မ်က္လုံးေတြ အမ်ားအျပား ၾကားထဲမွာ ေနထုိင္ရတဲ့အတြက္ အသက္ရွဴရ ၾကပ္ေစတယ္။ နားေတြရဲ့ နံရံေပါက္ေတြက ေၾကာက္စိတ္ကုိ ပုိတုိးေစတယ္။ ပါးစပ္ေတြရဲ့ အခ်က္အလက္မွား ယုိဖိတ္မႈေတြက ထိတ္လန္႔မႈကို ပုိျဖစ္ေစတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီ မ်က္လုံး ဒီနား ဒီပါးစပ္ေတြကို ဘယ္သူမွ ေရွာင္လုိ႔ မလြတ္ႏိုင္ၾကဘူး။ အဲဒါကိုဘဲ ေလာကလုိ႔ ေခၚေလေရာ့သလား။ ေလာကမွာ ပတ္၀န္းက်င္ေတြရွိတယ္။ ေလာကမွာ မျမင္ႏုိင္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ရွိတယ္။ မၾကားႏုိင္တဲ့ သံစဥ္ေတြ ရွိတယ္။ အနံ႔မရႏုိင္တဲ့ ရနံ႔ေတြ ရွိတယ္။ ျမည္းစမ္းမရႏုိင္တဲ့ အစားအစာေတြ ရွိတယ္။ မေတြ႔ထိေကာင္းတဲ့ အေတြ႔အထိေတြ ရွိတယ္။ မႀကံစည္ႏုိင္တဲ့ အေတြးအျမင္ေတြရွိတယ္။ အဲဒီ အာရုံေတြရဲ့ ညွိဳ႔ယူမႈေတြက အတၱကုိဘဲ ျမိျမိထက္ေအာင္ ေသြးေနတတ္ၾကတယ္။ အတၱၿမိၿမိထက္ေလ ပကတိ ျမင္အား ယုတ္ေလ်ာ့ေလ ဆုိတာကုိေတာ့ အတၱပိုင္ရွင္ ကုိယ္တုိင္ မသိျမင္ႏုိင္ၾကရွာဘူး။လူတုိင္းက ကုိယ့္အတၱဘဲ ကိုယ္ၾကည့္ၾကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ အမွန္အတုိင္း မျမင္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ အတၱက အမွန္တရားေတြကုိ ဖုံးလႊမ္းထားတယ္။ ငါေျပာတာမွ အဟုတ္၊ သူေျပာတာ အမွား၊ ငါ လုပ္တာက အမွန္၊ သူလုပ္တာက အမွား။ အဲဒီလို မညီမွ်တဲ့ အေတြးေလးေတြကို အတၱက တြန္းထုတ္ေပးတတ္တယ္။ အဲဒီ အတၱရဲ့ တြန္းထုတ္အားေတြေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံး နစ္နာရတယ္။ အခ်င္းခ်င္း မသင့္မျမတ္ ျဖစ္ရတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ အက္ကြဲရာေတြ ထင္လာတတ္တယ္။ အတၱ လြန္ကဲ ျပင္းထန္လာရင္ ကုိယ့္အတၱကုိ ကုိယ္ မႏုိင္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကုိယ့္အတၱ ကိုယ္မသယ္ေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ရင္ အတၱပိၿပီး အတၱသမားကိုယ္တုိင္ အတၱရဲ့ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို ခံရတတ္တယ္။
မလုိလားအပ္တဲ့ အတၱေတြ လုိလားအပ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းထဲ ၀င္ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ကုိယ္ပုိင္အတၱေတြမွာလဲ ဒဏ္ရာကိုယ္စီရတတ္ၾကပါတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းမွာလဲ အကြဲကြဲ အျပားျပား ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိး၀ါးတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လဲ ဘုရားရွင္က အတၱ၀ါဒကုိ ေတာ္လွန္ခဲ့တာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ်ေတာ့ အတၱဥခြံထဲမွာ ေျခကုတ္ယူထားၾကတဲ့ သူေတြ ခ်ည္းပါဘဲ။
အတၱဆုိတ့ဲ စကားလုံးက လူေတြရဲ့ ဘ၀ကုိ ေျပာင္းလြဲပစ္ေစႏုိင္တယ္။ လမ္းမွားကို ပို႔ေစႏိုင္တယ္။ မမွန္စကားကို ဆုိေစႏိုင္တယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အရာအားလုံးကုိ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေစႏုိင္တယ္။ အတၱရဲ့ ဒီဂရီ ႀကီးမားလာေလ ေလာကႀကီး တစ္ခုလုံး ဒုကၡေရာက္ေလပါဘဲ။ ဒါျဖင့္ အတၱကုိ လူတုိင္း ကင္းႏုိင္ၾကရဲ့လား။ လုံး၀ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အတၱကို ေလ်ာ့ခ်လုိ႔ေတာ့ ရႏုိင္ပါတယ္။ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ ေလ်ာ့ခ်ပစ္မလဲ။ စာနာနားလည္ေပးျခင္းနဲ႔ ေလ်ာ့ခ်ရမွာေပါ့။ ဘယ္လုိ စာနာ နားလည္ေပးမလဲ။ လြယ္လြယ္ေလးပါဘဲ။ မိမိရဲ့ အတၱႏွင့္ အျခားသူရဲ့ အတၱကို ေနရာခ်င္း လဲၾကည့္လုိက္ရုံပါဘဲ။
သူ႔အတၱက ကုိယ့္ဆီေရာက္ ကုိယ့္အတၱက သူ႔ဆီေရာက္ အဲဒီလုိေလး ေနၾကည့္လုိက္ရင္ နားလည္မႈေလးေတြ ရွိလာႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ့္အတၱရဲ့ ေတာင္းဆုိမႈ သူ႔အတၱရဲ့ လုိခ်င္မႈေတြကို ခ်ိန္ထုိးၾကည့္ၿပီး အတၱခ်င္း တူညီမႈ ညီမွ်ျခင္းေတြ ခ်ရပါမယ္။ ဥပမာ သြားကုိက္ သြားနာ ျဖစ္ဖူးတဲ့ သူဟာ အျခားသူ သြားကိုက္ သြားနာ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ျမင္ရတဲ့အခါ ကုိယ္ခ်င္းစာနာၿပီး သူလဲ ငါ သြားနာေနတုန္းကလုိ အရမ္း နာေနရွာမွာဘဲ ဆုိတဲ့ နားလည္စာနာ ေပးႏုိင္တဲ့ စိတ္ကေလး ျဖစ္ေပၚလာသလုိေပါ့။ ကုိယ့္မွာ ရွိတဲ့ အတၱကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔မွာ ရွိတဲ့ အတၱကို နားလည္ေပးႏုိင္လာပါမယ္။ အဲဒီလုိ နားလည္ေပးလုိက္ရင္ အတၱရဲ့ ဒီဂရီကို အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ေလ်ာ့ခ်ပစ္လုိ႔ ရႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိေလး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အတၱရွိပါ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္အတၱဘဲ ျဖစ္ပါေစလုိ႔။
.***Picture from Google search.
1 comment:
ငါေျပာတာ အဟုတ္
ငါလုပ္တာ အမွန္
ငါၾကံတာ အေကာင္း
ငါထဲမွာ ငါေပါင္းလို႔
ငါေထာင္ေသာင္းမက
ငါ့အတၱမ်ား
ငါေဆာင္ထားသည္
ငါႏွင့္ ငါသာ ရွိပါတကား ... ။
အတၱႀကီးလြန္းရင္ အထီးက်န္တတ္တယ္လို႔ ထင္တာပဲ ဦးဇင္း။ ကိုယ့္အတြက္ပဲ ကိုယ္ၾကည့္လြန္းေတာ့ ေနာက္ဆံုး လူေတြနဲ႔ ကင္းကြာ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ကင္းကြာရင္း ေနာက္ဆံုး အေဖာ္မဲ့ အထီးက်န္ဘ၀ ေရာက္သြားႏိုင္တယ္လို႔ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ထင္တာပါပဲ ဘုရား။
Post a Comment