ခပ္ျပင္းျပင္းတံခါးေခါက္သံ

ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္။ 

တံခါးေခါက္သံ ၾကားရတယ္။ လက္ဆျပင္းျပင္းေခါက္တဲ့အသံ။ ဒီအခ်ိန္(မနက္ ၁၁ နာရီခန္႔) ဆုိ စာပုိ႔သမားလာေနက်အခ်ိန္။ စာပုိ႔သမားလာရင္ စာပါမယ္။ ပါဆယ္ထုပ္ေတြပါမယ္။ တစ္ခ်ိဳ့စာေတြ၊ တစ္ခ်ိဳ့ပါဆယ္ထုပ္ေတြကို လက္မွတ္ထုိးၿပီး ေရြးယူရတယ္။ အဲဒီလုိ လက္မွတ္ေရးထုိးဖုိ႔ လုိၿပီဆုိရင္ တံခါးကို ေခါက္ေလ့ရွိတယ္။ လူေခၚဘဲလ္ရွိေပမဲ့ ရာသီဥတုရဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ဘဲလ္ကသိပ္အလုပ္မလုပ္။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤါေမာင္တုိ႔ေက်ာင္းမွာ တံခါးေခါက္သံ မၾကာမၾကာ ၾကားရေလ့ရွိတယ္။

အြန္လုိင္းဘဏ္ကင္းရတဲ့အတြက္ အဂၤါေမာင္တုိ႔ ေစ်း၀ယ္ရင္ အြန္လုိင္းက လွမ္း၀ယ္လုိက္တာမ်ားတယ္။ ဘာေတြ၀ယ္သလဲ။ ပညာေရးသမားဆုိေတာ့လဲ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သင္ေထာက္ပစၥည္းေတြကုိဘဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ။ စာအုပ္စာတမ္း၊ အီလက္ထေရာနစ္ဒစ္ရွင္နရီ၊ အီးဘုတ္ရီ့ဒါ စသျဖင့္ေပါ့။ Amazon တုိ႔ Waterstones တုိ႔ Wisdombookshop တုိ႔  Ebay တုိ႔ Play.com တုိ႔ဆီကဘဲ လွမ္းမွာလုိက္တာ မ်ားပါတယ္။ အင္တာနက္ေက်းဇူးေၾကာင့္ စာအုပ္ဆုိင္ကုိ ကိုယ္တုိင္သြားၿပီး ၀ယ္စရာမလုိေတာ့ဘူးေပါ့။

အဂၤါေမာင္အိပ္ခန္းရဲ့ အေပၚထပ္အခန္းက ဦးဇင္းတစ္ပါး ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားတယ္။ မာစတာဒီဂရီ ပူပူေႏြးေႏြး ပုိက္ေထြးၿပီး အၿပီးျပန္သြားတာပါ။ အြန္လုိင္းက ေစ်း၀ယ္တဲ့ ေနရာမွာ သူကမွ တကယ့္ဆရာႀကီးပါ။ ဆရာႀကီးဆုိ ကလစ္အလုပ္မွားလုိ႔ ေပါင္စတာလင္ေငြ ပြန္းပဲ့ပါသြားတဲ့ အႀကိမ္လဲ နဲမွ မနဲေတာ့တာ။ သူ ျမန္မာျပည္မျပန္ခင္ အြန္လုိင္းကေန ပစၥည္းေတြ အမ်ားႀကီး၀ယ္သြားတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ သူ႔တပည့္ေတြက အပါး ၄၀၀ ေလာက္ရွိတာဆုိေတာ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းအေနနဲ႔ ေဘာလ္ပင္ေတြ အေခ်ာင္း ငါးရာေက်ာ္ေလာက္ ၀ယ္သြားတယ္။ သူ႔ရဲ့နာမည္ကို ေဘာလ္ပင္မွာ Imprint လုပ္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ပစၥည္းေတြ မွာထားေတာ့လဲ ပစၥည္းေတြ ေန႔စဥ္ေရာက္လာတယ္။ ပစၥည္းေတြ ေရာက္လာတုိင္းလဲ ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ဆုိတဲ့ တံခါးေခါက္သံကို ၾကားရေလ့ရွိတယ္။

အဂၤါေမာင္ကေတာ့ ပညာဆက္သင္ဦးမွာဆုိေတာ့ လန္ဒန္မွာ ဆက္က်န္ရစ္တယ္။ ပညာေရးအတြက္ စာအုပ္စာတမ္းေတြကို အြန္လုိင္းက မွာယူတယ္။ ပညာေရးရိကၡာဆုိလဲ မမွားဘူးေပါ့။ ျမန္မာျပည္ျပန္မဲ့ ဦးဇင္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ ပစၥည္းပစၥယေတြကုိ အြန္လုိင္းက မွာယူတယ္။ ျပန္ေတာ္ျပန္ ရိကၡာေတြ အေနနဲ႔ေပါ့။ ရိကၡာမ်ားမ်ားစုထားႏုိင္မွ ပညာေရးဘက္မွာ အဆင္ေျပႏုိင္သလုိ၊ ျပန္ေတာ္ျပန္ခရီးလဲ အဆင္ေျပမွာ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ တံခါးေခါက္သံၾကားတုိင္း ရိကၡာထုပ္ျပင္ဆင္ဖုိ႔ ပိုၿပီး သတိကိုျဖစ္ေစတယ္။

ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္။

ဒီလုိ အျပင္းစားတံခါးေခါက္သံကို လူတုိင္း တစ္ေန႔ေန႔မွာ ၾကားရဦးမွာပါ။ ႀကဳံရဦးမွာပါ။ ဘယ္ေန႔မွန္းမသိေပမဲ့ တစ္ေန႔ေန႔မွာေတာ့ ဒီတံခါးေခါက္သံကုိ ၾကားကုိ ၾကားရဦးမွာပါ။ မၾကားခ်င္လုိ႔ မရပါဘူး။ ထြက္ေျပးလုိ႔လဲ မရပါဘူး။ ပုန္းေရွာင္လုိ႔လဲ မရပါဘူး။  ေျမေအာက္၊ ေရေအာက္၊ ေကာင္းကင္၊ အာကာသ၊ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုလုံး ဘယ္မွာပုန္းေရွာင္ပုန္းေရွာင္ လုံး၀ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါဘူး။ ဧကဧကန္ႀကံဳရဦးမွာပါ။ ဒါျဖင့္ အဲဒီတံခါးေခါက္သံက ဘာလဲ။ ရွင္းရွင္းေလးပါဘဲ။ အဲဒါ ေသမင္းရဲ့ တံခါးေခါက္သံ။ လက္ရွိဘ၀က ထြက္ခြါဖုိ႔ အခ်က္ေပးတဲ့ တံခါးေခါက္သံ။ သံသရာခရီးကုိ သြားဖုိ႔ လာေခါက္တဲ့ တံခါးေခါက္သံ။

ဒီခရီးကုိ သြားဖုိ႔အတြက္ ဘာေတြျပင္ဆင္ၿပီးၿပီလဲ။ ဘာရိကၡာထုပ္ေတြ ထုပ္ပုိးၿပီးၿပီလဲ။ ဒီရိကၡာထုပ္ေတြကိုေတာ့ အြန္လုိင္းကေန၀ယ္လဲ မရဘူး။ အျပင္ဆုိင္ကေန၀ယ္လဲ မရဘူး။ Amazon က ၀ယ္လဲ မရဘူး။ Waterstones က ၀ယ္လဲ မရဘူး။ Wisdombookshop က ၀ယ္လဲ မရဘူး။ Ebay က ၀ယ္လဲ မရဘူး။ Play.com က ၀ယ္လဲ မရဘူး။ ဘယ္မွာမွ ၀ယ္လုိ႔ မရပါဘူး။ မိမိရဲ့ ခႏၶာကုိယ္ထဲကဘဲ ၀ယ္ယူၿပီး ရိကၡာစုေဆာင္း ထုပ္ပုိးရမွာပါ။ စိတ္ရွင္းတဲ့ ဒါနနဲ႔ ရိကၡာထုပ္ၾကရမယ္။ ျဖဴစင္တဲ့ သီလနဲ႔ ရိကၡာထုပ္ၾကရမယ္။ အားပါတဲ့ ဘာ၀နာနဲ႔ ရိကၡာထုပ္ၾကရမယ္။ စိတ္သန္႔သန္႔နဲ႔ အထုပ္ထုပ္ၾကရမယ္။ တရားရွာ ကုိယ္မွာေတြ႔လုိ႔ ဆုိထားတယ္မဟုတ္လား။

အဂၤါေမာင္တုိ႔အားလုံး ဘာရိကၡာေတြ ထုပ္ၿပီးၿပီလဲ။ မထုပ္ရေသးရင္ ထုပ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္သင့္ၿပီ။ အနာဂါတ္ဆုိတာ ဘာမွ ေသခ်ာတာမဟုတ္ဘူး။ လက္ရိွပစၥဳပၸန္က အေကာင္းဆုံးပါဘဲ။ မ်ားမ်ားႀကီး တစ္ခါထဲ စုေဆာင္းထုပ္ပုိးေနစရာမလုိပါဘူး။ နဲနဲစီစုေဆာင္းထားရင္ တစ္ေန႔မွာ လုံေလာက္တဲ့ ရိကၡာထုပ္ႀကီး ျဖစ္လာမွာပါ။ တစ္စတစ္စ၊ စြန္႔၀ံ့မွလွ်င္၊ ဘ၀ေနာက္ေႏွာင္း၊ ဆက္တုိင္းေကာင္း၏ တဲ့။ စုထားၾက။ စုထားၾက။ နဲနဲစီစုထားၾက။ ေတာ္ၾကာ တံခါးေခါက္သံၾကားရမွ အထုပ္မပါဘဲ လုိက္ပါသြားရဦးမယ္။ အထုပ္ပါမသြားရင္ေတာ့ တရားသူႀကီးယမမင္းလဲ မ်က္ႏွာလွမွာ မဟုတ္ဘူး။ အထုပ္ပါမလာတဲ့ လူေတြကုိ တရားသူႀကီး ဘယ္လုိဆုံးျဖတ္မယ္ထင္လဲ။ ရွင္းရွင္းေလးပါဘဲ။ သြားေရာ့ လဟယ္၊ ေသဟဲ့ နႏၵိယ ဘဲေပါ့။  ။

.