လန္ဒန္ၿမိဳ့ သံဃာ့မဟာပ၀ါရဏာျပဳပြဲ

ဒီေန႔ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔။

အျပည့္အစုံ ေျပာရရင္ေတာ့..

သာသနာႏွစ္ ၂၅၅၅။

ေကာဇာ ၁၃၇၃ ခု၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ (၁၂.၁၀.၂၀၁၁) ဗုဒၶဟူးေန႔။

ဒီေန႔ကုိ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔လုိ႔ ေခၚသလုိ ပ၀ါရဏာေန႔လုိ႔လဲ ေခၚၾကတယ္။

ကမၻာအႏွံ႔ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ေရာက္လာၾကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း မိမိတုိ႔ ကုိးကြယ္ရာ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ပင့္ဖိတ္ၾကပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း စီစဥ္ေပးၾကပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ကမၻာအႏွ႔ံ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြ အမ်ားအျပားေပၚေပါက္လာပါတယ္။ စာေရးသူ ေနထုိင္ရာ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာလဲ  ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနၾကပါၿပီ။ အားရ၀မ္းသာ ၾကည္ႏူးဂုဏ္ယူစရာပါ။

ဗုဒၶဘာသာ ၀ိနည္းထုံးစံနဲ႔ အညီ ပုရိမ၀ါမွ ကၽြတ္ေတာ္မူကုန္ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ား သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔မွာ ပ၀ါရဏာပြဲ က်င္းပ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။  ပ၀ါရဏာျပဳတယ္ဆုိတာကေတာ့ အျမင္မေတာ္ရင္ ဆုံးမေပးၾကဖုိ႔ ရဟန္းအခ်င္းခ်င္း ခြင့္ပန္ဖိတ္ၾကားျခင္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္က်ဴးလြန္တာကုိ  ျမင္ျခင္း ၾကားျခင္း ယုံမွားသံသယရွိျခင္း တစ္ခုခု ရွိရင္ တပည့္ေတာ္ကုိ သနားေသာအားျဖင့္ ဆုံးမေပးၾကပါလုိ႔ သံဃာ့အလယ္မွာ ကတိက၀တ္ျပဳ ေတာင္းဆုိတဲ့ပြဲဆုိလဲ မမွားပါဘူး။

အဂၤလန္ႏုိင္ငံ လန္ဒန္ၿမိဳ့မွာ ႏွစ္စဥ္ သံဃာ့မဟာပ၀ါရဏာပြဲ က်င္းပလာတာ အခုဆုိ ၁၀ ႀကိမ္တိတိ ရွိပါၿပီ။ တစ္ႏွစ္ကို တစ္ေက်ာင္း အလွည့္က် က်င္းပၾကတာပါ။ လန္ဒန္ၿမိဳ့ေပၚမွာတင္ ျမန္မာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ၅ ေက်ာင္း တိတိ ရွိပါတယ္။ ေအာက္စ္ဖုိ႔ဒ္၊ ဘာမင္ဂမ္၊ မန္ခ်က္စတာ၊ ဆန္းဒါးလင္းၿမိဳ့ေတြမွာလဲ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြ အသီးသီး ရိွၾကပါတယ္။ လန္ဒန္မွာ ႏွစ္စဥ္က်င္းပတဲ့ ပ၀ါရဏာျပဳပြဲကို အဂၤလန္ တစ္ႏုိင္ငံလုံးမွာရွိတဲ့  ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြ အားလုံးကုိ ပင့္ဖိတ္ေလ့ရွိပါတယ္။

ဒီႏွစ္ မဟာပ၀ါရဏာျပဳပြဲ အလွည့္က်တဲ့ ေက်ာင္းကေတာ့ လန္ဒန္ၿမိဳ့ လန္ဒန္၀ိဟာရ ေက်ာင္းပါ။ လန္ဒန္ၿမိဳ့ရဲ့ ပထမဆုံးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းလုိ႔ ေျပာရင္ ရပါတယ္။ အဂၤလန္တစ္ႏုိင္ငံလုံးရဲ့ ပထမဦးဆုံး ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းလုိ႔လဲ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ စတင္ တည္ေထာင္ ဖြဲ႔စည္းထားခဲ့ၾကတဲ့ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကို အရမ္းေလးစားမိပါတယ္။

ပ၀ါရဏာျပဳပြဲကုိ သံဃာေတာ္ ၁၄ ပါးတိတိ ၾကြလာပါတယ္။ နယ္ဘက္က ေက်ာင္းေတြကေတာ့ ခရီးအေျခအေနအရ မၾကြလာၾကပါဘူး။ လန္ဒန္ၿမိဳ့ထဲက သံဃာကုန္ပါ။ ေန႔ဆြမ္းကုိ အလွဴရွင္ေတြ စုေပါင္း ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ အဓိက မ တည္ၿပီး ဆြမ္း၊ လွဴဖြယ္ပစၥည္း၊ န၀ကမၼ စသည္ကုိ သံဃာအပါးေစ့ လွဴဒါန္းတာကေတာ့ ေမာင္မ်ိဳးခုိင္သင္း+မပြင့္ျဖဴစုိး (ညီမ) မထက္ထက္စုိး လူငယ္မိသားစုေလးပါ။ ခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းပါတယ္။

ေန႔လည္တစ္နာရီမွာ ၾကြေရာက္လာၾကတ့ဲ သံဃာေတာ္မ်ား တစ္ပါးစီ ပ၀ါရဏာျပဳၾကပါတယ္။ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ရွိၾကဖုိ႔၊ အခ်င္းခ်င္း ရုိင္းပင္းကူညီၾကဖုိ႔၊ အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ၾကဖုိ႔ ၾသ၀ါဒကထာ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္တိသရဏဆရာေတာ္ႀကီးႏွစ္ပါးကို သံဃာေတာ္မ်ားက ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။ ဆုကိုေတာ့ တိသရဏဆရာေတာ္ႀကီးက ေပးပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ တစ္ဆက္ထဲ လွဴဖြယ္အစုစုအတြက္ ေရစက္ခ်ပြဲ ဆက္လက္ က်င္းပပါတယ္။ ေရစက္ခ်ပြဲမွာ (အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔ ျဖစ္တဲ့အတြက္) အဘိဓမၼာ ၇ က်မ္းထဲက ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ အဘိဓမၼာပါဠိစာသား (ေအဖုိးေလးမ်က္ႏွာ)ကို သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ ဒကာဒကာမမ်ား စုေပါင္း ရြတ္ဆုိ ပူေဇာ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ တိသရဏဆရာေတာ္ ဦးပ႑ိတာဘိ၀ံသ တရားခ်ီးျမွင့္ပါတယ္။ တရားေဟာရင္း ပုံျပင္ တစ္ပုဒ္ေျပာသြားတာကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လုိ႔ ျပန္မွ်ေ၀လုိက္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ဆုိတာ မသိသူ မရွိသေလာက္ နာမည္ႀကီးပါတယ္။ ဘႀကီးေတာ္ဘုရား လက္ထက္က ဆရာေတာ္တစ္ပါးပါ။ နန္းမေတာ္မယ္ႏု ကုိးကြယ္တဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးပါ။ တစ္ေန႔ ဆရာေတာ္ကို မဂၤလာအုဌ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ေဆာက္လွဴပါတယ္။ အဲဒီ ေက်ာင္းလွဴပြဲမွာ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ တရားခ်ီးျမွင့္ရပါတယ္။ ပင့္သံဃာေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါ။ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္က တရားခ်ီးျမွင့္ရမဲ့အစား ေဟတုပစၥေယာ အာရမၼဏပစၥေယာ------ပ------ အ၀ိဂတပစၥေယာ ဆုိၿပီး ၂၄ ပစၥည္းကုိ သုံးေခါက္တိတိသာ ရြတ္ဆုိၿပီး ေရစက္ခ်ေပးလုိက္သတဲ့။ တကယ့္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ လူေတြလွဴတဲ့  အလြန္ႀကီးက်ယ္တဲ့ ေက်ာင္းႀကီးကုိ အလြန္ႀကီးက်ယ္စည္းကားသုိက္ၿမိဳက္စြာ လွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴပြဲႀကီးမွာ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္က တရားကို အခုလုိ တုိေနာင့္ေနာင့္ေလး ေဟာလုိက္တဲ့ အတြက္ အျခား သံဃာေတာ္မ်ား မ်က္လုံးျပဳးမ်က္ဆံျပဴး ျဖစ္သြားၾကသတဲ့။

 ပြဲၿပီးသြားေတာ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္ကုိ ဆရာေတာ့္ႏွယ္ အခုလုိ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ပြဲမ်ိဳးမွာ ဘာျဖစ္လုိ႔ အခုလုိ ျဖစ္သလုိ တရားေဟာလုိက္ရတာလဲ၊ မ်က္ႏွာမျပတတ္စရာေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာဘဲ လုိ႔ အျပစ္တင္သတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္က အဲဒီဆရာေတာ္ကုိ ျပန္ေလွ်ာက္လုိက္သတဲ့။ အဲဒီေလွ်ာက္လုိက္တဲ့ စကားေလး ႀကိဳက္လုိ႔ ဒီပုံျပင္ကို ထည့္ေရးလုိက္တာပါ။ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္က ဘာျပန္ေလွ်ာက္လုိက္သလဲ ဆုိေတာ့.. အခုလုိ အလြန္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလွတဲ့ အလွဴပြဲမုိ႔ အခုလုိဘဲ အလြန္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလွတဲ့ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ကုိ ေဟာလုိက္တာပါတဲ့။

မွတ္သားစရာေကာင္းပါတယ္။ က်မ္းႀကီး ပ႒ာန္း၊ က်မ္းငယ္ ဆန္း၊ က်မ္းလတ္ ဓါတုကထာ လုိ႔ ဆုိရုိးရွိတယ္ မဟုတ္လား။ တရားေတာ္ေတြထဲမွာ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ဟာ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားဆုံးနဲ႔ ခက္ခဲနက္နဲဆုံးပါ။ တိသရဏဆရာေတာ္က အဲဒီပုံျပင္ကုိ အဆုံးသတ္ၿပီးေနာက္ အခု ၾကြလာၾကတဲ့ ဒကာဒကာမမ်ားလဲ ပ႒ာန္းအပါအ၀င္ အဘိဓမၼာခုနစ္က်မ္းထဲမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ကို ရြတ္ဆုိၿပီးၾကၿပီ၊ ဒီအက်ိဳးက အရမ္းႀကီးျမတ္ပါတယ္။ အဟိတ္တိရစၦာန္ျဖစ္တဲ့ လင္းႏို႔သား ငါးရာေတာင္  အဘိဓမၼာတရား အသံၾကားခဲ့လုိ႔ အခုဘ၀မွာ ရွင္သာရိပုတၱရာရဲ့ တပည့္ရဟန္းေတြျဖစ္လာၾကၿပီး ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံသြားၾကတယ္။ အဲဒါ အဘိဓမၼာတရားရဲ့ ေက်းဇူးေတြဘဲေပါ့ ဆုိၿပီး ေမတၱာပို႔ဆုေပးကာ တရားေတာ္ကို အဆုံးသတ္လုိက္ပါတယ္။

အားလုံးၿပီးေတာ့ စာေရးတံမဲ ေဖာက္ပါတယ္။ သံဃာ ၁၄ ပါး၊ မဲ ၁၄ ခုပါ။ နံပါတ္ ၁ က အမ်ားဆုံးဆုျဖစ္ၿပီး နံပါတ္ ၁၄ က အနည္းဆုံးဆုပါ။ နံပါတ္ ၁ မွာ ေပါင္တစ္ရာေက်ာ္နဲ႔ အျခားပစၥည္းေတြ ထည့္ထားတယ္လုိ႔ သိရတယ္ (သိပ္ေတာ့မေသခ်ာပါ)။ ထုံးစံအတုိင္း စာေရးသူ နံပါတ္ ၁ မေပါက္ခဲ့ပါဘူး။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ႀကီးစဥ္ငယ္လုိက္ စာေရးတံမဲ ႏႈိက္ၾကပါတယ္။ စာေရးသူ မဲႏႈိက္အလွည့္မေရာက္ခင္မွာ နံပါတ္ ၁ က ထြက္သြားပါၿပီ။ စာေရးသူကေတာ့ နံပါတ္ ၄ ဘဲ ေပါက္ပါတယ္။ ၁၄ ဘဲ ေပါက္မယ္ထင္ထားခဲ့တာ၊ အဆင့္ ၄ ရခဲ့တယ္ဆုိေတာ့ မဆုိးပါဘူး။

အခုေလာက္ဆုိ အမိျမန္မာႏုိင္ငံမွာလဲ ဆီမီးေရာင္ တထိန္ထိန္နဲ႔  ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ျဖစ္ေနမွာ ျမင္ေယာင္မိေသးတယ္။ စာေရးသူ ရန္ကုန္မွာ ရွိစဥ္က သီတင္းကၽြတ္လဆန္း ၁၄၊ ၁၅၊ လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္၊ မနက္ေစာေစာ နဲ႔ ညေနခင္းေတြမွာ ဆီမီးအလွဴ ပူေဇာ္ေနက်ပါ။ ေက်ာင္း ၀ရံတာမွာေရာ ဘုရားမွာေရာေပါ့။ စာေရးရင္း နဲနဲေတာင္ အမိေျမကို လြမ္းခ်င္သေယာင္ေယာင္ ခံစားမိပါတယ္။

အားလုံးေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေအးခ်မ္းႏုိင္ၾကပါေစ။

.