုိတယ္။ ေနရာ ေကာင္းေကာင္းလုိတယ္။ ရာသီဥတု ေကာင္းေကာင္းလုိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က ေျမြမေသ တုတ္မက်ိဳးဘဲ ရဟန္းေတြကို ခြင့္ျပဳခဲ့တာပါ။
ဒါေပမဲ့ ေဒ၀ဒတ္ရဲ့ တုိက္စစ္ေအာက္မွာ ရဟန္းေတြ လူေတြ အေတာ္ေလး ျပားျပား ၀ပ္ခဲ့ၾကရရွာတယ္။ ေဒ၀ဒတ္ရဲ့ ေၾကာ္ျငာ အားေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေရာင္းအား အေတာ္ တက္သြားခဲ့တယ္။ ရွင္လူရဟန္းေတြ အေတာ္ေလး အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ မင္းႏွင့္အတူ ဗိုလ္ပါရဲမက္ေတြပါ အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပစၥည္းစစ္ ပစၥည္းမွန္ မဟုတ္မွန္းေတာ့ သူတုိ႔ မသိခဲ့ၾကဘူး။ သိလုိက္တ့ဲအခါမွာေတာ့ သူတုိ႔ အားေပးၿပီးသား ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေၾကာ္ျငာကုိ ေတာ္ရာမွာဘဲ ထားပါ။ အေတြးအေခၚသစ္နဲ႔ ဆန္းစစ္ပါ။ ကာလာမသုတ္ကုိ အာဂုံေဆာင္ထားပါ။ ေၾကာ္ျငာအားေၾကာင့္ အေကာင္းအဆုိးကို မေ၀၀ါးပါေစနဲ႔။ ဧဟိပႆိကဆုိတဲ့ သြားေရာက္က်င့္သုံးမႈနဲ႔ အရာရာကုိ ဆုံးျဖတ္ပါ။ ျပႆနာကုိ ျပႆနာအေနနဲ႔သာ မၾကည့္ဘဲ ျပႆနာရဲ့ရင္းျမစ္၊ ျပႆနာရဲ့ အေျခအေနကုိ ၾကည့္ၿပီး ျပႆနာရဲ့ ေျဖရွင္းမႈကုိ ရယူၾကပါ။ ဘယ္လုိ အေျခအေနမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ လူဆုိးလူေကာင္းဆုိၿပီး လြယ္လြယ္မဆုံးျဖတ္ၾကပါနဲ႔လုိ႔ တုိက္တြန္းေရးသားလုိက္ရပါတယ္။
.
1 comment:
က်န္းမာပါေစမဂၤလာပါခင္ဗ်ာ-
တကယ့္ကိုမွတ္သားစရာေကာင္းတဲ့ပို့စ္ေလးတစ္ခုပါ။
ေလးစားလ်က္ပါ-
Post a Comment