အေတြးထဲက ျမဴခုိး

ညဥ္႔နက္သြားၿပီ။ အေတာ္ေလးကုိ ညဥ့္နက္ေနၿပီဘဲ။ နာရီကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္ ၂ နာရီ ၂၇ မိနစ္။ အိပ္ဖုိ႔သင့္ၿပီ။ ဖတ္လက္စ Sangha and State In Burma (A Study of Monastic Sectarianism and Leadership) စာအုပ္ေလးကုိ Bookmark လုပ္ထားၿပီး အဖုံးပိတ္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း အိပ္ခါနီး ေရအိမ္ခဏ၀င္ဖုိ႔ အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္လုိက္တယ္။ အမွတ္တမဲ့နဲ႔ ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ အျပင္ဘက္ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္ၾကည့္လုိက္မိတယ္။ တိတ္လုိ႔ဆိတ္လုိ႔ပါလား။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတိတ္ဆိတ္မႈကို အံတုေနတဲ့အရာတစ္ခုကိုေတာ့ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ရလုိက္တယ္။ ႏွင္းျမဴေတြ။

ဟုတ္တယ္။ အျပင္မွာ ႏွင္းျမဴေတြ က်ေနတယ္။ က်လုိက္သမွ ေရွ့ေနာက္ ၀ဲယာ ဘာမွကုိ သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရေအာင္ က်ေနတာ။ ညဘက္မုိ႔ ေတာ္ပါေသးရဲ့။ ေန႔ဘက္မ်ား ခုလုိ ျမဴထူထူထပ္ထပ္ က်ဆင္းေနရင္ လမ္းေပၚေျပးလႊားသြားလာေနတဲ့ ယာဥ္ရထားေတြ၊ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနၾကတဲ့လူေတြ၊ အစာရွာေနၾကတဲ့သတၱ၀ါေတြအတြက္ေတာ့ ဒုကၡဘဲ။ လမ္းခရီးၾကန္႔ၾကာႏုိင္တယ္။ ယာဥ္တုိက္မႈေတြ ေပၚေပါက္လာႏုိင္တယ္။ သြားေရးလာေရး ခက္ခဲလာႏုိင္တယ္။ ေအာ္... ဒုကၡ.. ဒုကၡ.. ဒုကၡ။

ဒါနဲ႔။ ငါတုိ႔ႏွလုံးသားထဲမွာေရာ ျမဴေတြ ကင္းေနၿပီလား။ ဟင့္အင္း။ မကင္းေသးဘူး။ လုံး၀ မကင္းေသးပါဘူး။ ေလာဘျမဴေတြ၊ ေဒါသျမဴေတြ၊ ေမာဟျမဴေတြ၊ မာနျမဴေတြ၊ ဣႆာျမဴေတြ၊ မစၦရိယျမဴေတြ ျပည့္လုိ႔ၾကပ္လုိ႔ပါဘဲ။ မတရားလုိခ်င္စိတ္ေတြ။ မလုိမုန္းထားစိတ္ေတြ၊ ေတြေ၀စိတ္ေတြ၊ မခံခ်င္စိတ္ေတြ၊ မနာလုိစိတ္ေတြ၊ ၀န္တုိစိတ္ေတြ။ အဲဒီလုိ ကိေလသာျမဴညစ္ျမဴဆုိးေတြ ငါတုိ႔ႏွလုံးသားထဲ အေသြးအသားထဲမွာ စြဲၿမဲတည္ေနၾကတယ္။ ဒီလိုျမဴညစ္ျမဴဆုိးေတြ ေပက်ံေနတဲ့ ႏွလုံးသားန႔ဲ သံသရာလမ္းၾကမ္းႀကီးကုိ ဘယ္လုိခုတ္ေမာင္း ျဖတ္ေက်ာ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ ငါတုိ႔သြားရမဲ့ မိန္းလမ္းမႀကီးက မႈန္၀ါးေနတယ္။ ညစ္ေပေနတယ္။ ရႈပ္ေထြးေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဂၢင္ယာဥ္ရထားစီးၿပီး သြားရင္ လမ္းခရီးတစ္၀က္မွာ ေသာင္တင္ႏိုင္တယ္။ ယာဥ္တုိက္မႈျဖစ္ၿပီး ေအာက္ကုိ ျပဳတ္က်ႏုိင္တယ္။ လမ္းခရီးမေျဖာင့္ျဖဴးႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒါကမွ တကယ့္ဒုကၡစစ္။

ပကတိျမဴခုိးေတြေၾကာင့္ အလြန္ဆုံး တစ္ဘ၀ဘဲ ေသေၾကပ်က္စီးႏုိင္တယ္။ ႏွလုံးသားထဲမွာရွိတ့ဲ ကိေလသာ ျမဴအညစ္အေၾကးေတြေၾကာင့္ကား မဂၢင္ယာဥ္ႀကီး တိမ္းေမွာက္ၿပီး သံသရာတစ္ေလ်ာက္လုံး ဆင္းရဲအတိျဖစ္သြားႏုိင္ေလာက္တယ္။ ဒါဆုိ ရင္တြင္းျဖစ္ ျမဴခုိးေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္ရင္ ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္မွာ ေ၀ေနတဲ့ ပကတိျမဴခုိးေတြရဲ့ ေဘးရန္က ဘာမွ မေျပာပေလာက္ေတာ့ပါလား။ အဲဒီလုိ စဥ္းစားၿပီး အျပင္က ျမဴခုိးေတြကို ဥေပကၡာျပဳကာ အခန္းတြင္း၀င္ၿပီး အိပ္စက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္မိပါေတာ့တယ္။

.