သူႏွင့္ သႀကၤန္သုံးမ်ိဳး

ဒီေန႔ ညေနခင္း၌ အျပင္လမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔ ေလာင္းကုတ္၀တ္ၿပီး ေက်ာင္းထဲမွ ထြက္လုိက္သည္။ မုိးနဲနဲ ရြာေနသည္။ မုိးကာအက်ၤ ီ ျပန္၀င္၀တ္ရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိေသး၏။ သုိ႔ေသာ္ မုိးက ခပ္ဖြဲဖြဲမုိ႔ ေလာင္းကုတ္နဲ႔ပင္ ထြက္သြားလုိက္သည္။ လန္ဒန္မုိးက ရြာခ်င္တ့ဲအခ်ိန္ ရြာခ်တတ္သည္။ လန္ဒန္မွာ ေနလွ်င္ မုိးန႔ဲ က်င့္သားရသြားဖုိ႔ လုိ၏။

လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ငါးျပေလာက္ ေရာက္သည့္ အခါ လမ္းၾကားထဲမွ ကေလး သုံးေယာက္ ေျပးထြက္လာ၏။ လူျဖဴ အဂၤလိပ္ စစ္စစ္ ကေလးေတြပင္။ ေျခာက္ႏွစ္ ခုနစ္နစ္ အရြယ္ေလးမ်ား ျဖစ္၏။ ေယာက်္ားေလး ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ မိန္းခေလး တစ္ေယာက္။ ေယာက်္ားေလးေတြ လက္ထဲမွာ ေသနတ္ တစ္ေယာက္ တစ္လက္စီ ကုိင္ထားၾက၏။ ေသနတ္ေတြကို ျဖဳန္းကနဲ လွမ္းၾကည့္လုိက္မိ၏။ အမ်ိဳးအစားမ်ားကို မသိေပမဲ့ ေသနတ္ အရြယ္အစားက ခပ္ႀကီးႀကီးပင္ ျဖစ္၏။ မိန္းခေလး လက္ထဲ၌မူ ဘာမွ မရွိ။ ဗလာ သက္သက္။ 

ထုိကေလးအုပ္စု သူ႔အနီးသို႔ ေရာက္လာသည့္အခါ ေယာက်္ားေလးႏွစ္ေယာက္ သူ႔ေဘးတစ္ဘက္ တစ္ခ်က္ ေနရာယူလုိက္ၾကၿပီး သူ၏ ေဘးႏွစ္ဘက္ကုိ ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ထားၾကေလ၏။ ရုတ္တရက္ သူေၾကာင္ေန၏။ ဘာလုပ္ရမည္ မသိ။ ပတ္၀န္းက်င္ ခဏ တိတ္ဆိတ္သြား၏။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔က စၿပီး တိတ္ဆိတ္မႈကို ၿဖိဳခြင္းလုိက္သည္။ 

"တစ္ေယာက္ တစ္ခ်က္ဘဲ ပစ္မယ္" တဲ့

ဘုရားေရ။ ဒုကၡ။ မိန္းခေလး မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၿပဳံးမလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႔။ ဒါနဲ႔ သူလည္း မထူးေတာ့ပါဘူး ဆုိၿပီး... ကဲ ပစ္ေစဗ်ား ဟု ခြင့္ေပးလုိက္၏။ ထုိေယာက်္ားေလးႏွစ္ေယာက္သည္ ဘာကုိ ဆုိလိုမွန္း မသိ This is a human world ဟူ၍သာ ေျပာၿပီး သူ႔ကုိ ေသနတ္ျဖင့္ ၀ုိင္းပစ္ေလေတာ့၏။ သူတုိ႔ ပထမ ေျပာသည္မွာ တစ္ေယာက္ တစ္ခ်က္ဆုိေပမဲ့ တကယ္ပစ္ေတာ့ အခ်က္ေပါင္း မ်ားစြာ ပစ္ခတ္ေလ၏။ ထုိ ေယာက်္ားေလး ႏွစ္ေယာက္၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ပင္ သူ၏ ေလာင္းကုတ္တစ္ခုလုံး စုိရႊဲ ေနေလေတာ့၏။ ဒီကေလးေတြ ဘယ္က ဘယ္လုိ သႀကၤန္ေရျပြတ္ေသနတ္ေတြ ရခဲ့ၾကပါလိမ့္။

သူလည္း ကေလးေလးေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းတာက တစ္ေၾကာင္း မိန္းခေလးမ်က္ႏွာမွာ ခင္မင္လုိစိတ္ ျပေနတာက တစ္ေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ကေလးေလးေတြရဲ့ နဖူးကုိ ကုိင္ၿပီး က်န္းမာခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖုိ႔ Blessing လုပ္ေပးထားခဲ့၏။ သုိ႔ေသာ္ ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္မူ အလုပ္မခံေခ်။ မုိးဖြဲဖြဲ ကုတ္အက်ၤ ီရႊဲရႊဲျဖစ္သည့္အျပင္ ကေလးေတြရဲ့ သႀကၤန္ေသနတ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ပုိၿပီး စုိရႊဲခဲ့ေလေတာ့၏။ 

ကေလးမ်ားကို ထားရစ္ခဲ့ၿပီး ဆက္လက္ ခ်ီတက္သြားျပန္ရာ ေနရာ တစ္ခု အေရာက္၌ ကတံုး တုံးထားသည့္ နီဂရုိး တစ္ေယာက္သည္ သူ ဦးတည္ရာ ေရွ့တည့္တည့္၌ သူ႔ကုိ ေက်ာေပးၿပီး ရပ္ေနေလ၏။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ သူက ထုိနီဂရုိးကုိ ေက်ာ္အတက္ ထုိနီဂရုိးကလဲ သူေက်ာ္တက္ရာ လမ္းေၾကာင္းဘက္ တံေတြးလွမ္း အေထြး။ သူ၏ ျမန္ဆန္လွေသာ ေျခလွမ္းတုိ႔ကုိ ေနာက္ ဆုတ္ကာ ေရွာင္လုိက္ေသာ္လည္း အဖ်ားခတ္ကေလးေတာ့ ခတ္သြားေသး၏။  သူလဲ နီဂရုိးကုိ လွမ္းအၾကည့္ နီဂရုိးကလဲ သူ႔ကို လွမ္းအၾကည့္။ သူကလဲ နီဂရုိး ရန္ရွာေလမလားလုိ႔ စုိးရိမ္။ နီဂရုိးကလဲ သူတံေတြးေထြးမိတာ အားနာ။ ၿပီးေတာ့ နီဂရုိးက I am sooo sorry တဲ့။ ေသခ်ာ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အဲဒီ နီဂရုိးက မူးေနတာ။ ေတာ္ပါေသးရဲ့ လူကုိ ရန္မရွာခဲ့လုိ႔။ သူလဲ All right All right လုိ႔ ေျပာၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ထြက္ခြါခဲ့ရေလ၏။ 

ၿခဳံၾကည့္လုိက္ေတာ့ မုိးေရေၾကာင့္ သူ၏ ေလာင္းကုတ္အက်ၤ ီ စုိရႊဲခဲ့၏။ ကေလးေတြရဲ့ သႀကၤန္ေသနတ္ေၾကာင့္လဲ သူ၏ ေလာင္းကုတ္ စုိရႊဲခဲ့ရေလ၏။ ထုိ႔ေနာက္ နီဂရုိး၏ တံေတြးစေၾကာင့္လဲ သူ၏ ေလာင္းကုတ္ အစုိဓါတ္၀င္ခဲ့ရေလ၏။ ထုိေနာက္ သူလဲ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ စဥ္းစားမိေလ၏။ "တစ္ရက္ထဲ အခ်ိန္ပုိင္းေလး အတြင္းမွာ အသြင္မတူတဲ့ သႀကၤန္သုံးမ်ိဳး အက်ခံခဲ့ရပါေပါ့လား" ဟူ၍။  ။

.