လြမ္းေမာေ၀စီ လန္ဒန္ယူနီ

ေအာက္တုိဘာ ၁၄ ရက္ေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါး ေရာက္လာတာနဲ႔ လန္ဒန္ယူနီကုိ အတူ သြားျဖစ္ၾကတယ္။ သူက ပီအိပ္ခ်္ဒီ ေက်ာင္းသားပါ။ မၾကာခင္ ပီအိပ္ခ်္ဒီ ယူေတာ့မွာပါ။ စာေရးသူလဲ လန္ဒန္ယူနီမွာ မာစတာ ေအာင္လက္မွတ္ထုတ္ရင္း သူနဲ႔လဲ အေဖာ္ျပဳရင္း လုိက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ဴလုိင္ကထဲက ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ၿပီးေပမဲ့ လန္ဒန္ယူနီရဲ့ လုပ္ထုံးအတုိင္း ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္မွာ ပရက္ဆီးဒင့္ကို လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္ရုံေလးပါ။ ေအာင္လက္မွတ္ကုိေတာ့ စာတုိက္က တစ္ဆင့္ပို႔ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ စာေရးသူရဲ့ ေအာင္လက္မွတ္ မေရာက္လာလုိ႔ သြားေရာက္ ထုတ္ယူရပါတယ္။

ယူနီကုိ သြားတဲ့အခါ ေက်ာင္းကေန  ဆယ္မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေဟာင္းစလုိး၀က္စ္ ေျမေအာက္ မီးရထားဘူတာကုိ သြားရပါတယ္။ အဲဒီ ေျမေအာက္ဘူတာရုံကေန ေျမေအာက္ရထားစီးၿပီး ရပ္ဇယ္စကြဲယားထိ သြားရပါတယ္။ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ စီးရပါတယ္။

..

ဒါက လန္ဒန္ယူနီနဲ႔ အနီးဆုံး ရပ္ဇယ္စကြဲယား ေျမေအာက္ ရထားဘူတာရုံပါ။  ေလွခါးထစ္ေပါင္း ၁၇၅ ထစ္ ဆင္းရ တက္ရပါတယ္။ ဓါတ္ေလွခါး သုံးစင္းလဲ တပ္ဆင္ထားပါတယ္။

ဟုိးးးး လမ္းအဆုံးက အေဆာက္အဦက လန္ဒန္ယူနီထဲက အေဆာက္အဦတစ္ခုေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ပုံလဲ ကင္မရာစက္ကြင္းထဲ ပါသြားခဲ့တယ္။ လန္ဒန္ယူနီဗာစီတီကို ဘူတာကေန ငါးမိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။

ဒီအေဆာက္အဦထဲမွာ မာစတာ ေအာင္လက္မွတ္ သြားထုတ္ပါတယ္။ ထုတ္ေပးသူက ေတာင္းပန္ပါတယ္။ လိပ္စာအတိအက် မသိလုိ႔ မပို႔ေပးတာပါတဲ့။ ျမန္မာလိပ္စာကုိ ပုိ႔ရႏုိးႏုိး လန္ဒန္လိပ္စာကို ပို႔ရႏုိးႏုိး ျဖစ္ပုံရပါတယ္။ ရပါတယ္ေပါ့။ လက္ထဲ ေရာက္လာၿပီဘဲကုိ။ အျပစ္မတင္ေတာ့ပါဘူး။

လန္ဒန္ယူနီဆုိင္းဘုတ္ကုိ ခန္႔ခန္႔ညားညားႀကီး မထင္ပါနဲ႔။ ဒီလုိေလးဘဲ ရွိတယ္။ ဒါေတာင္မွ ဒီဆုိင္းဘုတ္က ဒီတစ္ခုဘဲ ရွိတာ။ တံခါးမွာ ရုိက္ကပ္ထားတာေလ။

ဒီအေဆာက္အဦကေတာ့ အဂၤလိပ္စာ႒ာနေတြရွိတဲ့ အေဆာက္အဦပါ။ ျပည္ပေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ အဂၤလိပ္စာ၀န္ေဆာင္မႈကို အဲဒီ႒ာနက ေပးပါတယ္။

အဲဒီ အတြန္႔အလိမ္ေတြနဲ႔ အေဆာက္အဦက Institute of Education, University of London ပါ။ အဲဒီ ေအာက္ထပ္မွာ ကန္တီးရွိတယ္။ ဖစ္ရွ္အင္ခ်စ္ပ္ ေကာင္းတယ္။ အစားအစာ အစုံရတယ္။

အဲဒါကေတာ့ စာေရးသူ အဓိကတက္ေနတဲ့ အေရွ့တုိင္းႏွင့္အာဖရိကန္ ေလ့လာေရး႒ာနပါ။ 

ဘရူးႏုိင္းဂဲလာရီတဲ့။ စာအုပ္ေတြ အဲဒီထဲမွာ ၀ယ္လုိ႔ရတယ္။ မွာထားလုိ႔လဲ ရတယ္။ သူတုိ႔ ရွာထား ၀ယ္ထားေပးတယ္။ အဲဒီအေဆာက္အဦ ေျမေအာက္မွာ ခန္းမႀကီးတစ္ခုရွိတယ္။ တကယ့္ရုပ္ရွင္ရုံႀကီးလုိပါဘဲ။ မၾကာမၾကာ အင္တာတိန္းမင့္ေတြ ေဟာေျပာပြဲေတြ အဲဒီမွာ လုပ္တယ္။                 

စာေရးသူတုိ႔ရဲ့ အဓိက စာၾကည့္တုိက္ႀကီးပါ။ အရမ္းစုံတယ္။ ႏုိင္ငံေပါင္းစုံက စာအုပ္ေပါင္းစုံရွိတယ္။ ေအကေန အက္ဖ္ထိ ေျခာက္ထပ္ တိတိရွိတယ္။ စာၾကည့္တုိက္က ဘယ္ရီယာကုိ ကဒ္နဲ႔ ကိုယ့္ဖာသာကုိယ္ ျဖတ္ရတယ္။ အ၀င္ႏွစ္ေပါက္ အထြက္ႏွစ္ေပါက္ရွိတယ္။ စာအုပ္ငွားရင္လဲ ကဒ္နဲ႔ စက္မွာ ကုိယ့္ဖာသာ ငွားရတယ္။ စာအုပ္တုိင္းမွာ ဘားကုဒ္ေတြ ကပ္ထားတဲ့အတြက္ ခုိးယူလာလုိ႔ မရပါဘူး။ ခုိးယူလာရင္ ဂိတ္ကုိ ျဖတ္လာတဲ့အခါမွာ အခ်က္ေပးအသံ ျမည္ပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ အဂၤလိပ္စာအုပ္စင္ပါ။ ျမန္မာအေၾကာင္း ဒီေလာက္ မေရးၾကဘူး ထင္ေနတာ။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြက စာေရးရတာ ရီးဆာ့ခ်္လုပ္ရတာ ဟုိ အရင္ကထဲက ၀ါသနာပါခဲ့ၾကတာဆုိေတာ့ စာအုပ္ေတြ စုံတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံအေၾကာင္းလဲ အမ်ားႀကီး ေရးထားတာ ရွိတယ္။ စီ အထပ္မွာ ျမန္မာအေၾကာင္း စာအုပ္စင္ရွိပါတယ္။ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ေရာ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ပါ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ။

တစ္ျခားဘက္ကုိ လွမ္းရိုက္ထားတာ။

ဒီစာအုပ္စင္က ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ စာအုပ္စင္ပါ။ သခင္သန္းထြန္းေနာက္ဆုံးေန႔တုိ႔၊ အေရွ့က ေန၀င္းထြက္သည့္ပမာ စာအုပ္တုိ႔က စၿပီး ျမန္မာစာအုပ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။

တစ္ျခားဘက္ကုိ လွမ္းရုိက္ထားတာပါ။

အဲဒီလုိ အထပ္ေတြတုိင္းမွာ စာအုပ္စင္ေတြ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ။

ဆူညံသံ ကင္းကင္းနဲ႔ စာၾကည့္ေနၾကတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာပါ ေပးထားတယ္။ အင္တာနက္လဲ ရတယ္။ ကိုယ့္ကြန္ပ်ဴတာ ကိုယ္ ယူလာလဲ ရတယ္။ စာၾကည့္တုိက္ ကဒ္နံပါတ္နဲ႔ အင္တာနက္၀င္ၿပီး ဘယ္စာအုပ္ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိတယ္ဆုိတာ ေနရာအတိအက် လုိက္ရွာလုိ႔ရတယ္။ စာေရးသူကေတာ့ စာေရးသူေနတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကေနၿပီး အင္တာနက္နဲ႔ ေသခ်ာၾကည့္ၿပီးမွ စာၾကည့္တုိက္ကုိ သြားတာ မ်ားတယ္။ ဒါဆုိ သိပ္မရွာရေတာ့ဘူးေပါ့။ စာၾကည့္တုိက္ေရာက္မွ စာၾကည့္တုိက္က ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ရွာလဲ ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားတုိင္း ယူနီရဲ့ အီးေမးလ္အေကာင့္ေပးထားပါတယ္။ တစ္ခုခု အေၾကာင္းၾကားစရာ ရွိရင္ အဲဒီ အီးေမးလ္ကေန အေၾကာင္းၾကားပါတယ္။

ကုိယ့္ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ကုိယ္သုံးခ်င္ရင္ ဒါမွ မဟုတ္ စာအုပ္ေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး ဖတ္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ေရးခ်င္ရင္ ဒီလုိ စာဖတ္ခုံေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ။ စာဖတ္ေနတဲ့သူကို အျမန္ခုိးရိုက္လုိက္တာ။ အားနာလို႔။ ဒါေၾကာင့္ ပုံ ၀ါးသြားတယ္။ အမွန္ဆို စာၾကည့္တုိက္ထဲမွာ ဓါတ္ပုံ လုံး၀ ရုိက္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကင္မရာဖလက္ပိတ္ၿပီး ရိုက္ေတာ့ သူတုိ႔ မသိေတာ့ဘူးေပါ့။ အမွတ္တရျဖစ္ခ်င္လုိ႔ ုခိုးရုိက္လုိက္တာ အျပစ္မရွိဘူးလုိ႔ေတာ့ ထင္ပါရဲ့။

 ေက်ာင္းသားေဟာင္း ျဖစ္သြားလုိ႔ စာေရးသူကေတာ့ အထဲကုိ တုိက္ရိုက္ ၀င္ခြင့္မရပါဘူး။ ယာယီတစ္ရက္စာ ေဟာဒီလုိ စာၾကည့္တုိက္ကဒ္ကေလး လုပ္ၿပီးမွ ၀င္ရတယ္။ ပုိက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးေပး တက္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းကို ေက်ာင္းသားေဟာင္းအေနနဲ႔  ျပန္ အလည္သြားတဲ့အခါ ဧည့္သည္အျဖစ္နဲ႔ဘဲ သြားရပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းလုိက္တာ။

မုိးခ်ဳပ္မွ ယူနီက ျပန္လာတယ္။ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ေတာ့ အေတာ္ေလး ေမွာင္ေနပါၿပီ။ စာၾကည့္တုိက္ထဲ ၀င္ၿပီး စာအုပ္ေတြ ေမႊခဲ့ရတာကုိ ေတြးၿပီး ၾကည္ႏူးႏွစ္သက္ေနမိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးနဲ႔ေပါ့။ မၾကာခင္လဲ ေက်ာင္းသားအျဖစ္နဲ႔  ျပန္လည္ရွင္သန္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။

အားလုံး ကုိယ္စိတ္ႏွလုံး ေအးခ်မ္းသာယာ ရွိၾကပါေစ။



.