Have a trip! စကားေၾကာင့္ လမ္းမေျဖာင့္ခဲ့ၾကျခင္း

မနက္ ၈ နာရီခြဲမွာ တကၠသိုလ္သြားဖုိ႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီ။

အဂၤါေမာင္တုိ႔အဖြဲ႔ တကၠသုိလ္သြားဖုိ႔ ေက်ာင္းက အထြက္မွာ ေက်ာင္းမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ (ဆန္းဒါးလင္းတကၠသုိလ္မွာတက္မဲ့) ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးက စကားတစ္ခြန္းေျပာလုိက္တယ္။

Have a trip! တဲ့။

အဂၤါေမာင္ကလဲ ၿငိမ္မေနပါဘူး၊ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

"ဟာ ဘုန္းႀကီးကလဲ Have a nice day! Have a nice trip တစ္ခုခုေျပာရင္ေတာ္ေသး၊ Have a trip လုိ႔ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး"

သူကလဲ ေခါင္းမာသူပီပီ Have fun!! လုိ႔ေတာင္ ရွိေသးတာဘဲ။ Have a trip လုိ႔ေျပာရင္လဲ ရေလာက္ပါတယ္တဲ့။

သူေျပာတဲ့စကားကို အျငင္းမပြါးခ်င္တာနဲ႔ဘဲ အဂၤါေမာင္တုိ႔အုပ္စု ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိမ္ဆိမ္ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။

အခ်ိန္က ကြက္တိတြက္ၿပီးသားဆုိေတာ့ သူနဲ႔ အျငင္းပြါးေနရင္ အခ်ိန္ကုန္သြားမွာ စုိးရိမ္ရတယ္ေလ။

ေက်ာင္းက ၈ နာရီခြဲထြက္မယ္။ Hounslow west station ကုိ ေျခခ်င္ေလ်ာက္ရင္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာမယ္။

Hounslow west ဘူတာကေန Russell Square ဘူတာထိ ေျမေအာက္ရထားစီးရင္ မိနစ္ ၅၀ ေလာက္ၾကာမယ္။ Russell Square ဘူတာကေန လန္ဒန္တကၠသိုလ္ထိဆုိရင္ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ထပ္ေလ်ာက္ရမယ္။ ရထားေစာင့္ရမဲ့အခ်ိန္ပါ ထပ္ေပါင္းလုိက္ရင္ေတာ့ အသြားသက္သက္ တစ္နာရီခြဲေလာက္ ၾကာမယ္။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေက်ာင္းကေန မနက္ ၈ နာရီခြဲထြက္ရင္ တကၠသိုလ္ကုိ ၁၀ နာရီကြက္တိေရာက္မယ္။ ၁၀ နာရီတိတိမွာ အတန္းစမယ္ဆုိေတာ့ အားလုံးကြက္တိေပါ့။ ဒီေန႔က ဒီတစ္ပတ္ရဲ ႔ ေနာက္ဆုံးေန႔ဆုိေတာ့ စာေမးပြဲရွိတယ္။ ေျဖဆုိခ်ိန္ ၂ နာရီ၊ စာလုံးေရ ၅၀၀ တဲ့။ ၁၀ နာရီက ၁၂ နာရီအထိေျဖရမွာ။

အဂၤါေမာင္တုိ႔အုပ္စု Hounslow ဘူတာကေနၿပီး ေျမေအာက္ရထားကုိစီးပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရထားက Russell Square မေရာက္ခင္ Knightsbridge ဘူတာမွာ ေသာင္တင္ေနပါေတာ့တယ္။ ေရွ ႔ဆက္မသြားေတာ့ဘူးတဲ့။ အေရးေပၚ Engineer works ရွိလုိ႔ ဆုိဘဲ။ အဲဒါမွ ဒုကၡ။ Ressell Square ဘူတာေရာက္ဖုိ႔က ခုနစ္ဘူတာေလာက္လုိေသးတယ္။

နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကုိးနာရီခြဲေနၿပီ။ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ တကၠသုိလ္ကုိ အခ်ိန္မီ မေရာက္ေတာ့မွာေတာ့ ေသခ်ာသြားၿပီ။ အေရးႀကီးတာက တကၠသုိလ္ကုိ ဘယ္လုိ သြားရမယ္ဆုိတာကုိ အရင္စုံစမ္းဖုိ႔ဘဲ။ အဂၤါေမာင္တုိ႔ ေျမေအာက္က ထြက္ၿပီး ဘူတာမွာရွိတဲ့ ၀န္ထမ္းကုိ ေမးျမန္းရတယ္။ လန္ဒန္တကၠသုိလ္ကုိ ဘယ္လုိ သြားရမလဲေပါ့။ နံပါတ္ ၁၀ ကားကုိ စီးသြားၿပီး Russell Square မွာ ဆင္းပါတဲ့။

ဒါနဲ႔ဘဲ နံပါတ္ ၁၀ ကားမွတ္တုိင္ကုိ လုိက္ရွာၾကရတယ္။ မွတ္တုိင္ရွာရတာကလဲ အခ်ိန္ၾကာ၊ မွတ္တုိင္ေတြ႔ၿပီး ဘတ္စ္ကား ေစာင့္ရတာကလဲ အခ်ိန္ၾကာဆုိေတာ့ အဲဒီေနရာမွာတင္ ၁၀ နာရီထုိးသြားတယ္။ အမွတ္ ၁၀ ဘတ္စ္ကား၀င္လာတဲ့အခါ တက္စီးလုိက္ၾကတယ္။ ဘတ္စ္ကားကလဲ Traffic မိေနလုိ႔ လိပ္သြားသေလာက္ဘဲ ျမန္တယ္။ အေရးႀကီးတဲ့ေန႔မွ အရာအားလုံးက ေႏွးေကြးေနတယ္။

အဆုိးဆုံးကေတာ့ အဲဒီ ဘတ္စ္ကားကလဲ ဂိတ္ဆုံးထိ မေျပးေတာ့ဘူးတဲ့။ အေရးေပၚအေနနဲ႔ လမ္းတစ္၀က္မွာဘဲ ရပ္ထားလုိက္တယ္။ Warren Street ဆုိတဲ့ ေျမေအာက္ဘူတာနားမွာ terminate ျဖစ္သြားတယ္။ ဘူတာ၀န္ထမ္းေတြကုိ ေမးျမန္းျပန္ရတယ္။ လန္ဒန္တကၠသုိလ္ကုိ ဘယ္လုိသြားရမလဲေပါ့။ လမ္းေလ်ာက္လုိ႔သာ သြားေပေတာ့၊ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေလ်ာက္ရင္ ေရာက္ၿပီတဲ့။ အဂၤါေမာင္တုိ႔လဲ ဟုိေမးဒီေမးနဲ႔ လမ္းေလ်ာက္လာၿပီး တကၠသုိလ္ကုိ ၁၁ နာရီတိတိမွာမွ ေရာက္သြားတယ္။

အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ စာေမးပြဲေျဖတာ တစ္နာရီတိတိရွိေနၿပီ။ အဂၤါေမာင္လဲ ကမန္းကတန္းနဲ႔ဘဲ စာေမးပြဲကုိ ေရာေျဖလုိက္ရတယ္။ ၁၂ နာရီမွာ စာေမးပြဲက ၿပီးသြားတယ္။ သူမ်ားေတြ ၿပီးေတာ့ အဂၤါေမာင္လဲ ၿပီးလိုက္ရတာေပါ့။ ႏွစ္နာရီေမးခြန္းလႊာကုိ တစ္နာရီထဲနဲ႔ ၿဖီးျဖန္းႏုိင္လုိက္တာကုိဘဲ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ႀကံဖန္ခ်ီးက်ဴးမိလုိက္တယ္။

အေပၚကေျပာခဲ့တဲ့ Have a trip! ဆုိတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးရဲ ႔စကားက တကယ္ကုိ အဂၤါေမာင္တုိ႔အတြက္ Trip အေသးစားေလး ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ မေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာ၊ မစီးဘူးတဲ့ ဘတ္စ္ကားစီးၿပီး မျမင္ဖူးတဲ့ ရႈခင္းေတြကုိ ၾကည့္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ Nice ဆုိတဲ့ စကားမပါတဲ့အတြက္ စာေမးပြဲေျဖခ်ိန္ တစ္နာရီတိတိနစ္နာခဲ့ရတာကေတာ့ အေျခအေနကုိ ဆုိးရြားေစပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ ႔ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ တကယ္ကုိ အာစက္လ်ာစက္မိတတ္ၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အလုပ္တစ္ခုအတြက္န႔ဲ အခ်ိန္တုိင္ပင္ကုိက္ၿပီး သြားတဲ့သူေတြကုိ မလုိအပ္ဘဲ Have a trip ဆုိတဲ့စကားကုိ လြယ္လြယ္ကူကူ မေျပာမိၾကေစဖုိ႔ သင္ခန္းစာေပးလုိက္ရေၾကာင္းပါ။

....