ဒီေန႔
အေမဆုံးတာ ကုိးႏွစ္တိတိျပည့္တဲ့ေန႔။
အေမက ၁၃၆၂ ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၃ ရက္ေန႔မွာ ဆုံးပါးသြားတယ္။
ကုိးႏွစ္ဆုိေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ မေန႔ကလုိဘဲ ျမင္ေယာင္ေနမိေသးတယ္။
အေဖမရွိေတာ့ေပမဲ့ သားေတြရဲ ့မ်က္ႏွာေလးေတြကုိ ၾကည့္ရင္း အေမေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တယ္။
ပညာေရးအတြက္ သားသုံးေယာက္ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေနထုိင္ၿပီး အေ၀းတစ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနခဲ့တယ္။
အိမ္မွာ သူ႔သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ဘဲ အေမ့ဘ၀ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားခဲ့ရတယ္။
ဒုတိယသား သာသနာ့ေဘာင္က ထြက္ခြါသြားၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံထဲေရာက္သြားတာ ႏွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ဘူး။
လူ၀တ္ေၾကာင္ျဖစ္သြားေပမဲ့ အေမတစ္ခါမွ သူ႔ကုိ လူ၀တ္နဲ႔ ျမင္ဖူးမသြားရွာဘူး။
ယေန႔ထက္ထိ ဒုတိယသားေပၚမလာခဲ့ဘူး။ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိ။
အေမေသခါနီးမွာ ဒုတိယသားက လြဲရင္ က်န္တဲ့သားေလးေယာက္လုံး အေမ့အနားမွာ ရွိေနခဲ့တယ္။
ဒုတိယသားကုိ ေမွ်ာ္ေနရင္း အေမအသက္ရွည္ခဲ့ပုံရတယ္။ အမွန္ဆုိ ေရာဂါကၽြမ္းေနတာၾကာၿပီ။
အေမ့ျဖစ္အင္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ဒုတိယသားကုိ အဂၤါေမာင္ ေဒါသျဖစ္မိတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူကုိယ္တုိင္လဲ လူ႔ေလာကထဲ ရွိလားမရွိလားေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။
ဒီေန႔
အေမ့ကုိ အရမ္းသတိရတယ္။
အကုိ (ဒုတိယသား)ကုိလဲ သတိရတယ္။
အေဖကုိလဲ သတိရတယ္။
အားလုံးကုိ သတိရေနၿပီး စိတ္အစဥ္က အိမ္ေျခသုံးဆယ္သာသာေလးရွိတဲ့ အဂၤါေမာင္တုိ႔ ရြာေလးကုိ သတိရေနမိပါေတာ့တယ္။
ဒီေန႔ ညီအငယ္ဆုံး(ဦးဇင္း)က ဦးေဆာင္ၿပီး ကုိးႏွစ္ေျမာက္ အေမ့ႏွစ္ပတ္လည္ကုိ ရြာမွာလုပ္တယ္။
အဂၤါေမာင္လဲ ႏုိင္သေလာက္ ထည့္၀င္လုိက္တယ္။
ကထိန္ပြဲပါ တြဲၿပီး က်င္းပမယ္တဲ့။ အခုအခ်ိန္ဆုိ ႏွစ္ပတ္လည္ေကာ ကထိန္ပြဲေကာ ေရစက္ခ်ၿပီးေရာေပါ့။
အေမ
သားတုိ႔ေပးေ၀တဲ့အမွ်ကုိ ရယူၿပီး နတ္ခ်မ္းသာကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ ခံစားႏုိင္ပါေစသတည္း။
...
No comments:
Post a Comment