မာစတာမွတ္တမ္း

မေန႔က မုိးရြာသေလာက္ ဒီေန႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း ရာသီဥတု သာယာေနသည္။ ကုိယ့္ဘက္ မ်က္ႏွာလုိက္ေပးလုိ႔ ရာသီဥတုကို ေက်းဇူးတင္သည္။ ဒီေန႔ သြားစရာ ကိစၥရွိသည္။ ေနပူပူ မုိးရြာရြာ မုန္တုိင္းထန္ထန္ ဒီေန႔ သြားကုိ သြားရမည္။ မသြားလုိ႔ မျဖစ္။ ႀကဳံေတာင့္ ႀကဳံခဲ အခြင့္အေရးမုိ႔  သြားဖုိ႔ ဆႏျၵပင္းထန္ေနသည္။ အခြင့္အေရးဆုိေပမဲ့ ကုိယ္စုိက္ပ်ိဳးထားတဲ့ အပင္မွ ျဖစ္ထြန္းလာသည့္ အသီးအား ကုိယ္ ျပန္စားသုံးရျခင္းဟု ဆုိလွ်င္ ပုိမွန္မည္ ထင္သည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ပြဲသုိ႔ တက္ေရာက္ရမည္ ျဖစ္ေသာဟူ၏။

သူ ၂၀၀၉-၂၀၁၀ ပညာသင္ႏွစ္၌ လန္ဒန္တကၠသုိလ္၊ အာဖရိကႏွင့္အေရွ့တုိင္းပညာရပ္ေက်ာင္း (SOAS) ၌ မာစတာတန္း တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ M.A (Religions) ျဖစ္သည္။ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။ ထုိႏွစ္တြင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကသည့္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ဒီေန႔ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ က်င္းပေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ဘီေအ၊ မာစတာ၊ ပီအိပ္ခ်္ဒီ ဘြဲ႔တုိ႔ကုိ သုံးရက္ခြဲ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ က်င္းပေပးသည္။ ဇူလုိင္ ၂၀၊ ၂၁၊ ၂၂ တုိ႔၌ ျဖစ္သည္။ ၂၁ ရက္ေန႔၌ ဘီေအ၊ ၂၁ ရက္ေန႔၌ ဘီေအႏွင့္မာစတာ၊ ၂၂ ရက္ေန႔၌ မာစတာႏွင့္ ပီအိပ္ခ်္ဒီတုိ႔ကုိ အသီးသီး က်င္းပေပးသည္။

ဘြဲ႔၀တ္စုံထုတ္ယူဖုိ႔ႏွင့္ ဓါတ္ပုံရုိက္ရန္ ကိစၥရွိသည့္အတြက္ ေစာေစာ သြားျဖစ္သည္။ ေစာေစာဆုိေပမ့ဲ နံနက္ ၁၀ နာရီေလာက္ ျဖစ္သည္။ လန္ဒန္တကၠသိုလ္အေရာက္ လမ္းေလွ်ာက္တာေရာ ေျမေအာက္ရထားစီးတာေရာ ေပါင္းလုိက္လွ်င္ တစ္နာရီခြဲခန္႔ ၾကာသည္။ ေဒါက္တာ ေဒၚမာလာ၊ ကိုသူရိန္အုန္းျမင့္၊ ကုိေက်ာ္ခုိင္စုိး၊ ကုိေက်ာ္ေက်ာ္ႏိုင္တုိ႔ ဧည့္သည္ အျဖစ္ လုိက္ပါေပးသည္။ ဘြဲ႔ယူသူ တစ္ေယာက္ကို ဧည့္သည္ ႏွစ္ေယာက္ လုိက္ခြင့္ေပးသည္။ သုိ႔ေသာ္ အလကားေတာ့ မရ။ ဧည့္လက္မွတ္ ၀ယ္ရသည္။ ဧည့္လက္မွတ္တစ္ေစာင္ ၂၅ ေပါင္ ျဖစ္သည္။ ဘြဲ႔ယူမည့္သူလည္း ထုိင္ခုံအတြက္ ၁၅ ေပါင္ ေပးရသည္။ ဘြဲ႔ယူသူ ႏွစ္ေယာက္မုိ႔ ဧည့္သည္ ၄ ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ဘြဲ႔၀တ္စုံငွားရမ္းက ၄၇ ေပါင္ေပးရသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္အၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ထပ္ငွားခ်င္ေသာေၾကာင့္ ေပါင္ ၂၀ ထပ္ျဖည့္ေပးရသည္။ စုစုေပါင္း ဘြဲ႔၀တ္စုံအတြက္ ၆၇ ေပါင္ အသုံးျပဳလိုက္ရသည္။ ပရုိဖက္ရွင္နယ္ ဓါတ္ပုံရုိက္ဖုိ႔အတြက္ ၁၇၇ ေပါင္ အသုံးျပဳလိုက္သည္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး အစားစားရွိေပမဲ့ ေစ်းအႀကီးဆုံး အမ်ိဳးအစားကို ေရြးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အခမ္းအနားအၿပီး ေလးပတ္ႏွင့္ ေျခာက္ပတ္အတြင္း အေရာက္ပို႔ေပးမည္ဟု သိရသည္။

လန္ဒန္တကၠသုိလ္သုိ႔ ၁၁ နာရီခြဲခန္႔ေရာက္သည္။ ဘြဲ႔၀တ္စုံထုတ္၊ ဓါတ္ပုံရုိက္ၿပီး ေန႔လည္စာစားၾကသည္။ ပီဇာမွာစားၾကသည္။ ေဒါက္တာ ေဒၚမာလာ လွဴသည္။ ထုိ႔ေနာက္ လန္ဒန္တကၠသိုလ္တစ္ေလွ်ာက္ ဓါတ္ပုံမွတ္တမ္း ဗီဒီယုိမွတ္တမ္း ရုိက္ၾကသည္။ အခမ္းအနားကို ေန႔လည္ ၂ နာရီခြဲမွာ စတင္က်င္းပသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္း ခန္းမထဲ၌ ပါေမာကၡမ်ား မလာခင္ ေဖ်ာ္ေျဖေရး အနည္းငယ္ ျပဳလုပ္သည္။ ပရိုဂ်က္တာျဖင့္ SOAS ေက်ာင္းသားေဟာင္း နာမည္ႀကီးမ်ားကို ဆလုိက္ရႈိးျဖင့္ ထုိးျပေပးထားသည္။ ထုိသူမ်ားထဲတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လဲ ပါ၀င္သည္။ သုေတသနေက်ာင္းသူ ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားသည္။

ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ဆုိေပမဲ့ ဘြဲ႔လက္မွတ္ကုိေတာ့ မေပးေသးေပ။ ပရက္ဆီးဒင့္ကို ဘြဲ႔ယူ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား တစ္ေယာက္ခ်င္း စင္ေပၚတက္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ျခင္းသည္ပင္လွ်င္ သက္ဆုိင္ရာဘြဲ႔ဒီဂရီ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း သက္ေသျပဳသည္ဟု ထင္ရသည္။ ဘြဲ႔လက္မွတ္ကုိေတာ့ ေနာက္မွ စာတုိက္က တစ္ဆင့္ ပို႔ေပးမည္ဟု သိရသည္။ ထူးေတာ့ ထူးဆန္းသလိုလုိ။

ညေန ၅ နာရီမွာ အခမ္းအနားၿပီးဆုံးသည္။ အခမ္းအနားၿပီး ဧည့္ခံ ေကၽြးေမြးပြဲရွိသည္။ ထုိေကၽြးေမြးပြဲကို SOAS ၀င္းအတြင္း ရြက္ဖ်င္တဲထုိးၿပီး က်င္းပေပးသည္။ ႀကိဳက္သေလာက္စား အလကားျဖစ္သည္။ အေဖ်ာ္ရည္ေပါင္းစုံ၊ ၀ိုင္၊ သစ္သီး၊ ေပါင္မုန္႔နဲ႔ျပဳလုပ္ထားသည့္ အစားအစာေပါင္းစုံ ေကၽြးေမြးသည္။ ဧည့္သည္ေလးေယာက္ စားၾကသည္။ ဘဲြ႔ယူႏွစ္ပါးကေတာ့ အေဖ်ာ္ရည္သာ ေသာက္သည္။

စားေသာက္ၿပီး ျပန္လာၾကသည္။ ညေန ၈ နာရီခန္႔၌ ျပန္ေရာက္သည္။ မုိးလုံး၀ မရြာပါ။ ။

သူႏွင့္ သႀကၤန္သုံးမ်ိဳး

ဒီေန႔ ညေနခင္း၌ အျပင္လမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔ ေလာင္းကုတ္၀တ္ၿပီး ေက်ာင္းထဲမွ ထြက္လုိက္သည္။ မုိးနဲနဲ ရြာေနသည္။ မုိးကာအက်ၤ ီ ျပန္၀င္၀တ္ရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိေသး၏။ သုိ႔ေသာ္ မုိးက ခပ္ဖြဲဖြဲမုိ႔ ေလာင္းကုတ္နဲ႔ပင္ ထြက္သြားလုိက္သည္။ လန္ဒန္မုိးက ရြာခ်င္တ့ဲအခ်ိန္ ရြာခ်တတ္သည္။ လန္ဒန္မွာ ေနလွ်င္ မုိးန႔ဲ က်င့္သားရသြားဖုိ႔ လုိ၏။

လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ငါးျပေလာက္ ေရာက္သည့္ အခါ လမ္းၾကားထဲမွ ကေလး သုံးေယာက္ ေျပးထြက္လာ၏။ လူျဖဴ အဂၤလိပ္ စစ္စစ္ ကေလးေတြပင္။ ေျခာက္ႏွစ္ ခုနစ္နစ္ အရြယ္ေလးမ်ား ျဖစ္၏။ ေယာက်္ားေလး ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ မိန္းခေလး တစ္ေယာက္။ ေယာက်္ားေလးေတြ လက္ထဲမွာ ေသနတ္ တစ္ေယာက္ တစ္လက္စီ ကုိင္ထားၾက၏။ ေသနတ္ေတြကို ျဖဳန္းကနဲ လွမ္းၾကည့္လုိက္မိ၏။ အမ်ိဳးအစားမ်ားကို မသိေပမဲ့ ေသနတ္ အရြယ္အစားက ခပ္ႀကီးႀကီးပင္ ျဖစ္၏။ မိန္းခေလး လက္ထဲ၌မူ ဘာမွ မရွိ။ ဗလာ သက္သက္။ 

ထုိကေလးအုပ္စု သူ႔အနီးသို႔ ေရာက္လာသည့္အခါ ေယာက်္ားေလးႏွစ္ေယာက္ သူ႔ေဘးတစ္ဘက္ တစ္ခ်က္ ေနရာယူလုိက္ၾကၿပီး သူ၏ ေဘးႏွစ္ဘက္ကုိ ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ထားၾကေလ၏။ ရုတ္တရက္ သူေၾကာင္ေန၏။ ဘာလုပ္ရမည္ မသိ။ ပတ္၀န္းက်င္ ခဏ တိတ္ဆိတ္သြား၏။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔က စၿပီး တိတ္ဆိတ္မႈကို ၿဖိဳခြင္းလုိက္သည္။ 

"တစ္ေယာက္ တစ္ခ်က္ဘဲ ပစ္မယ္" တဲ့

ဘုရားေရ။ ဒုကၡ။ မိန္းခေလး မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၿပဳံးမလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႔။ ဒါနဲ႔ သူလည္း မထူးေတာ့ပါဘူး ဆုိၿပီး... ကဲ ပစ္ေစဗ်ား ဟု ခြင့္ေပးလုိက္၏။ ထုိေယာက်္ားေလးႏွစ္ေယာက္သည္ ဘာကုိ ဆုိလိုမွန္း မသိ This is a human world ဟူ၍သာ ေျပာၿပီး သူ႔ကုိ ေသနတ္ျဖင့္ ၀ုိင္းပစ္ေလေတာ့၏။ သူတုိ႔ ပထမ ေျပာသည္မွာ တစ္ေယာက္ တစ္ခ်က္ဆုိေပမဲ့ တကယ္ပစ္ေတာ့ အခ်က္ေပါင္း မ်ားစြာ ပစ္ခတ္ေလ၏။ ထုိ ေယာက်္ားေလး ႏွစ္ေယာက္၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ပင္ သူ၏ ေလာင္းကုတ္တစ္ခုလုံး စုိရႊဲ ေနေလေတာ့၏။ ဒီကေလးေတြ ဘယ္က ဘယ္လုိ သႀကၤန္ေရျပြတ္ေသနတ္ေတြ ရခဲ့ၾကပါလိမ့္။

သူလည္း ကေလးေလးေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းတာက တစ္ေၾကာင္း မိန္းခေလးမ်က္ႏွာမွာ ခင္မင္လုိစိတ္ ျပေနတာက တစ္ေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ကေလးေလးေတြရဲ့ နဖူးကုိ ကုိင္ၿပီး က်န္းမာခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖုိ႔ Blessing လုပ္ေပးထားခဲ့၏။ သုိ႔ေသာ္ ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္မူ အလုပ္မခံေခ်။ မုိးဖြဲဖြဲ ကုတ္အက်ၤ ီရႊဲရႊဲျဖစ္သည့္အျပင္ ကေလးေတြရဲ့ သႀကၤန္ေသနတ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ပုိၿပီး စုိရႊဲခဲ့ေလေတာ့၏။ 

ကေလးမ်ားကို ထားရစ္ခဲ့ၿပီး ဆက္လက္ ခ်ီတက္သြားျပန္ရာ ေနရာ တစ္ခု အေရာက္၌ ကတံုး တုံးထားသည့္ နီဂရုိး တစ္ေယာက္သည္ သူ ဦးတည္ရာ ေရွ့တည့္တည့္၌ သူ႔ကုိ ေက်ာေပးၿပီး ရပ္ေနေလ၏။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ သူက ထုိနီဂရုိးကုိ ေက်ာ္အတက္ ထုိနီဂရုိးကလဲ သူေက်ာ္တက္ရာ လမ္းေၾကာင္းဘက္ တံေတြးလွမ္း အေထြး။ သူ၏ ျမန္ဆန္လွေသာ ေျခလွမ္းတုိ႔ကုိ ေနာက္ ဆုတ္ကာ ေရွာင္လုိက္ေသာ္လည္း အဖ်ားခတ္ကေလးေတာ့ ခတ္သြားေသး၏။  သူလဲ နီဂရုိးကုိ လွမ္းအၾကည့္ နီဂရုိးကလဲ သူ႔ကို လွမ္းအၾကည့္။ သူကလဲ နီဂရုိး ရန္ရွာေလမလားလုိ႔ စုိးရိမ္။ နီဂရုိးကလဲ သူတံေတြးေထြးမိတာ အားနာ။ ၿပီးေတာ့ နီဂရုိးက I am sooo sorry တဲ့။ ေသခ်ာ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အဲဒီ နီဂရုိးက မူးေနတာ။ ေတာ္ပါေသးရဲ့ လူကုိ ရန္မရွာခဲ့လုိ႔။ သူလဲ All right All right လုိ႔ ေျပာၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ထြက္ခြါခဲ့ရေလ၏။ 

ၿခဳံၾကည့္လုိက္ေတာ့ မုိးေရေၾကာင့္ သူ၏ ေလာင္းကုတ္အက်ၤ ီ စုိရႊဲခဲ့၏။ ကေလးေတြရဲ့ သႀကၤန္ေသနတ္ေၾကာင့္လဲ သူ၏ ေလာင္းကုတ္ စုိရႊဲခဲ့ရေလ၏။ ထုိ႔ေနာက္ နီဂရုိး၏ တံေတြးစေၾကာင့္လဲ သူ၏ ေလာင္းကုတ္ အစုိဓါတ္၀င္ခဲ့ရေလ၏။ ထုိေနာက္ သူလဲ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ စဥ္းစားမိေလ၏။ "တစ္ရက္ထဲ အခ်ိန္ပုိင္းေလး အတြင္းမွာ အသြင္မတူတဲ့ သႀကၤန္သုံးမ်ိဳး အက်ခံခဲ့ရပါေပါ့လား" ဟူ၍။  ။

.

ဆာနာမံေတာ္ႏွင့္ သူ၏ ၀က္စ္မင္စတာ ပုံျပင္ (ဇာတ္သိမ္း)

စာေမးပြဲ ခန္းထဲ မ၀င္မီ ေလာင္းကုတ္ေတြကို အခန္းတစ္ခုထဲမွာ ခၽြတ္ထားရသည္။ စာေမးပြဲအခန္းထဲ မ၀င္ခင္ အခန္းေစာင့္က မင္း အေပါ့အေလး သြားခဲ့ၿပီးၿပီလားတဲ့။ ဒီထဲ ၀င္ၿပီးရင္ စာေမးပြဲ မၿပီးမခ်င္း မထြက္ရေတာ့ဘူးတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့။ သြားခဲ့ၿပီးပါၿပီ ေပါ့။ ဒါနဲ႔ မနက္ ၉ နာရီခြဲေလာက္မွာ Listening test စတင္သည္။ နားေထာင္ရင္း ကြက္လပ္ျဖည့္ဖုိ႔ ေမးခြန္းေပပါကုိ တစ္ေယာက္တစ္ခုစီ လာေ၀ငွသည္။ ကြက္လပ္ ၄၀ ပါသည္။ ကြက္လပ္ျဖည့္ဖုိ႔ စီဒီ ဖြင့္ေပးသည္။ စတင္ၿပီ ဆုိကထဲက စီဒီအသံက မရပ္မနား ဒလစပ္ သြားေတာ့သည္။ သူလဲ လုိက္မီရာ စကားလုံးမ်ားကို ကြက္လပ္ထဲ လုိက္ေရးသည္။ လက္ေရးေႏွးသည့္ ဒုကၡကုိ လွလွႀကီး ခံရသည္။ ပထမ ကြက္လပ္ ျဖည့္လုိ႔မွ မၿပီးခင္ ေနာက္ ကြက္လပ္တစ္ခုသုိ႔ အသံက ေရာက္သြားသည္။ မွတ္မွတ္ရရ ကြက္လပ္တစ္ခု၌ Newspaper ကို ျဖည့္ရမည္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ News Paper လား Newspaper လားဆုိသည္ကို စဥ္းစားေနခုိက္ အသံက ထုိကြက္လပ္ကုိ ေက်ာ္လြန္သြားျပန္ေလသည္။ ေနာက္တစ္ခုက Dinner တဲ့။ သူလဲ Diner လား Dinner လား စဥ္းစားေနမိျပန္သည္။ စီဒီအသံက ဆက္သြားၿမဲ။  ေမာလုိက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။ လစ္စင္းနင္းတက္စ္ ၿပီးသြားၿပီ။ အကြက္ ၄၀ လုံးေတာ့ ၿဖီးလုိက္သည္။ အဲ... ျဖည့္လုိက္သည္။

ခဏနားၿပီးေတာ့ Reading က တစ္နာရီ၊ Writing က တစ္နာရီ ဆက္တုိက္ မနားတမ္း ေျဖဆုိရသည္။ ေမးခြန္း ၄၀ စီ ျဖစ္သည္။ စာေမးပြဲႀကီးၾကပ္သူက စ ေတာ့ ဆုိမွ စတင္ေျဖဆုိရသည္။ ရပ္ ဆုိရင္ ခဲတံေတြ တန္းၿပီး ခုံေပၚခ်ရသည္။ ဆက္ေရးရင္ ခုိးေျဖမႈတဲ့။ ေၾကာက္ ေၾကာက္ရေသး။ ဒါနဲ႔ဘဲ ဒိတ္ကုန္ေနတဲ့ မီးရထား စက္ေခါင္းႀကီး အဆြဲခံရတဲ့ ရထားတြဲအုိေတြလုိ အိပဲ့အိပဲ့နဲ႔ လစ္စင္းနင္း ရီ႔ဒင္း ရုိက္တင္း ေတြ ၿပီးသြားသည္။ Speaking Test က အလွည့္က်ဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အခ်ိန္ မတူၾကေတာ့။ Examiner ေလးငါးေယာက္ေလာက္ရွိသည္။ စာေမးပြဲေျဖဆုိသူေတြက မ်ားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အလွည့္က် စနစ္ျဖင့္ တစ္ေယာက္ကို ၁၅ မိနစ္ခန္႔ Speaking test ကို ေျဖဆုိရသည္။

အားလပ္ခ်ိန္ ရတဲ့အခါေလး အနီးအနားရွိ ဟန္ဘာဂါဆုိင္မွာ ဘာဂါသြားမွာစားသည္။ ဆုိင္ထဲ ၀င္ၿပီး ေကာင္တာနားေရာက္သည္ထိ ဘယ္လုိ မွာရမွန္းမသိ။ မသိဆုိ အရင္ကထဲက ဆုိင္ေတြမွာ ၀ယ္စားဖူးတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဒါနဲ႔ ဆုိင္နံရံမွာ ကပ္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံႀကီးေတြကုိဘဲ လက္ညွိဳးထုိးၿပီး I will take that one လုိ႔ လုပ္ရေတာ့တာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ၀ိတ္တာက သူ႔ကို ေမးသည္။ Eat in or eat out? တဲ့။ ဘာေျပာလုိက္မွန္း သူမသိ။ ဒါနဲ႔ ေငါင္ေတာင္ေတာင္ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ေနတဲ့သူ႔ကုိ Would you like to eat here or would you like takeaway? လုိ႔ ထပ္ေမးျပန္သည္။ ဒီေတာ့မွ သူ သေဘာေပါက္သြားသည္။ အဲဒီေတာ့မွ I want to eat here လုိ႔ ေျဖလုိက္ရပါပေကာ။ စိတ္ထဲကေတာ့ စာပြဲထုိးေလးရယ္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ၀ါက်တုိတုိေလး ေမးရတာလဲ၊ ၀ါက်ရွည္ရွည္ ေမးပါေတာ့လား၊ ငါတုိ႔က ၀ါက်အရွည္ႀကီးေတြ က်က္ၿပီး အဂၤလန္လာခဲ့ၾကတာ ဟု တုိးတုိးေလး သူ႔ကုိယ္သူ ၾကားရုံမွ် ေျပာေနေလေတာ့၏။ 

ဟုတ္တယ္ေလ။ ဘုန္းႀကီးဆုိေတာ့လဲ ကုိရင္ဘ၀ကထဲက ၀ါက်ရွည္ရွည္ေတြ က်က္မွတ္ခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ ဥပမာ။ တၾတာယမာဒိကုိ ရုပ္တြက္တဲ့အခါမွာ.... တၾတာယမာဒိကုိ တၾတ+အယံ+အာဒိ ဟူ၍ ပုဒ္ျဖတ္၍တည္ လို႔ ဆုိရင္ ၿပီးရဲ့သားနဲ႔ အဲဒီလုိ မဆုိဘဲ တၾတာယမာဒိကုိ ျမတ္စြာဘုရားပါဠိေတာ္အား ေလ်ာက္ပတ္စြာ တၾတာ+အယံ+အာဒိ ဟူ၍ ပုဒ္ျဖတ္၍တည္ လုိ႔ ဆုိခဲ့ရသည္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါး ဘုရားရွိခုိး၊ အစိေႏၱယ်ဘုရားရွိခုိးေတြကိုလဲ ၾကည့္လုိက္ဦး။ ရွည္မွ ရွည္။ ကဲ.. ဒါေတြ ထားေတာ့။

ညေန သုံးနာရီေလာက္က်ေတာ့ သူ႔အလွည့္ စပိကင္းတက္စ္ ေရာက္လာသည္။ ဆရာနဲ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း အေမးအေျဖလုပ္ရသည္။ ဆရာက ကက္ဆက္နဲ႔ အသံဖမ္းထားသည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဆရာက အလႅာပသလႅာပ စကားစျမည္ေျပာသည္။ ရႈိးတုိးရွန္႔တန္႔မျဖစ္ဖုိ႔ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔လက္ေတြက ေအးစက္ေနသည္။ ေခၽြးေစးေလးေတြကလဲ ထြက္ေနေသးသည္။ အဲဒီေလာက္ထိ သတၱိေကာင္းမွန္း သူ႔ကိုယ္သူ အဲဒီေတာ့မွ သိခြင့္ရသည္။ ဟုိေမးသည္ေမးနဲ႔ စုံေအာင္ေမးၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံး အဓိကအေနနဲ႔ ပန္းပု ပညာရပ္ အေၾကာင္းကို ေမးသည္။ ပန္းပုပညာကုိ မင္း ဘယ္လုိ ျမင္သလဲတဲ့။

ခက္ေခ်ၿပီ။ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ပန္းပုပညာ ဘာမွမဆုိင္တာ။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကုိ ေျပာလုိက္ရသည္။ ငါက ဘုန္းႀကီး စာသင္စာခ်ဘဲ သိတာ က်န္တာ မသိဘူး။ ပန္းပုန႔ဲ ဘုန္းႀကီးနဲ႔လဲ ဘာမွ မအပ္စပ္ဖူး ဆုိၿပီး မပီကလာ ပီကလာ အဂၤလိပ္စကားေလးျဖင့္ ေျပာလုိက္ရသည္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာကလဲ ေခသူမဟုတ္ သုံးခါေလာက္တိတိ ႀကိဳးစားေျဖၾကည့္ပါဦးတဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူလဲ မရွိဘူး မသိဘူး လာမေမးနဲ႔ဆုိတဲ့သေဘာမ်ိဳး ထပ္တြန္႔လုိက္ရေတာ့သည္။ ဖမ္းထားတဲ့အသံေတြ သူတုိ႔ ျပန္နားေထာင္ရင္ေတာ့ တ၀ါး၀ါး ျဖစ္ၾကမွာ ေသခ်ာလွသည္။

စာေမးပြဲေျဖၿပီးလုိ႔ ႏွစ္ပတ္တိတိမွာ ေအာင္ဂဇက္ထြက္ေပးသည္။ အိမ္တုိင္ရာေရာက္ စာတုိက္ကတစ္ဆင့္ လက္မွတ္ကို ပုိ႔ေပးသည္။ စာအိပ္ကုိ ေဖာက္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေပၚကာေဒါင္းသလုိ ဆြဲၾကည့္လုိက္ေတာ့ Band 5.5 တဲ့။ မွတ္ကေရာ။ တကၠသိုလ္က အနည္းဆုံး ၆.၀ေလာက္ရမွ တက္ခြင့္ရမွာ မဟုတ္လား။

ဒါနဲ႔ တစ္ျခား IELTS ေျဖဆုိဖူးတဲ့သူေတြကို ေျဖပုံေျဖနည္း ေမးၾကည့္ျဖစ္သည္။ စကားေျပာတက္စ္မွာ မသိဘူး မရွိဘူး မေျဖရဘူးတဲ့။ ရသေလာက္ ရႊီးရမယ္တဲ့။ သူတုိ႔ စကားေျပာစြမ္းရည္ကုိ စမ္းသပ္တာတဲ့။ အေၾကာင္းအရာကို အဓိက မထားဘူးတဲ့။

ဒါနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ထပ္ေျဖလုိ႔ ႀကိဳးစားၾကျပန္သည္။ အားလုံးေပါ့။ စုစုေပါင္း ၄ ပါး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ နဲနဲ လည္သြားသည္။ လစ္စင္းနင္း ရီ့ဒင္း ရုိက္တင္းေတြ ၿပီးေတာ့ စပိကင္း ေရာက္လာျပန္သည္။ ေမးတ့ဲ ေမးခြန္းေတြက ပုိမ်ားသလား ေအာက္ေမ့ရသည္။ စက္ဘီးစီးျခင္းတဲ့။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ျခင္းတဲ့။ ေစ်း၀ယ္ထြက္ျခင္းတဲ့။ အဓိက ေမးခြန္းႀကီးကေတာ့ ကေလးေတြ တီဗီၾကည့္ျခင္း တဲ့။ အဲဒါေတြရဲ့ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးျပစ္ေတြကုိ ေမးသည္။ သူလဲ အကုန္ ရႊီးခ်ခဲ့ေတာ့သည္။ နဂို ပထမျပန္စာေမးပြဲမွာ ကထဲက မသိတာကုိ မသိတဲ့အတိုင္း မထားခဲ့ဘဲ ရႊီးခဲ့ဖူးသည္ေလ။ 

ဒီတစ္ခါေတာ့ မဆုိးေပဘူး ေျပာရမည္ထင့္။ ႏွစ္ပတ္ေလာက္အၾကာမွာ ထုံးစံအတုိင္း ေအာင္ဂဇက္ အိမ္တုိင္ရာေရာက္ ေရာက္လာသည္။ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ Overall band 6.0 တဲ့။ ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီ ၆.၀ နဲ႔ဘဲ လန္ဒန္တကၠသိုလ္ကုိ ခ်ိတ္ဆက္မိႏုိင္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ တုိက္ရုိက္ေတာ့ မဟုတ္။ လန္ဒန္တကၠသိုလ္ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္း ႏွစ္လတိတိ အင္တင္းဆစ္ဗ္ တက္ခဲ့ရေသးသည္။ ၿပီးမွ မာစတာ ဆက္သြားသည္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဆုိရပါမူ ၀က္စ္မင္စတာ တကၠသိုလ္ရဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ လန္ဒန္တကၠသိုလ္ တက္ခြင့္ရခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ။

ဤတြင္ ဆာနာမံေတာ္ႏွင့္ သူ၏ ၀က္စ္မင္စတာ ပုံျပင္ နိဂုံးကမၸတ္ အဆုံးသတ္ေလသတည္း။  ။

*** Picture from Google Search

.

ရြတ္ဖတ္ၿပီးရာ အဘိဓမၼာ

အခ်ိန္နဲနဲရတာနဲ႔ ပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မတ္ခ်္လ ၂၂ ရက္ေန႔စၿပီး ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ပထမအုပ္ကုိ စတင္ရြတ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ မနက္ပိုင္းကို စာမ်က္ႏွာ ၅၀၊ ေန႔လည္ပိုင္းကုိ စာမ်က္ႏွာ ၅၀၊ တစ္ရက္ကို စာမ်က္ႏွာ ၁၀၀ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေအပရယ္လ္ ၁၆ ရက္ေန႔ (သႀကၤန္အတက္ေန႔)မွာ ပ႒ာန္း ၅ အုပ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္လုိ႔ ၿပီးသြားပါတယ္။

ပ႒ာန္း ၅ အုပ္ၿပီးသြားေတာ့ အဘိဓမၼာ ၇ က်မ္းလုံး ရြတ္ဖတ္ခ်င္ပူေဇာ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ေအပရယ္လ္ ၁၉ ရက္ေန႔ကစၿပီး ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္ကို ဆက္ရြတ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ တစ္ရက္ကုိ စာမ်က္ႏွာ ၅၀ ဘဲ ရြတ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ေန႔လည္ပုိင္းမွာ ရြတ္ဖတ္တာပါ။ ေအပရယ္လ္ ၂၄ ရက္ေန႔မွာ ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္စာအုပ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္လုိ႔ ၿပီးသြားတယ္။ 

ေအပရယ္လ္ ၂၅ ရက္ေန႔မွာ ၀ိဘဂၤပါဠိေတာ္ကို စတင္ရြတ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ အခ်ိန္အေျခအေနအရ တစ္ရက္ကုိ စာမ်က္ႏွာ ၄၀ ဘဲ ရြတ္ဖတ္ႏုိင္ေတာ့တယ္။ ေမလ ၅ ရက္ေန႔မွာ ၀ိဘဂၤပါဠိေတာ္ ရြတ္ဖတ္လုိ႔ ၿပီးသြားတယ္။ 

တစ္ရက္ကို စာမ်က္ႏွာ ၄၀ နဲ႔.....

ဓါတုကထာႏွင့္ပုဂၢလပညတၱိပါဠိေတာ္ကုိ  ေမလ ၇ ရက္မွ ေမလ ၁၀ ရက္။

ကထာ၀တၳဳပါဠိေတာ္ကို ေမလ ၁၁ ရက္မွ ေမလ ၃၁ ရက္။

ယမကပါဠိေတာ္ ပထမအုပ္ကုိ ဇြန္လ ၁ ရက္မွ ဇြန္လ ၁၂ ရက္။

ယမကပါဠိေတာ္ ဒုတိယအုပ္ကုိ ဇြန္လ ၁၄ ရက္မွ ဇြန္လ ၂၁ ရက္။

ယမကပါဠိေတာ္ တတိယအုပ္ကုိ ဇြန္လ ၂၂ ရက္မွ ဇူလုိင္လ ၁ ရက္။

အဘိဓမၼာ ၇ က်မ္းလုံးအတြက္ (မတ္ခ်္လ ၂၂ ရက္ေန႔မွ ဇူလုိင္လ ၁ ရက္ေန႔ထိ) ၁၀၂ ရက္တိတိ ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ 

စာၾကည့္ခ်ိန္ မ်ားမ်ား ေပးရေတာ့မွာ ျဖစ္ေပမဲ့ သုတ္  ၃ က်မ္းကို ဆက္လက္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနမိပါတယ္။ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ေတာ့ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ 

ဤသုိ႔ အဘိဓမၼာ ၇ က်မ္းကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္ေဇာေစတနာေတြကုိ စာလာဖတ္သူႏွင့္ ၃၁ ဘံုသားအားလုံးတုိ႔အား အမွ်ေပးေ၀ပါ၏။ အားလုံး သာဓုေခၚၿပီး ကုသုိလ္အမွ် ယူၾကကုန္ေလာ့။  ။

...