၂ ႏွစ္ေနခြင့္ ေပါင္ ၁၄၅၄.၅၇

 ျမန္မာႏုိင္ငံက ၿဗိတိသွ် သံရုံးမွာ ေက်ာင္းသားဗီဇာ ယူတုန္းက ၁၄လ တိတိ ရခဲ့ပါတယ္။ ယူေက ေရာက္ၿပီး ၁၄ လ ျပည့္ေတာ့ ေက်ာင္းသားဗီဇာဘဲ ထပ္တုိးပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၁၄ လ တိတိ ရျပန္ပါတယ္။ ေနာက္တုိးတဲ့ ၁၄ လ အတြင္းမွာ အဂၤါေမာင္ လန္ဒန္တကၠသိုလ္မွာ မာစတာတန္း တက္ပါတယ္။ တကၠသုိလ္ တက္ရင္းနဲ႔ ဗီဇာ ထပ္ကုန္ျပန္ပါတယ္။ ေအပရယ္လမွာ ကုန္သြားတာပါ။ ဒါနဲ႔  ေက်ာင္းသားဗီဇာထပ္တုိးျပန္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ ၁၄ လ ထပ္ရဦးမယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ထားသလုိ ျဖစ္မလာပါဘူး။ ၇ လဘဲ ေပးပါေတာ့တယ္။ ႏုိ၀င္ဘာလ ၁၅ ရက္အထိဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤါေမာင္ ေက်ာင္းၿပီးမွာက စက္တင္ဘာ ၁၅ ပါ။ ေက်ာင္းၿပီးတယ္ဆုိေပမဲ့ ေအာင္ဂဇက္ကေတာ့ မထြက္ေသးပါဘူး။ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၆ ေန႔မွ ထြက္မွာပါ။

ျပႆနာက အဲဒီက စေတာ့တာပါဘဲ။ ဗီဇာကုန္မွာက ႏုိ၀င္ဘာ ၁၅ ရက္။ ေအာင္ဂဇက္ ထြက္မွာက ႏုိ၀င္ဘာ ၂၆။ တုိးရမဲ့ ဗီဇာ အမ်ိဳးအစားက ေက်ာင္းသားဗီဇာ မဟုတ္ဘူး။ PSW (Post Study Work) ဗီဇာ အမ်ိဳးအစားပါ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ တကၠသုိလ္က ရတဲ့ ဘြဲ႔ဒီဂရီန႔ဲ အလုပ္ေလ်ာက္တဲ့ ဗီဇာပါ။ ေအာင္ဂဇက္က မထြက္ေသးေတာ့ ဘြဲ႔က မရေသးဘူး။ ဗီဇာ ေလ်ာက္ရမွာက အဲဒီဘြဲ႔နဲ႔ ေလ်ာက္ရမွာ။ ဗီဇာကုန္တာနဲ႔ ေအာင္ဂဇက္ထြက္မွာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ကြာဟေနတယ္။ အမွန္ဆုိ ေက်ာင္းသား ဗီဇာေတြကုိ ေက်ာင္းၿပီးရင္ေတာင္ ၄ လ တိတိ ပုိ ေပးေလ့ရွိတယ္လုိ႔ သိရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဂၤါေမာင္ကိုေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးတဲ့ ရက္ကေန ၂ လဘဲ ပုိ ေပးခဲ့တယ္။

အဲဒီလုိ ၂ လထဲ ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္ ဗီဇာ တုိးတဲ့အခါ အခက္အခဲ ျဖစ္ေတာ့တာပါဘဲ။ မာစတာၿပီးလုိ႔ ပီအိပ္ခ်္ဒီ ဆက္တက္မဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ ျပႆနာ မဟုတ္ေပမဲ့ အဂၤါေမာင္တုိ႔လုိ ေက်ာင္းဆက္တက္ရမလား မတက္ဘဲ ျပန္ရမလား ေ၀ခြဲမရႏုိင္ေသးတဲ့ အေျခအေနမုိ႔ ေက်ာင္းမတက္ဘဲ အလုပ္ဗီဇာဘဲေလ်ာက္သူ အဖုိ႔ကေတာ့ တကယ့္ ျပႆနာႀကီးတစ္ခုပါ။ ဘြဲ႔မရေသးဘဲ အဲဒီဘြဲ႔နဲ႔ အလုပ္ ေလ်ာက္ထားသလုိမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ ယူေက အစုိးရသစ္ကလဲ တစ္ခ်ိဳ့ ေက်ာင္းသားေတြကို သူတုိ႔ႏုိင္ငံ ျပန္လႊတ္ေနတ့ဲ အခ်ိန္မုိ႔လုိ႔လဲ ပုိၿပီး ဦးေဏွာက္ေျခာက္ရပါတယ္။

ဒီေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း စိတ္ေအးေအး ေနရေအာင္ ေရွ့ေန ငွားရေတာ့တာပါဘဲ။ ေရွ့ေနက ေသခ်ာ ရွင္းျပပါတယ္။ အခ်က္ သုံးခ်က္ထဲက ႀကိဳက္ရာေရြးပါတဲ့။

၁။ဗီဇာ မကုန္ခင္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ၿပီး ျမန္မာမွာရွိတဲ့ ၿဗိတိသွ်သံရုံးမွာ (PSW)ဗီဇာေလ်ာက္ရင္လဲ ရတယ္။
၂။ ေအာင္ဂဇက္ေစာင့္ဖုိ႔ ေက်ာင္းသားဗီဇာအေနနဲ႔ ၂ လ၀န္းက်င္ ဗီဇာေလွ်ာက္လဲ ရတယ္။
၃။ သူ႔ဆီမွာ PSW ဗီဇာအတြက္ အလုပ္အပ္လဲ ရတယ္။

သူက ရွင္းရွင္းဘဲ ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ၿပီး ေလ်ာက္တာက အလည္အပတ္လဲ သြားၿပီးသားျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဆီမွာ အကူအညီ ေတာင္းသေလာက္ ေငြအကုန္အက်လဲ မ်ားမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဒါေပမဲ့ အဂၤါေမာင္ကေတာ့ စာရင္းေတြ ရႈပ္ကုန္မွာ စုိးတာနဲ႔ သူ႔ဆီမွာဘဲ လက္မွတ္ထုိးၿပီး အလုပ္အပ္လုိက္ပါတယ္။ ဗီဇာက ႏုိ၀င္ဘာ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ ကုန္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက Initial Application ကုိ ဆုိင္းငံ့ေလွ်ာက္လႊာ အေနနဲ႔ ႏုိ၀င္ဘာ ၁၅ ရက္ေန႔မွာဘဲ ရုံးကုိ တင္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီ ေလွ်ာက္လႊာအတြက္  ၄၇၅ ေပါင္ ေပးရပါတယ္။ အဲဒီ ေလွ်ာက္လႊာက အတည္မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ေအာင္ဂဇက္မထြက္ခင္ အခ်ိန္ဆုိင္းထားဖုိ႔ ေလွ်ာက္လႊာပါ။ ေအာင္ဂဇက္ ထြက္ၿပီးမွ ေနာက္ထပ္ တစ္ေစာင္ အတည္ တင္ရဦးမွာပါ။ အဲဒီ PSW ဗီဇာကုိ Point Based System နဲ႔ လုပ္ထားတယ္။ ေအာင္လက္မွတ္ (သုိ႔မဟုတ္) ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း ေထာက္ခံစာ တစ္ခုခု မျပႏုိင္ရင္ ဗီဇာ လုံး၀ မေပးဘူး။

ေအာင္ဂဇက္က ႏုိ၀င္ဘာ ၂၆ မွာ ထြက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္တဲ့ အေၾကာင္း တကၠသိုလ္က ေထာက္ခံစာႏွင့္ ရမွတ္ေတြကုိေတာ့ ဒီဇင္ဘာ ၄ ရက္ေန႔မွ ပုိ႔ေပးတယ္။ ၅ ရက္ေန႔က တနဂၤေႏြေန႔မုိ႔ ၆ ရက္ေန႔မွဘဲ ေထာက္ခံစာႏွင့္ ရမွတ္ေတြကုိ ယူၿပီး ေရွ့ေနရုံးကို သြားေပးလုိက္ရတယ္။ ဒုတိယ Application မတင္ခင္ Invoice အရင္လာတယ္။ ပထမ ေလွ်ာက္လႊာအတြက္ ေငြေခ်ၿပီးမွ ဒုတိယ ေလွ်ာက္လႊာကုိ တင္ေပးပါတယ္။ ပထမ Invoice အရ VAT အပါအ၀င္  ၄၀၅.၈၅ ေပါင္ ေပးရပါတယ္။

ဒုတိယ ေလွ်ာက္လႊာက အဂၤါေမာင္ ေလွ်ာက္မဲ့ Tire 1 (PSW) Visa ပါ။ ဗီဇာ မကုန္ခင္ ေအာင္ဂဇက္ ထြက္ၿပီးရင္ေတာ့ ဒီဒုတိယပုံစံ တစ္ခုထဲ တင္ရင္ ရပါတယ္။ ေရွ့ေနလဲ မလုိပါဘူး။ ဒီေလွ်ာက္ကို စာတုိက္က တင္မယ္ဆုိရင္ ေပါင္ ၅၅၀ ေပးရပါတယ္။ လူကိုယ္တုိင္သြားၿပီး ေလ်ာက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေပါင္ ၈၅၀ ေပးရပါတယ္။ Bank statement ထဲမွာလဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ လက စၿပီး ဗီဇာတင္တဲ့ ေန႔အထိ ဆက္တုိက္ အနည္းဆုံး ေပါင္ ၈၀၀ ရွိရပါမယ္။ အဂၤါေမာင္ကေတာ့ ေရွ့ေနနဲ႔ လုပ္တာဆုိေတာ့ စာတုိက္က တင္မဲ့ စာရင္းထဲ ၀င္သြားတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ေလွ်ာက္လႊာအတြက္ ေပါင္ ၅၅၀ ေပးလုိက္ပါတယ္။ ေရွ့ေနကဘဲ ေလွ်ာက္လႊာ တင္ေပးပါတယ္။

ဇန္န၀ါရီ ၂၅ မွာ ဗီဇာရၿပီဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ေရွ့ေနဆီက အီးေမးလ္ လာပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ လာၿပီး ယူမွာလား စာတုိက္ကေန ပို႔လုိက္ရမွာလား ဆုိၿပီး ေမးပါတယ္။ အဂၤါေမာင္လဲ ရွင္းေအာင္လုိ႔ စာတုိက္က ပုိ႔ရင္ ၀န္ေဆာင္ခ ဘယ္ေလာက္ ယူမွာလဲ၊ ကုိယ္တုိင္ လာယူရင္ ေစ်း ပို သက္သာ မလား ဆုိၿပီး အီးေမးလ္ အျပန္အလွန္ လုပ္ေနတာနဲ႔ ရက္ အေတာ္ေလး ၾကာသြားတယ္။ စာတုိက္က ပုိ႔ရင္ စာပုိ႔ခဘဲ ယူမယ္ ဆုိတာနဲ႔ စာတုိက္ကဘဲ ပုိ႔ခုိင္း လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ Final Invoice ထပ္ လာပါတယ္။ ၄၉၈.၇၂ ေပါင္ ေပးရပါတယ္။ ပိုက္ဆံ ရွင္းၿပီးမွ ပတ္စ္ပုိ႔ စာအုပ္ကုိ အဂၤါေမာင္ဆီ ပုိ႔ေပးပါတယ္။ စာအုပ္ကုိ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၄ ရက္ေန႔မွာ ရပါတယ္။ ဗီဇာ ၂ ႏွစ္ ရပါတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ အထိ ျဖစ္ပါတယ္။

အားလုံး ၿပီးလုိ႔ တြက္ခ်က္ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ..
-Initial Application အတြက္ ၄၇၅ ေပါင္
-ပထမ Invoice အတြက္ ၄၀၅.၈၅ ေပါင္
-Tire 1 (PSW) Application အတြက္ ေပါင္ ၅၅၀
-Final Invoice အတြက္ ၄၉၈.၇၂ ေပါင္

စုစုေပါင္း  ၁၉၂၉.၅၇ ေပါင္ ကုန္က် သြားခဲ့တယ္။

ထူးဆန္းစြာဘဲ ဒီေန႔ ေရွ့ေနဆီက စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာတယ္။ ေဖာက္ဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အထဲမွာ စာေလးတစ္ေစာင္နဲ႔  ခ်က္လက္မွတ္ တစ္ေစာင္ကို ေတြ႔ရတယ္။ စာကေတာ့ Initial Application အတြက္ ေပးထားတဲ့ ေငြကို Refund ျပန္ေပးတဲ့ အေၾကာင္း ေရးထားတယ္။ ခ်က္လက္မွတ္မွာ ၄၇၅ ေပါင္ျပန္ေပးထားတယ္။ ေပ်ာ္လုိက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္း။  စုစုေပါင္း ကုန္က်ေငြ ၁၉၂၉.၅၇ ထဲက Refund ေငြ ၄၇၅ ႏႈတ္လုိက္ေတာ့ ၁၄၅၄.၅၇ ေပါင္ ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီ ၁၄၅၄.၅၇ ေပါင္ဟာ ဗီဇာ ၂ ႏွစ္အတြက္ စုစုေပါင္း ကုန္က်ေငြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
....

အဂၤါေမာင္ အဂၤလန္ မလာခင္တုန္းက ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို အမွတ္ရမိလိုက္တယ္။ သူ အဂၤလန္ ၾကြစဥ္တုန္းက အဂၤလိပ္တစ္ေယာက္ ေမာင္းတဲ့ တကၠစီကုိ ငွားစီးဖူးတယ္တဲ့။ သြားမဲ့ေနရာ ေရာက္ေအာင္ လန္ဒန္တံတားေပၚ ျဖတ္ၿပီး ေမာင္းရတယ္တ့ဲ။  အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ရဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ "ကဲ မွတ္ကေရာ ငါတို႔ ႏုိင္ငံကုိ လာၿပီး ကၽြန္ျပဳသြားတဲ့ေကာင္.. အခု ဘာတတ္ႏုိင္ေသးလဲ.. ငါ ပိုက္ဆံ ေပးၿပီး ခုိင္းစားလုိ႔ ရေနၿပီ" ဆုိၿပီး ၾကည္ႏူးမိခဲ့ဖူးသတဲ့။ အခု အဂၤါေမာင္လဲ ဆရာေတာ္ နည္းတူ "ကဲ ဘာမွတ္သလဲ ငါတုိ႔ကုိ ကုိလုိနီ လုပ္ခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္ႀကီး၊ အခုေတာ့ ဘာတတ္ႏုိင္ေသးလဲ၊ ငါ ပိုက္ဆံ ေပးၿပီး ဗီဇာ ေလွ်ာက္ခိုင္းလုိက္တာ၊ ငါခုိင္းတဲ့အတုိင္း ရုိရုိေသေသ ျပန္လုပ္ေပး ရေရာ" ဆုိၿပီး ၾကည္ႏူး၀မ္းသာ ျဖစ္ေနမိေလရဲ့။ (ပိုက္ဆံကုန္သြားတာကုိေတာ့ မျမင္တဲ့ အဂၤါေမာင္၊ ေတာ္ေတာ္ ဆုိးေနသလုိဘဲ)။

.