အခါလြန္ႏွင္း

လြန္ခဲ့တဲ့ စေနေန႔ (၂၃၊၀၃၊၂၀၁၃)မွာ လန္ဒန္ကေန ေဒါက္တာနာဂေသနနဲ႔ အတူထြက္လာခဲ့၏။ ဦးတည္ရာအရပ္ကား ဘာမင္ဂမ္ဗုဒၶ၀ိဟာရတည္ရွိရာ ဘာမင္ဂမ္ၿမိဳ့ေတာ္သုိ႔။ ေဒါက္တာနာဂေသနမွာ ထုိ ဘာမင္ဂမ္ဗုဒၶ၀ိဟာရ ေက်ာင္းေန သံဃာတစ္ပါးျဖစ္၏။ ၂၄၊၀၃၊၂၀၁၃ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ထုိေက်ာင္းတုိက္၏ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာဥတၱရဥာဏ (အဂၢမဟာပ႑ိတ)၏ ေမြးေန႔ျဖစ္၏။ စာေရးသူသည္ ထုိေမြးေန႔ပြဲကုိ တက္ေရာက္အားေပးရန္အတြက္  ေဒါက္တာနာဂေသန လန္ဒန္က အျပန္ အတူတူလုိက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။

ေႏြဦးကာလဆုိေပမဲ့ ဒီႏွစ္မွာမွ ထူးထူးဆန္းဆန္း ႏွင္းေတြ ထူထူထဲထဲက်ေန၏။ လန္ဒန္မွာေတာ့ ဒီေလာက္မက်။ ဘာမင္ဂမ္မွာ ပုိက်၏။ ေနရာတုိင္း ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး။ ၾကည္ႏူးစရာ။ ေမြးေန႔ရွင္အတြက္ သဘာ၀တရားက အျဖဴေရာင္ႏွင္းကမၻာတစ္ခု လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည့္ အလား။ အျဖဴေရာင္ကုိ ဘယ္ရႈေဒါင့္က ၾကည့္ၾကည့္ စင္ၾကယ္ျခင္း ျဖဴစင္ျခင္း ရုိးသားျခင္း သန္႔ျပန္႔ျခင္းစတဲ့ အျပဳသေဘာေဆာင္ ပညတ္ေတြခ်ည္းပင္။

 ေမြးေန႔ပြဲ၌ ၀န္းက်င္အားလုံး ျဖဴစင္ေနျခင္းသည္ ေမြးေန႔ရွင္အတြက္ ျဖဴစင္မႈ၊ ေမြးေန႔ပြဲ ၾကြေရာက္လာသူတုိ႔၏ ျဖဴစင္မႈကို ေဖာ္ညြန္းေနသေယာင္။ ထုိေမြးေန႔ပြဲကုိ ႏွင္းေၾကာက္၍ မတက္ေရာက္သူ ရွိသလုိ ႏွင္းခ်စ္၍ တက္ေရာက္လာသူမ်ား ရွိေလ၏။ ႏွင္း၏ ထုထည္သည္ တစ္ေပထက္ အပုိရွိေပမည္။ ထူထဲေသာ  ႏွင္းထု၊ ေ၀ွ႔ယမ္းက်ီစယ္ေနသည့္ ေလညွင္း၊ ေအးခဲလွသည့္ အႏႈတ္ ၃ ဒီဂရီ။ ထုိသည္ပင္ ျဖဴစင္မႈ ညင္သာမႈ ေအးခ်မ္းမႈ၏ တေဘာင္အတိတ္ ျဖစ္မည္ထင့္။ ဟက္ပီးဘာ့သ္ေဒးပါ ဆရာအရွင္။

ႏွင္းကို အျပစ္ျမင္သူက ျမင္၏။ ခ်စ္ခင္သူက ခင္၏။ အျပစ္ဘဲျမင္ျမင္ အခ်စ္ဘဲ ခင္ခင္ သဘာ၀တရားကို လြန္ဆန္၍ မရစေကာင္း။ ႏွင္းက်၍ သြားေရးလာေရးခက္သည္ကို အျပစ္ျမင္ေနမဲ့အစား ႏွင္းေတြေၾကာင့္ ၀န္းက်င္တစ္ခုလုံး လွပေနသည္ကုိ ခ်စ္ခင္လွ်င္ ပုိေကာင္းမည္တည့္။ လွပတဲ့ ႏွင္းဆီပြင့္အနားမွာ ဆူးေတြရွိေနတဲ့အတြက္ ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ့ေနမဲ့အစား ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ ဆူးေတြအနားမွာ အလြန္လွပတဲ့ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးေတြ ရွိေနတာကုိဘဲ ခ်ီးမြမ္းစကားဆုိလွ်င္ မေကာင္းတုံေလာ။

မႏွစ္က ဒီအခ်ိန္ဆုိ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ တ၀ုန္း၀န္း တရုံးရုံး။ ေရကူးသူကကူး။ ေတးက်ဴးသူက က်ဴး။ အရည္မူးသူက မူး။ အ၀တ္အစားေခၽြတာ၀တ္ၿပီး ေႏြေနေရာင္ေအာက္မွာ တုံးလုံးပက္လက္ ေနလႈံေနၾကၿပီေပါ့။ ဒီႏွစ္ ဒီအခ်ိန္ (ေႏြကာလ)မွာေတာ့ ကမ္းေျခအသာထားဦး။ ဟုိနားဒီနား လမ္းသလားရမွာေတာင္ အခြန္ေဆာင္ရေတာ့မဲ့အလား။ အိမ္တြင္းပုန္းၿပီး ေကြးေနၾကေလရ့ဲ။ ေအးခ်မ္း ေႏြးေထြးသည့္ သေဘာပင္။

ဒါဆုိ ဒီအခ်ိန္မွာ လာျမဴတဲ့ ဒီႏွင္းကုိ ဘယ္လုိ နာမည္တပ္မလဲ။ လြယ္လုိက္သမွ။ ေခါင္းရႈပ္ခံစရာလုိ။ ဒီလုိေလး ကင္မြန္းတပ္လုိက္တယ္။ အခါလြန္ႏွင္းလုိ႔။

ဓါတ္ပုံႏွင့္ဗီဒီယုိဖုိင္ေတြကို တ၀တၿပဲ ပ်င္းရိေအာင္သာ ရႈစားၾကေပေတာ့။ ခ်ဲ့ၾကည့္လွ်င္ေတာ့  ပုံႀကီးျမင္ရမည္ပင္။

ဘာမင္ဂမ္ဗုဒၶ၀ိဟာရအတြင္းရွိ ဓမၼတဠာက ကမၻာေအးဘုရား

 

 

 

 

 

 

 

 

 ဘာမင္ဂမ္ဗုဒၶ၀ိဟာရအနီးရွိ တစ္ဘက္ဆည္ကန္ႏွင့္ ကန္ပတ္လမ္း

 

 

 

 

 ခ်ဲ့ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဟုိးးးးးဘက္ကမ္းမွာ ဘုရားရွိတယ္

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ႏွင္းလူသား (ေရကန္သုိ႔သြားရာလမ္းမေပၚက အိမ္တစ္အိမ္ေရွ့)

ဘာမင္ဂမ္ဗုဒၶ၀ိဟာရေက်ာင္းေဆာင္မ်ား 

ဘာမင္ဂမ္ဗုဒၶ၀ိဟာရအတြင္းရွိ ဓမၼတဠာက ကမၻာေအးဘုရား

 

 

 

 

 ---------

 ဗီဒီယုိဖုိင္မ်ား (အုိင္ဖုန္း ကင္မရာ ႏွင့္ နီကြန္ဓါတ္ပုံကင္မရာျဖင့္သာ)

ဖုိင္ (၁)

ဖုိင္ (၂)

 ဖုိင္ (၃)


ဖုိင္ (၄)


ဖုိင္ (၅)



အားလုံး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

.

ဓဇဂၢသုတ္ နိႆယသစ္ (သေျပကန္မူ)

(၇၈)
ယႆာ' ႏုႆရေဏနာပိ၊ အႏၲလိေကၡပိ ပါဏိေနာ။
ပတိ႒' မဓိဂစၧႏၲိ၊ ဘူမိယံ ဝိယ သဗၺထာ။

(၇၉)
သဗၺဳပဒၵဝဇာလမွာ၊ ယကၡေစာရာဒိသမၻဝါ။
ဂဏနာ န စ မုတၱာနံ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။

ေဟ၊ အုိ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔။ ယႆ ပရိတၱႆ၊ အၾကင္ဓဇဂၢသုတ္ပရိေတာ္ကုိ။ အႏုႆရေဏနာပိ၊ ေအာက္ေမ့ရုံမွ်ျဖင့္ေသာ္လည္း။ ပါဏိေနာ။ သတၱ၀ါတုိ႔သည္။ အႏၱလိေကၡပိ၊ ေကာင္းကင္၌ေသာ္ပင္။ ဘူမိယံ ၀ိယ၊ ေျမေပၚ၌ကဲ့သုိ႔။ သဗၺထာ၊ ခပ္သိမ္းေသာ အခ်င္းအရာအားျဖင့္။ ပတိ႒ံ၊ ေထာက္တည္ရာကုိ။ အဓိဂစၦႏၱိ၊ ရရွိၾကကုန္၏။ ယကၡေစာရာဒိသမၻ၀ါ၊ ဘီလူး ခုိးသူ စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ။ သဗၺဳပဒၵ၀ဇာလမွာ၊ ေဘးရန္ခပင္း ပုိက္ကြန္တြင္းမွ။ မုတၱာနံ၊ လြတ္ေျမာက္ၾကရသူတုိ႔၏။ ဂဏနာ စ၊ အေရအတြက္သည္လည္း။ န၊ မရွိေတာ့ပါေပ။ တံ ပရိတၱံ၊ ထုိဓဇဂၢသုတ္ ပရိေတာ္ကုိ။ (မယံ၊ ငါတုိ႔သည္။) ဘဏာမ၊ ရြတ္ၾကကုန္စုိ႔။

(၈၀)
ဧဝံ ေမ သုတံ-
ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ သာဝတၴိယံ ဝိဟရတိ
ေဇတဝေန အနာထပိ႑ိကႆ အာရာေမ။

(၈၁)
တၾတ ေခါ ဘဂဝါ ဘိကၡဴ အာမေႏၲသိ ''ဘိကၡေဝါ''တိ။''ဘဒေႏၲ''တိ ေတ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ ပစၥေႆာသံု။
ဘဂဝါ ဧတဒေဝါစ-
ဘူတပုဗၺံ ဘိကၡေဝ ေဒဝါသုရသဂၤါေမာ သမုပဗ်ဴေဠွာ အေဟာသိ။ အထ ေခါ ဘိကၡေဝ သေကၠာ ေဒဝါနမိေႏၵာ ေဒေဝ တာဝတႎေသ အာမေႏၲသိ-
''သေစ မာရိသာ ေဒဝါနံ သဂၤါမဂတာနံ ဥပၸေဇၨယ် ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ၊ မေမဝ တသၼႎ သမေယ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။ မမံ ဟိ ေဝါ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆတိ။''

(ဘေႏၱ၊ အရွင္ဘုရား။) ေမ၊ တပည့္ေတာ္သည္။ ဧ၀ံ၊ ဤသုိ႔။ သုတံ၊ နာခံမွတ္သား ၾကားခဲ့ရပါ၏။ ဧကံ၊ တပါးေသာ။ သမယံ၊ အခါ၌။ ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ သာ၀တၳိယံ၊ သာ၀တၳိေနျပည္ေတာ္၌။ ေဇတ၀ေန၊ ေဇတ၀န္မည္ေသာ။ အနာထပိ႑ိကႆ၊ အနာထပိဏ္ သူေဌး၏။ အာရာေမ၊ ေက်ာင္းတုိက္၌။ ၀ိဟရတိ၊ သီတင္းသုံးေတာ္မူပါ၏။

တၾတ ေခါ၊ ထုိေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ပင္။ ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဘိကၡဴ၊ ရဟန္းတုိ႔ကုိ။ ဘိကၡေ၀ါတိ၊ ရဟန္းတုိ႔ဟူ၍။ အာမေႏၱသိ၊ ေခၚေတာ္မူၿပီ။ ဘဒေႏၱတိ၊ အရွင္ဘုရားဟူ၍။ ေတ ဘိကၡဴ၊ ထုိရဟန္းတုိ႔သည္။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ မိန္႔ေခၚျခင္းကို။ ပစၥေႆာသုံ၊ စကားတုံ႔ျပန္ ခံယူၾကကုန္ၿပီ။ ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဧတံ၊ ဤစကားကုိ။ အေ၀ါစ၊ မိန္႔ေတာ္မူၿပီ။

ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ ဘူတပုဗၺံ၊ ေရွး၌ျဖစ္ဘူးသည္ကား။ ေဒ၀ါသုရသဂၤါေမာ၊ နတ္တာ၀တိ ံသာ အသုရာတုိ႔၏ စစ္သည္။ သမုပဗ်ဴေဠာ၊ ျပင္ဆင္ျခင္းျပဳ စုရုံးမိသည္။ အေဟာသိ၊ ျဖစ္ၿပီ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ အထေခါ၊ ထုိအခါ၌။ ေဒ၀ါနမိေႏၵာ၊ နတ္တုိ႔အရွင္ ဘုရင္ျဖစ္ေသာ။ သေကၠာ၊ သိၾကားမင္းသည္။ တာ၀တိ ံေသ ေဒေ၀၊ တာ၀တိ ံသာနတ္တုိ႔ကုိ။ အာမေႏၱသိ၊ မိန္႔ဆုိၿပီ။ မာရိသာ၊ ဆင္းရဲမဲ့ျငား ေမာင္နတ္သားတုိ႔။ သဂၤါမဂတာနံ၊ စစ္ေျမျပင္၌ ေရာက္ေနၾကကုန္ေသာ။ ေဒ၀ါနံ၊ အေမာင္နတ္တုိ႔အား။ ဘယံ ၀ါ၊ ေၾကာက္လန္႔ျခင္းသည္၄င္း။ ဆမၻိတတၱံ ၀ါ၊ ႏွလုံးသားတုန္ ကုိယ္တုန္လႈပ္ျခင္းသည္၄င္း။ ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ ေမြးညွင္းရႊင္ပ် ၾကက္သီးထျခင္းသည္၄င္း။ သေစ ဥပၸေဇၨယ်၊ အကယ္၍ ျဖစ္ျငားအံ့။ တသၼိ ံသမေယ၊ ထုိအခါ၌။ မေမ၀၊ ငါ၏သာလွ်င္။ ဓဇဂၢံ၊ အလံေတာ္ထိပ္ဖ်ားကုိ။ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ ေမာ္ၾကည့္ၾကကုန္ေလာ့။ ဟိ၊ ေမာ္ၾကည့္ဖုိ႔ေကာင္း အေၾကာင္းကို ဆုိရေသာ္။ မမံ၊ ငါ၏။ ဓဇဂၢံ၊ အလံေတာ္ထိပ္ဖ်ားကုိ။ ဥေလႅာေကယတံ၊ ေမာ္ၾကည့္ၾကကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။ ယံ ဘယံ ၀ါ၊ အၾကင္ ေၾကာက္လန္႔ျခင္းသည္၄င္း။ ယံ ဆမၻိတတၱံ ၀ါ၊ အၾကင္ ႏွလုံးသားခုန္ ကုိယ္တုန္လႈပ္ျခင္းသည္၄င္း။ ေယာ ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ အၾကင္ ေမြးညွင္းရႊင္ပ် ၾကက္သီးထျခင္းသည္၄င္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္ေပလတၱံ႔။ ေသာ၊ ထုိေၾကာက္လန္႔ျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္း ၾကက္သီးထျခင္းမွန္သမွ်ကို။ ပဟီယိႆတိ၊ ပယ္ေဖ်ာက္အပ္ေပလတၱံ႔။

 (၈၂)
ေနာ ေစ ေမ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အထ ပဇာပတိႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေက ယ်ာထ။ ပဇာပတိႆ ဟိ ေဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိ တတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆတိ။

ေမ၊ ငါ၏။ ဓဇဂၢံ၊ အလံေတာ္ထိပ္ဖ်ားကို။  ေနာ ေစ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အကယ္၍ မၾကည့္မိကုန္ျငားအံ့။ အထ၊ ထုိသုိ႔ မၾကည့္မိကုန္သည္ရွိေသာ္။ ပဇာပတိႆ၊ ပဇာပတိမည္ေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ အလံေတာ္ထိပ္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ ေမာ္ၾကည့္ၾကကုန္ေလာ့။ ဟိ၊ ေမာ္ၾကည့္ရျခင္း အေၾကာင္းကား။ ပဇာပတိႆ၊ ပဇာပတိမည္ေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ။ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ အလံေတာ္ ထိပ္ဖ်ားကုိ။ ဥေလႅာေကယတံ၊ ေမာ္ၾကည့္ၾကကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။ ယံ ဘယံ ၀ါ၊ အၾကင္ေၾကာက္လန္႔ျခင္းသည္၄င္း။ ယံ ဆမၻိတတၱံ ၀ါ၊ အၾကင္ ကိုယ္တုန္လႈပ္ျခင္းသည္၄င္း။ ေယာ ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီးထျခင္းသည္၄င္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္ေပလတၱံ႔။ ေသာ၊ ထုိေၾကာက္ျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္း ၾကက္သီးထျခင္းကုိ။ ပဟီယိႆတိ၊ ပယ္ေဖ်ာက္ေပလတၱံ႔။

 (၈၃)
ေနာ ေစ ပဇာပတိႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အထ ဝ႐ုဏႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။ ဝ႐ုဏႆ ဟိ ေဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ၊ ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆတိ။

ပဇာပတိႆ၊ ပဇာပတိမည္ေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ အလံေတာ္ထိပ္ဖ်ားကို။  ေနာ ေစ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အကယ္၍ မၾကည့္မိကုန္ျငားအံ့။ အထ၊ ထုိသုိ႔ မၾကည့္မိကုန္သည္ရွိေသာ္။ ၀ရုဏႆ၊ ၀ရုဏအမည္ရွိေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ အလံေတာ္ထိပ္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ ေမာ္ၾကည့္ၾကကုန္ေလာ့။ ဟိ၊ ေမာ္ၾကည့္ရျခင္း အေၾကာင္းကား။ ၀ရုဏႆ၊ ၀ရုဏမည္ေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ။ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ အလံေတာ္ ထိပ္ဖ်ားကုိ။ ဥေလႅာေကယတံ၊ ေမာ္ၾကည့္ၾကကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။ ယံ ဘယံ ၀ါ၊ အၾကင္ေၾကာက္လန္႔ျခင္းသည္၄င္း။ ယံ ဆမၻိတတၱံ ၀ါ၊ အၾကင္ ကိုယ္တုန္လႈပ္ျခင္းသည္၄င္း။ ေယာ ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီးထျခင္းသည္၄င္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္ေပလတၱံ႔။ ေသာ၊ ထုိေၾကာက္ျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္း ၾကက္သီးထျခင္းကုိ။ ပဟီယိႆတိ၊ ပယ္ေဖ်ာက္ေပလတၱံ႔။

(၈၄)
ေနာ ေစ ဝ႐ုဏႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အထ ဤသာနႆ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာေကယ်ာထ။ ဤသာနႆ ဟိ ေဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ၊ ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆတီတိ။

၀ရုဏႆ၊ ၀ရုဏမည္ေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ အလံေတာ္ထိပ္ဖ်ားကို။  ေနာ ေစ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ အကယ္၍ မၾကည့္မိကုန္ျငားအံ့။ အထ၊ ထုိသုိ႔ မၾကည့္မိကုန္သည္ရွိေသာ္။ ဤသာနႆ၊ ဤသာနမည္ေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ အလံေတာ္ထိပ္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာေကယ်ာထ၊ ေမာ္ၾကည့္ၾကကုန္ေလာ့။ ဟိ၊ ေမာ္ၾကည့္ရျခင္း အေၾကာင္းကား။ ဤသာနႆ၊ ဤသာနမည္ေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ။ နတ္မင္း၏။ ဓဇဂၢံ၊ အလံေတာ္ ထိပ္ဖ်ားကုိ။ ဥေလႅာေကယတံ၊ ေမာ္ၾကည့္ၾကကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။ ယံ ဘယံ ၀ါ၊ အၾကင္ေၾကာက္လန္႔ျခင္းသည္၄င္း။ ယံ ဆမၻိတတၱံ ၀ါ၊ အၾကင္ ကိုယ္တုန္လႈပ္ျခင္းသည္၄င္း။ ေယာ ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီးထျခင္းသည္၄င္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္ေပလတၱံ႔။ ေသာ၊ ထုိေၾကာက္ျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္း ၾကက္သီးထျခင္းကုိ။ ပဟီယိႆတိ၊ ပယ္ေဖ်ာက္ေပလတၱံ႔။ (ဣတိ၊ ဤသုိ႔။ အာမေႏၱသိ၊ မိန္႔ေတာ္မူၿပီ။)

(၈၅)
တံ ေခါ ပန ဘိကၡေဝ သကၠႆ ဝါ ေဒဝါနမိႏၵႆ ဓဇဂံၢ ဥေလႅာကယတံ ပဇာပတိႆ ဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ဝ႐ုဏႆ ဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ဤသာနႆ ဝါ ေဒဝရာဇႆ ဓဇဂၢံ ဥေလႅာကယတံ ယံ ဘဝိႆ တိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီေယထာပိ ေနာပိ ပဟီေယထ။

ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ ေဒ၀ါနမိႏၵႆ၊ နတ္တုိ႔၏အရွင္ ဘုရင္ျဖစ္ေသာ။ သကၠႆ၊ သိၾကားမင္း၏။ တံ ေခါ ပန ဓဇဂၢံ၊ ထုိ အလံေတာ္ ထိပ္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာေကယတံ ၀ါ၊  ေမာ္ၾကည့္ၾကေသာ နတ္တုိ႔အား၄င္း။ ပဇာပတိႆ၊ ပဇာပတိမည္ေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ တံ ေခါ ပန ဓဇဂၢံ၊ ထုိ အလံေတာ္ ထိပ္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာေကယတံ ၀ါ၊  ေမာ္ၾကည့္ၾကေသာ နတ္တုိ႔အား၄င္း။၀ရုဏႆ။ ၀ရုဏမည္ေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ တံ ေခါ ပန ဓဇဂၢံ၊ ထုိ အလံေတာ္ ထိပ္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာေကယတံ ၀ါ၊  ေမာ္ၾကည့္ၾကေသာ နတ္တုိ႔အား၄င္း။ ဤသာနႆ၊ ဤသာနမည္ေသာ။ ေဒ၀ရာဇႆ၊ နတ္မင္း၏။ တံ ေခါ ပန ဓဇဂၢံ၊ ထုိ အလံေတာ္ ထိပ္ဖ်ားကို။ ဥေလႅာေကယတံ ၀ါ၊  ေမာ္ၾကည့္ၾကေသာ နတ္တုိ႔အား၄င္း။ ယံ ဘယံ ၀ါ၊ အၾကင္ေၾကာက္လန္႔ျခင္းသည္၄င္း။ ယံ ဆမၻိတတၱံ ၀ါ၊ အၾကင္ ကိုယ္တုန္လႈပ္ျခင္းသည္၄င္း။ ေယာ ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီးထျခင္းသည္၄င္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္ေပလတၱံ႔။ ေသာ၊ ထုိေၾကာက္ျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္း ၾကက္သီးထျခင္းကုိ။ ပဟီေယထာပိ၊ ပယ္ေဖ်ာက္အပ္သည္လည္း ရွိရာ၏။ ေနာပိ ပဟီေယထ၊ မပယ္ေဖ်ာက္အပ္သည္လည္း ရွိရာ၏။

(၈၆)
တံ ကိႆ ေဟတု?
သေကၠာ ဟိ ဘိကၡေဝ ေဒဝါနမိေႏၵာ
အဝီတရာေဂါ အဝီတေဒါေသာ အဝီတေမာေဟာ
ဘီ႐ု ဆမၻီ ဥၾတာသီ ပလာယီတိ။

တံ၊ ထုိ ေၾကာက္ျခင္းစသည္ ေပ်ာက္ မေပ်ာက္ ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ရျခင္းသည္။ ကိႆေဟတု၊ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ ဟိ ယသၼာ၊ အၾကင္ေၾကာင့္။ ေဒ၀ါနမိေႏၵာ၊ နတ္တုိ႔၏ အရွင္ ဘုရင္ျဖစ္ေသာ။ သေကၠာ၊ သိၾကားမင္းသည္။ အ၀ီတရာေဂါ၊ မကင္းေသးေသာ ရာဂရွိ၏။ အ၀ီတေဒါေသာ၊ မကင္းေသးေသာ ေဒါသရွိ၏။ အ၀ီတေမာေဟာ၊ မကင္းေသးေသာ ေမာဟရွိ၏။ ဘီရု၊ ေၾကာက္တတ္၏။ ဆမၻီ၊ ကုိယ္တုန္လႈပ္၏။ ဥၾတာသီ၊ ထိတ္လန္႔တတ္၏။ ပလာယီ၊ ထြက္ေျပးတတ္၏။ ဣတိ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္တည္း။

(၈၇)
အဟဥၥ ေခါ ဘိကၡေဝ ဧဝံ ဝဒါမိ-
သေစ တုမွာကံ ဘိကၡေဝ
အရညဂတာနံ ဝါ ႐ုကၡမူလဂတာနံ ဝါ
သုညာဂါရဂတာနံ ဝါ ဥပၸေဇၨယ် ဘယံ ဝါ
ဆမၻိတတၱံ ဝါ ေလာမဟံေသာ ဝါ၊
မေမဝ တသၼႎ သမေယ အႏုႆေရယ်ာထ၊

ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ အဟဥၥ ေခါ၊ ငါဘုရားသည္ကား။ ဧ၀ံ၊ ဤသို႔။ ၀ဒါမိ၊ ေဟာေတာ္မူ၏။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ အရညဂတာနံ ၀ါ၊ ေတာအရပ္သုိ႔ ကပ္ေရာက္သည္မူလည္း ျဖစ္ကုန္ေသာ။ ရုကၡမူလဂတာနံ ၀ါ၊ သစ္ပင္ရင္းသုိ႔ ကပ္ေရာက္သည္မူလည္း ျဖစ္ကုန္ေသာ။ သုညာဂါရဂတာနံ ၀ါ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္သုိ႔ ကပ္ေရာက္သည္မူလည္း ျဖစ္ကုန္ေသာ။ တုမွာကံ၊ သင္တုိ႔အား။ ဘယံ ၀ါ၊ ေၾကာက္ျခင္းသည္၄င္း။ ဆမၻိတတၱံ ၀ါ၊ ကုိယ္တုန္လႈပ္ျခင္းသည္၄င္း။  ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ ၾကက္သီးထျခင္းသည္၄င္း။ သေစ ဥပၸေဇၨယ်၊ အကယ္၍ ျဖစ္ျငားအံ့။ တသၼိ ံ သမေယ၊ ထုိအခါ၌။ မေမ၀၊ ငါဘုရားကိုသာလွ်င္။ အႏုႆေရယ်ာထ၊ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေလာ့။

(၈၈)
''ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ အရဟံ,
သမၼာသမၺဳေဒၶါ, ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ, သုဂေတာ,
ေလာကဝိဒူ, အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ,
သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ, ဗုေဒၶါ, ဘဂဝါ''တိ။

ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္စုံ ဂုဏ္ေတာ္ထင္ရွား ထုိရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ အရဟတၱ မဂ္အရျဖင့္ ဗုဒၶဂုဏ္အင္ စုံလင္ခဲ့ရာ ျဗဟၼာနတ္လူ သုံးပုံသူတုိ႔၏ အလွဴေတာ္ အတန္တန္ အပူေဇာ္မွန္သမွ် ခံေတာ္မူထုိက္ ႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ေကာင္း ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ အရဟံ၊ အရဟံဟု သုံးတန္ဘုံခြင္ လြင္တလူလူ ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူပါေပသတည္း။

 ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမား ထုိရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ အမွန္တုိင္းသာ ဆရာမျပ သဘာ၀ျဖင့္ ဓမၼဖုံဖုံ တရားစုံကုိ အကုန္သိေတာင္း ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ သမၼာသမၺဳဒၶ ဘြဲ႔ေတာ္ရလွ်က္  ေလာကတခြင္ ထင္ထင္ေပၚေပၚ ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူပါေပသတည္း။

ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမား ထုိရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ၀ိဇၨာဥာဏ္ႏွင့္ အက်င့္စရဏ ျပည့္၀စုံလင္ ဂုဏ္တင္ဖြယ္ေကာင္း ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ ၀ိဇၨာစရဏ သမၼႏၷဟု ေလာကတခြင္ ထာ၀စဥ္ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူပါေပသတည္း။

ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ဘုန္းေတာ္ ကံေတာ္ ဥာဏ္ေတာ္ႀကီးမား ထုိရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ စကားေကာင္းဆုိ နိဗၺာန္ကုိၾကြ ဗုဒၶျဖစ္ထိ လြဲမရွိဘဲ သတိသမၸဇဥ္ ၿမဲယွဥ္ေကာင္းစြာ လာေတာ္မူတတ္ သိမွတ္ဖြယ္ေကာင္း ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ သုဂေတာ၊ သုဂတဟု ဂုဏျမတ္မြန္ တံခြန္ထူကာ ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူပါေပသတည္း။

ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးသခင္ ထုိရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ သတၱ၀ါအဖုံဖုံ ဘုံအနႏၱ သခၤါရဟု ေလာကအစုံ အကုန္သိတတ္ ျမတ္အရည္ေကာင္း ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ေလာက၀ိဒူ၊ ေလာက၀ိဒူ တံခြန္ထူလွ်က္ ၀ွန္ဆူၿဖိဳးေမာ္ ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူပါေပသတည္း။

ေသာ ဘဂ၀ါ၊ နတ္လူေလးျမတ္ ဆည္းကပ္အပ္သား ထုိရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ သီလစသည္ ဂုဏ္အရည္ျဖင့္ မီသူကင္းကြာ သာသူမထင္ ဂုဏ္တင္ဖြယ္ေကာင္း ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အႏုတၱေရာ၊ အႏုတၱရ ဘြဲ႔ေတာ္ရလွ်က္  ေလာကလုံးတြင္  ထင္ထင္ရွားရွား ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူပါေပသတည္း။

ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမား ထုိရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဆုံးမထုိက္သူ နတ္ႏွင့္လူကုိ က်င့္မူလုံး၀ အသုံးက်ေအာင္ ဆုံးမပဲ့ျပင္ သြန္သင္ေပတတ္ ျမတ္အရည္ေကာင္း ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ပုရိသဒမၼသာရထိ၊ ပုရိသဒမၼသာရထိ ဂုဏ္အရွိျဖင့္ ႏွံ႔သိေၾကညာ ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူပါေပသတည္း။

ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ဘုန္းေျခာက္ပါးသခင္ ထုိရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ကုန္သည္ႀကီးမွဴး ဦစီးပမာ သတၱ၀ါတုိ႔ကုိ သံသရာတ၀ွမ္း ခရီးၾကမ္းမွ ေရႊနန္းနိဗၺဴ ထုတ္ကယ္ယူလွ်က္ နတ္လူျဗဟၼာ ျမတ္ဆရာဟု မွတ္စရာ အရည္ေကာင္း ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ၊ သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ ေခတ္လုံးလွ်ံေအာင္ ဆူညံၿခိမ့္ေ၀ ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူပါေပသတည္း။

ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမား ထုိရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ သစၥာေလးတန္ တရားမွန္ကုိ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ထူး မဂ္အမွဴးျဖင့္ လက္ဦးတြင္ဘိ ျမင္သိေတာ္မူ နတ္လူတေတြ ျမင္သိေစတတ္ ထူးျမတ္ဘိေတာင္း ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ဗုေဒၶါ၊ ဗုဒၶနာမံ ဘြဲ႔ေတာ္ခံလွ်က္ သုံးတန္ဘုံေဘြ ထင္ရွားေတာ္မူပါေပသတည္း။

ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ေလာကထြတ္တင္ ထုိရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဣႆရိယ စသည္ေျခာက္ဆင့္ ဘုန္းပန္းပြင့္ေတြ တင့္ေ၀ဘိေတာင္း ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ဘဂ၀ါ၊ ဘဂ၀ါဟု သူငါေျပာရ ေလာကတခြင္ ထာ၀စဥ္ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားေတာ္မူပါေပသတည္း။

ဣတိ၊ ဤသို႔။ အႏုႆေရယ်ာထ၊ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေလာ့။

 (၈၉)
မမံ ဟိ ေဝါ ဘိကၡေဝ အႏုႆရတံ
ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ
ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆတိ။


ဟိ၊ ေအာက္ေမ့ရျခင္း အေၾကာင္းမွာ။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ မမံ၊ ငါဘုရားကို။ အႏုႆရတံ၊ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။  ယံ ဘယံ ၀ါ၊ အၾကင္ေၾကာက္လန္႔ျခင္းသည္၄င္း။ ယံ ဆမၻိတတၱံ ၀ါ၊ အၾကင္ ကိုယ္တုန္လႈပ္ျခင္းသည္၄င္း။ ေယာ ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီးထျခင္းသည္၄င္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္ေပလတၱံ႔။ ေသာ၊ ထုိေၾကာက္ျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္း ၾကက္သီးထျခင္းကုိ။ ပဟီယိႆတိ၊ ပယ္ေဖ်ာက္ေပလတၱံ႔။
 
(၉၀)
ေနာ ေစ မံ အႏုႆေရယ်ာထ၊
အထ ဓမၼံ အႏုႆေရယ်ာထ-
 
မံ၊ ငါဘုရားကို။ ေနာ ေစ အႏုႆေရယ်ာထ၊ အကယ္၍ မေအာက္ေမ့မိကုန္သည္ျဖစ္အံ့။ အထ၊ ထုိသို႔ မေအာက္ေမ့မိကုန္သည္ရွိေသာ္။ ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ကုိ။ အႏုႆေရယ်ာထ၊ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေလာ့။

(၉၁)
''သြာကၡာေတာ ဘဂဝတာ ဓေမၼာ,
သႏၵိ႒ိေကာ, အကာလိေကာ,
ဧဟိပႆိေကာ, ၾသပေနယ်ိေကာ,
ပစၥတၱံ ေဝဒိတေဗၺာ ဝိညဴဟီ''တိ။

  ဘဂ၀တာ၊ သုံးလူ႔ထြတ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဓေမၼာ၊ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ ဓမၼကၡန္ ပရိယတ္ ဆယ္ပါးေသာ တရားေတာ္ျမတ္ကုိ။ သြာကၡာေတာ၊ ေကာင္းျခင္းသုံးျဖာ စုံညီညာလွ်က္ အနက္သဒၵါ ေ၀ဆာစုံလင္ ဂုဏ္တင္ဖြယ္မွန္ က်င့္ရန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ပါေပ၏။ ဘဂ၀တာ၊ သုံးလူထြတ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ သြာကၡာေတာ၊ နည္းစုံေလာင္းကာ ေကာင္းစြာသတ္မွတ္ ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ။ ဓေမၼာ၊ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ ကုိးတန္သတ္မွတ္ တရားေတာ္ျမတ္သည္။ သႏၵိ႒ိေကာ၊ သူေျပာငါေျပာ အေဟာ၌တည္ မယုံၾကည္ရ ဓမၼက်င့္သူ နတ္လူမွန္က ဒိ႒ကိုယ္တုိင္ ပုိင္ပိုင္တိတိ သိအပ္ျမင္အပ္ တရားေတာ္ျမတ္ပါေပတည္း။ ဓေမၼာ၊ မဂ္ေလးပါး တရားေတာ္သည္။ အကာလိေကာ၊ အခါအခြင့္ ၾကာမဖင့္ပဲ မလင့္မေႏွး ခ်က္ျခင္း အက်ိဳးေပးတတ္ေသာ တရားေတာ္ျမတ္ပါေပတည္း။ ဓေမၼာ၊ ေလာကုတၱရာတရား ကိုးပါးသည္။ ဧဟိပႆိေကာ၊ လာလွည့္စမ္းပါ ရႈစမ္းပါဟူ သူငါႏႈိးေဆာ္ ဖိတ္ေခၚထုိက္သား လြန္ထူးျခားလတ္ တရားေတာ္ျမတ္ပါေပတည္း။ ဓေမၼာ၊ ေလာကုတၱရာတရား ကိုးပါးသည္။ ၾသပေနယ်ိေကာ၊ ပုဆုိးမီးေလာင္ ေခါင္းမီးေလာင္လည္း ၿငိမ္းေအာင္ျပဳေရး မျပဳေသးပဲ အေရးႀကီးစြာ ဘာ၀နာျဖင့္ စိတ္မွာစြဲေအာင္ အၿမဲေဆာင္ထိုက္ပါေပ၏။ ဓေမၼာ၊ ေလာကုတၱရာတရား ကုိးပါးကုိ။ ၀ိညဴဟိ၊ တရားသိျမင္ ပညာရွင္တုိ႔သည္။ ပစၥတၱံ၊ ကုိယ္စီအမွန္ ကုိယ့္သႏၱာန္၌။ ေ၀ဒိတေဗၺာ၊ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ ရပုိင္ဟန္ကုိ အမွန္တုိင္းရွိ သိျမင္အပ္ေပသတည္း။ ဣတိ၊ ဤသုိ႔။ အႏုႆေရယ်ာထ၊ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေလာ့။

(၉၂)
ဓမၼံ ဟိ ေဝါ ဘိကၡေဝ အႏုႆရတံ
ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ
ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆတိ။

ဟိ၊ ေအာက္ေမ့ရျခင္း အေၾကာင္းကား။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ကုိ။ အႏုႆရတံ၊ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။  ယံ ဘယံ ၀ါ၊ အၾကင္ေၾကာက္လန္႔ျခင္းသည္၄င္း။ ယံ ဆမၻိတတၱံ ၀ါ၊ အၾကင္ ကိုယ္တုန္လႈပ္ျခင္းသည္၄င္း။ ေယာ ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီးထျခင္းသည္၄င္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္ေပလတၱံ႔။ ေသာ၊ ထုိေၾကာက္ျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္း ၾကက္သီးထျခင္းကုိ။ ပဟီယိႆတိ၊ ပယ္ေဖ်ာက္ေပလတၱံ႔။

 (၉၃)
ေနာ ေစ ဓမၼံ အႏုႆေရယာထ၊
အထ သံဃံ အႏုႆေရယ်ာထ-

ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ကုိ။ ေနာ ေစ အႏုႆေရယ်ာထ၊ အကယ္၍ မေအာက္ေမ့မိကုန္သည္ျဖစ္အံ့။ အထ၊ ထုိသို႔ မေအာက္ေမ့မိကုန္သည္ရွိေသာ္။ သံဃံ၊ သံဃာေတာ္ကုိ။ အႏုႆေရယ်ာထ၊ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေလာ့။

(၉၄)
''သုပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
ဥဇုပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
ဉာယပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
သာမီစိပၸဋိပေႏၷာ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ,
ယဒိဒံ စတၱာရိ ပုရိသယုဂါနိ အ႒,ပုရိသပုဂၢလာ၊
ဧသ ဘဂဝေတာ သာဝကသံေဃာ
အာဟုေနေယ်ာ, ပါဟုေနေယ်ာ,
ဒကၡိေဏေယ်ာ, အဥၨလီကရဏီေယာ,
အႏုတၱရံ ပုညေကၡတၱံ ေလာကႆာ''တိ။

ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏။ သာ၀ကသံေဃာ၊ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္။ သုပၸဋိပေႏၷာ၊ ဘုရားအဆုံးအမ မလြန္ရေအာင္ ညြန္ျပတုိင္းသာ အေကာင္းဆုံး က်င့္ေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏။ သာ၀ကသံေဃာ၊ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္။ ဥဇုပၸဋိပေႏၷာ၊ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ လမ္းသာယာျဖင့္ ေကာင္းစြာေလွ်ာက္၍ ေကာက္ေကြ႔ျခင္းကင္း ေျဖာင့္စင္းတည့္မတ္စြာ က်င့္ေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏။ သာ၀ကသံေဃာ၊ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္။ ဥာယပၸဋိပေႏၷာ၊ ခ်မ္းသာစစ္မွန္ နိဗၺာန္ဆုိက္ေရး အေလးေပးကာ က်င့္ေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏။ သာ၀ကသံေဃာ၊ တပည့္သား သံဃာေတာ္သည္။ သာမီစိပၸဋိပေႏၷာ၊ နတ္လူၾကည္ညိဳ ရုိေသဖုိ႔တန္ ခံယူထုိက္ခြင့္ ဂုဏ္ရည္ျမင့္စရာ က်င့္ေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။ ယဒိဒံ ယာနိ ဣမာနိ စတၱာရိ ပုရိသယုဂါနိ၊ မဂ္ဖုိလ္ႏွစ္လီ အညီတြဲကုန္ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္ေပါင္း ေလးစုံတုိ႔သည္။ အ႒ ပုရိသပုဂၢလာ၊ ရွစ္ပါးေသာ ေယာက်္ားမြန္ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္တုိ႔သည္။ ေဟာႏၱိ၊ ျဖစ္ကုန္၏။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏။ ဧသ သာ၀ကသံေဃာ၊ ဤတပည့္သား သံဃာေတာ္သည္။ အာဟုေနေယ်ာ၊ အေ၀းမွပင္ ေဆာင္ယူငင္လာ လွဴစရာကုိ ရွင္သာထုိက္ေစ ခံေတာ္မူထုိက္ပါေပ၏။ ပါဟုေနေယ်ာ၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိး ေဆြမ်ိဳးမိတ္ကလ်ာ အတြက္သာဟု ဖြယ္ရာမၿငီး အသီးစီမံ အာဂႏၱဳက ဧည့္ဒါနကုိ မုခ်မေသြ ခံေတာ္မူထုိက္ပါေပ၏။ ဒကၡိေဏေယ်ာ၊ ခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳး အက်ိဳးရည္သန္ အလွဴမွန္ကို ခံေတာ္မူထုိက္ပါေပ၏။ အဥၨလိကရဏီေယာ၊ ေကာင္းက်ိးကုိေသာ္ ရည္ေမွ်ာ္တလွ်က္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဦးထက္မွာမုိး ရွိခုိးျခင္းအမွန္ ခံေတာ္မူထုိက္ပါေပ၏။ ေလာကႆ၊ တေလာကလုံး၏။ အႏုတၱရံ၊ ႀကီးက်ယ္ဖြံ႔ၿဖိဳး အက်ိဳးအရ ႏုိင္းဆကင္းဘိ အတုမရွိေသာ။ ပုညေခတၱံ၊ ေကာင္းမႈမ်ိဳးတုိ႔ စုိက္ပ်ိဳးဖြယ္ရာ လယ္ယာတမ်ိဳး အဖုိးထုိက္တန္ ေျမေကာင္းမွန္ပါေပသတည္း။ ဣတိ၊ ဤသို႔။ အႏုႆေရယ်ာထ၊ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေလာ့။

(၉၅)
သံဃံ ဟိ ေဝါ ဘိကၡေဝ အႏုႆရတံ
ယံ ဘဝိႆတိ ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ
ေလာမဟံေသာ ဝါ ေသာ ပဟီယိႆတိ။

ဟိ၊ ေအာက္ေမ့ရျခင္း အေၾကာင္းကား။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ သံဃံ၊ သံဃာေတာ္ကုိ။ အႏုႆရတံ၊ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေသာ။ ေ၀ါ၊ သင္တုိ႔အား။  ယံ ဘယံ ၀ါ၊ အၾကင္ေၾကာက္လန္႔ျခင္းသည္၄င္း။ ယံ ဆမၻိတတၱံ ၀ါ၊ အၾကင္ ကိုယ္တုန္လႈပ္ျခင္းသည္၄င္း။ ေယာ ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ အၾကင္ ၾကက္သီးထျခင္းသည္၄င္း။ ဘ၀ိႆတိ၊ ျဖစ္ေပလတၱံ႔။ ေသာ၊ ထုိေၾကာက္ျခင္း တုန္လႈပ္ျခင္း ၾကက္သီးထျခင္းကုိ။ ပဟီယိႆတိ၊ ပယ္ေဖ်ာက္ေပလတၱံ႔။ 

(၉၆)
တံ ကိႆ ေဟတု?
တထာဂေတာ ဟိ ဘိကၡေဝ
အရဟံ သမၼာသမၺဳေဒၶါ
ဝီတရာေဂါ ဝီတေဒါေသာ ဝီတေမာေဟာ
အဘီ႐ု အဆမၻီ အႏုၾတာသီ အပလာယီတိ။

တံ၊ ထုိသုိ႔ အေၾကာက္အလန္႔စသည္ ေပ်ာက္ကင္းရျခင္းသည္။ ကိႆေဟတု၊ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႔။ ဟိ ယသၼာ၊ အၾကင့္ေၾကာင့္။ အရဟံ၊ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ။ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ တရားစုံကုိ အကုန္လုံး၀ ညြန္ျပသူမရွိ အမွန္အတုိင္း သိေတာ္မူေသာ။ တထာဂေတာ၊ ငါ ဘုရားသည္။ ၀ီတရာေဂါ၊ ကင္းၿပီးေသာ ရာဂရွိေတာ္မူ၏။ ၀ီတေဒါေသာ၊ ကင္းၿပီးေသာ ေဒါသရွိေတာ္မူ၏။ ၀ီတေမာေဟာ၊ ကင္းၿပီးေသာ ေမာဟရွိေတာ္မူ၏။ အဘီရု၊ ေၾကာက္လန္႔ျခင္းရွိေတာ္မမူ။ အဆမၻီ၊ ကုိယ္တုန္လႈပ္ျခင္း ရွိေတာ္မမူ။ အႏုၾတာသီ၊ ထိတ္လန္႔ေလ့မရွိ။ အပလာယီ၊ ေျပးေလ့ရွိေတာ္မမူ။ ဣတိ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္တည္း။

(၉၇)
ဣဒ မေဝါစ ဘဂဝါ၊ ဣဒံ ဝတြာန သုဂေတာ
အထာပရံ ဧတဒေဝါစ သတၳာ။

ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဣဒံ၊ ဤ သေစ တုမွာကံ ဘိကၡေ၀ အစရွိေသာ စုဏၰိယစကားေျပ ေဒသနာေတာ္ျမတ္ကုိ။ အေ၀ါစ၊ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ၿပီ။ သုဂေတာ၊ ေကာင္းေသာ စကားကုိ မိန္႔ဆုိတတ္သား ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣဒံ၊ ဤစုဏၰိယစကားေျပ ေဒသနာေတာ္ျမတ္ကုိ။ ၀တြာန၊ မိန္႔ေတာ္မူၿပီးေသာ္။ အထ၊ ထုိ႔ေနာက္။ သတၳာ၊ နတ္လူတုိ႔ဆရာ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ အပရံ၊ တပါးေသာ။ ဧတံ၊ ဤဂါထာဗႏၶ ဓမၼေဒသနာကို။ အေ၀ါစ၊ မိန္႔ေတာ္မူ၏။

(၉၈)
အရေည ႐ုကၡမူေလ ဝါ၊
သုညာဂါေရ ဝ ဘိကၡေဝါ။
အႏုႆေရထ သမၺဳဒၶံ၊
ဘယံ တုမွာက ေနာ သိယာ။

ဘိကၡေ၀ါ၊ ရဟန္းတုိ႔။ အရေည ၀ါ၊ ေတာ၌ေသာ္၄င္း။ ရုကၡမူေလ ၀ါ၊ သစ္ပင္ရင္း၌ေသာ္၄င္း။ သုညာဂါေရ ၀ါ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ဘိေတာင္း တဲအိမ္ေက်ာင္း၌ေသာ္၄င္း။ သမၺဳဒၶံ၊ ငါဘုရားကုိ။ အႏုႆေရထ၊ အဖန္ဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေလာ့။ ဧ၀ံ၊ ဤသို႔ ေအာက္ေမ့သည္ရွိေသာ္။ တုမွာကံ၊ သင္တုိ႔အား။ ဘယံ၊ ေၾကာက္ျခင္းသည္။ ေနာ သိယာ၊ ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ရာ မရွိေပ။

(၉၉)
ေနာ ေစ ဗုဒၶံ သေရယ်ာထ၊
ေလာကေဇ႒ံ နရာသဘံ။
အထ ဓမၼံ သေရယ်ာထ၊
နိယ်ာနိကံ သုေဒသိတံ။

ေလာကေဇ႒ံ၊ ေလာကထြတ္ဖူး အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ။ နရာသဘံ၊ မႏႈိင္းယွဥ္အပ္ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ ျဖစ္ေတာ္မူေပေသာ။ ဗုဒၶံ၊ ငါဘုရားကို။ ေနာ ေစ သေရယ်ာထ၊ အကယ္၍ မေအာက္ေမ့မိကုန္သည္ ျဖစ္အံ။ အထ၊ ထုိသို႔ မေအာက္ေမ့ကုန္သည္ရိွေသာ္။ နိယ်ာနိကံ၊ သံသရာ၀ဋ္မွ ထြက္ေျမာက္တတ္ေသာ။ သုေဒသိတံ၊ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ။ ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ျမတ္ကုိ။ သေရယ်ာထ၊ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေလာ့။

(၁၀၀)
ေနာ ေစ ဓမၼံ သေရယ်ာထ၊
နိယ်ာနိကံ သုေဒသိတံ။
အထ သံဃံ သေရယ်ာထ၊
ပုညေကၡတၱံ အႏုတၱရံ။

နိယ်ာနိကံ၊ သံသရာ၀ဋ္မွ ထြက္ေျမာက္တတ္ေသာ။ သုေဒသိတံ၊ ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ။ ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ျမတ္ကုိ။ ေနာ ေစ သေရယ်ာထ၊ အကယ္၍ မေအာက္ေမ့မိကုန္သည္ျဖစ္အံ့။ အထ၊ ထုိသုိ႔ မေအာက္ေမ့မိကုန္သည္ရိွေသာ္။ အႏုတၱရံ၊ အတုမရွိေသာ။ ပုညေခတၱံ၊ ေကာင္းမႈမ်ိဳးတုိ႔ စိုက္ပ်ိဳးခင္းသာ လယ္ယာေကာင္းျဖစ္ေသာ။ သံဃံ၊ သံဃာေတာ္ကုိ။ သေရယ်ာထ၊ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေလာ့။
 
(၁၀၁)
ဧဝံ ဗုဒၶံ သရႏၲာနံ၊
ဓမၼံ သံဃဥၥ ဘိကၡေဝါ။
ဘယံ ဝါ ဆမၻိတတၱံ ဝါ၊
ေလာမဟံေသာ န ေဟႆတိ။

ဘိကၡေ၀ါ၊ ရဟန္းတုိ႔။ ဧ၀ံ၊ ဤငါဘုရား ညြန္ၾကားေတာ္မူသည့္အတုိင္း။ ဗုဒၶဥၥ၊ ငါဘုရားကို၄င္း။ ဓမၼဥၥ၊ တရားေတာ္ျမတ္ကုိ၄င္း။ သံဃဥၥ၊ သံဃာေတာ္ျမတ္ကို၄င္း။ သရႏၱာနံ၊ အမွတ္တရ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္ေသာ သင္တုိ႔အား။ ဘယံ ၀ါ၊ ေၾကာက္လန္႔ျခင္းသည္၄င္း။ ဆမၻိတတၱံ ၀ါ၊ ကုိယ္တုန္လႈပ္ျခင္းသည္၄င္း။ ေလာမဟံေသာ ၀ါ၊ ၾကက္သီးထျခင္းသည္၄င္း။ န ေဟႆတိ၊ ျဖစ္လိမ့္မည္မဟုတ္။

ဓဇဂၢသုတၱံ နိ႒ိတံ။  
ဓဇဂၢသုတၱံ၊ ဓဇဂၢသုတ္သည္။ နိ႒ိတံ၊ ၿပီးၿပီ။ ။


.

ဆက္လုပ္

ေကာင္းတာမွန္ရင္
ဆက္သာလုပ္။

ပတ္၀န္းက်င္ကုိ
ငဲ့မေနနဲ႔။

အေျပာသမားက ေျပာလိမ့္မယ္။
ဒါေပမဲ့
အလုပ္သမားက လုပ္ေနဖုိ႔ဘဲ လုိတယ္။

.

အခ်စ္ႏွင့္အျပစ္

အခ်စ္ရွာရင္ အခ်စ္ေတြ႔မယ္
အျပစ္ရွာရင္ အျပစ္ေတြ႔မယ္။

အခ်စ္ေတြ႔ၿပီး အျပစ္ မေမ့ပါနဲ႔
အျပစ္ေတြ႔ၿပီး အခ်စ္ မေမ့ပါနဲ႔။

အခ်စ္ႏွင့္အျပစ္
အျပစ္ႏွင့္အခ်စ္
သူ႔သေဘာ သူျဖစ္ပါေစ။


.

၀ဋၬသုတ္နိႆယသစ္ (သေျပကန္မူ)

(၇၂)
ပူေရႏၲံ ေဗာဓိသမၻာေရ၊ နိဗၺတၱံ ဝ႗ဇာတိယံ။
ယႆ ေတေဇန ဒါဝဂၢိ၊ မဟာသတၱံ ဝိဝဇၨယိ။

ေဟ၊ အုိ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔။ ေဗာဓိသမၻာေရ၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ ရရန္ေထာက္ကူ ပါရမီအေဆာက္အဦတုိ႔ကုိ။ ပူေရႏၱံ၊ ျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးေတာ္မူေသာ။ ၀ဋၬဇာတိယံ၊ ငုံးမ်ိဳး၌။ နိဗၺတၱံ၊ ျဖစ္ေတာ္မူရေသာ။ မဟာသတၱံ၊ ဘုရားအေလာင္းငုံးမင္းကို။ ယႆ ပရိတၱႆ၊ အၾကင္ ၀ဋၬသုတ္ ပရိတ္ေတာ္၏။ ေတေဇန၊ အစြမ္းအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္။ ဒါ၀ဂၢိ၊ ေတာမီးသည္။ ၀ိ၀ဇၨယိ၊ ေရွာင္ကြင္းေလၿပီ။

(၇၃)
ေထရႆ သာရိပုတၱႆ၊ ေလာကနာေထန ဘာသိတံ။
ကပၸ႒ာယႎ မဟာေတဇံ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။

သာရိပုတၱႆ၊ သာရိပုတၱမည္ေသာ။ ေထရႆ၊ မေထရ္အား။ ေလာကနာေထန၊ ေလာကသားတုိ႔၏ အားထားကုိးကြယ္ရာ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဘာသိတံ၊ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ။ ကပၸ႒ာယိ ံ၊ တကမၻာလုံးဆက္ မပ်က္အရွည္တည္ေသာ သေဘာရွိေသာ။ မဟာေတဇံ၊ ႀကီးမားေသာ အစြမ္းအာႏုေဘာ္ရိွေသာ။ တံ ပရိတၱံ၊ ထုိ ၀ဋၬသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကုိ။ (မယံ၊ ငါတုိ႔သည္။) ဘဏာမ၊ ရြတ္ၾကကုန္စုိ႔။

(၇၄)
အတၳိ ေလာေက သီလဂုေဏာ၊ သစၥံ ေသာေစယ်' ႏုဒၵယာ။
ေတန သေစၥန ကာဟာမိ၊ သစၥကိရိယ' မုတၱမံ။

ေလာေက၊ ေလာက၌။ သီလဂုေဏာ၊ သီလအက်င့္တရားသည္၄င္း။ သစၥံ၊ သစၥာတရားသည္၄င္း။ ေသာေစယ်ံ၊ စင္ၾကယ္သည္၏ အျဖစ္သည္၄င္း။ အႏုဒၵယာ၊ ေမတၱာ ကရုဏာသည္၄င္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ေတန သေစၥန၊ ထုိ သစၥာတရားျဖင့္။ ဥတၱမံ၊ ထူးျမတ္ေသာ။ သစၥကိရိယံ၊ အမွန္ေဖာ္ကာ သစၥာဆုိမႈကို။ ကာဟာမိ၊ ျပဳေပေတာ့အံ့။

(၇၅)
အာဝေဇၨတြာ ဓမၼဗလံ၊ သရိတြာ ပုဗၺေက ဇိေန။
သစၥဗလ' မဝႆာယ၊ သစၥကိရိယ' မကာသ'ဟံ။

အဟံ၊ ငါသည္။ ဓမၼဗလံ၊ တရားေတာ္၏ အစြမ္းအာႏုေဘာ္ကုိ။ အာ၀ေဇၨတြာ။ ဆင္ျခင္၍။ ပုဗၺေက၊ ေရွးအခါက ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္ေသာ။ ဇိေန၊ ငါးမာရ္ေအာင္ျမင္ ရွင္ေတာ္ဘုရားတုိ႔ကုိ။ သရိတြာ၊ ေအာက္ေမ့၍။ သစၥဗလံ၊ သစၥာ၏ အစြမ္းအာႏုေဘာ္ကုိ။ အ၀ႆာယ၊ အားကုိးတခု အမွီျပဳ၍။ သစၥကိရိယံ၊ သစၥာဆုိမႈကုိ။ အကာသိ ံ၊ ျပဳခဲ့ေပၿပီ။

(၇၆)
သႏၲိ ပကၡာ အပတနာ၊ သႏၲိ ပါဒါ အဝဥၥနာ။
မာတာ ပိတာ စ နိကၡႏၲာ၊ ဇာတေဝဒ ပဋိကၠမ။

ေမ၊ ငါ့အား။ ပကၡာ၊ အေတာင္တုိ႔သည္။ အတၳိ၊ ရွိကုန္၏။ အပတနာ၊ ပ်ံကား မပ်ံႏုိင္ကုန္။ ေမ၊ ငါ့အား။ ပါဒါ၊ ေျခတုိ႔သည္။ သႏၱိ၊ ရွိကုန္၏။ အ၀ဥၥနာ၊ သြားကား မသြားႏုိင္ကုန္။ မာတာပိတာ စ၊ ငါ့ကို ေဆာင္မည့္ အမိအဖတုိ႔သည္လည္း။ နိကၡႏၱာ၊ အသက္ေဘးေၾကာင့္ ေရွာင္ေျပး ထြက္ခြါခဲ့ကုန္ၿပီ။ ဇာတေ၀ဒ၊ အုိ ေတာမီး။ ပဋိကၠမ၊ ျပန္၍ လွည့္သြား ေရွာင္ရွားပါေလေလာ့။

(၇၇)
သဟ သေစၥ ကေတ မယွံ၊ မဟာပဇၨလိေတာ သိခီ။
ဝေဇၨသိ ေသာဠသကရီသာနိ၊ ဥဒကံ ပတြာ ယထာ သိခီ။
သေစၥန ေမ သေမာ နတၳိ၊ ဧသာ ေမ သစၥပါရမီ။

မယွံ၊ ငါဘုရားသည္။ သေစၥ၊ သစၥာဆုိမႈကို။ ကေတ၊ ျပဳအပ္သည္ရွိေသာ္။ သဟ၊ သစၥာဆုိသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္။ သိခီ၊ မီးသည္။ ဥဒကံ၊ ေရသုိ႔။ ပတြာ၊ ေရာက္သည္ရွိေသာ္။ ၀ေဇၨတိ ယထာ၊ ၿငိမ္းေအးေပ်ာက္ေလ ေရွာင္ေလဘိသက့ဲသုိ႔။ တထာ၊ ထုိ႔အတူ။ မဟာပဇၨလိေတာ၊ ႀကီးမားေသာ အရွိန္အလွ်ံရွိေသာ။ သိခီ၊ ေတာမီးသည္။ ေသာဠသကရီသာနိ၊ တဆယ့္ေျခာက္ပယ္စာ အကြာသို႔ တုိင္ေအာင္။ ၀ေဇၨသိ၊ လုံး၀ရုပ္သိမ္း ၿငိမ္းေအး ေရွာင္ခြါေလၿပီ။ ေမ၊ ငါ၏။ သေစၥန၊ သစၥာတရားႏွင့္။ သေမာ၊ တူေသာ တရားကား။ နတၳိ၊ မရွိေတာ့ေပ။ ဧသာ၊ ဤသစၥာအမႈသည္။ ေမ၊ ငါဘုရား၏။ သစၥပါရမီ၊ ထြတ္ဖ်ားေရာက္လာ သစၥာပါရမီေတာ္ေပတည္း။

ဝ႗သုတၱံ နိ႒ိတံ။

၀ဋၬသုတၱံ၊ ၀ဋၬသုတ္သည္။ နိ႒ိတံ၊ ၿပီးၿပီ။ ။

.

ဘယ္သူသိႏုိင္မလဲ ဒီလုိအခက္အခဲေတြကုိ....

 

 ရဟန္းဘ၀က တယ္မလြယ္လွဘူး။ အရာရာကို ထိန္းသိမ္းေနရတယ္။ ထိန္းသိမ္းေနရတာဆုိတာထက္ ထိန္းခ်ဳပ္ေနရတာ။ ရယ္ခ်င္ရင္လဲ ထိန္းခ်ဳပ္ရ၊ ငိုခ်င္ရင္လဲ ထိန္းခ်ဳပ္ရနဲ႔။ ရဟန္းဆုိေပမဲ့ ပုထုဇဥ္ဘဲ ဆုိေတာ့ လူေတြနဲ႔ ကြာတာဆုိလုိ႔ သိကၡာပုဒ္ထိန္းသိမ္းရတာ၊ စာေပေလ့လာေနရတာ၊ တစ္ေန႔ကို ဆြမ္းႏွစ္ထပ္ဘဲ စားရတာ၊ အလ်ဥ္းသင့္သလုိ တရားဘာ၀နာ ပြါးမ်ားအားထုတ္တာ။ ဒါေတြဘဲ ကြာျခားတာ မဟုတ္လား။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ က်န္တဲ့ စိတ္အေျခအေနက ပုထုဇဥ္ပီပီ (အရိယာျဖစ္ၿပီးသူမ်ားႏွင့္ တည္ၾကည္မႈျပည့္၀ၿပီးတဲ့သူမ်ားကို မရြယ္ရည္ပါ) ရယ္စရာေတြ႔ရင္ ရယ္ခ်င္မယ္။ ၀မ္းနည္းစရာရွိရင္ ၀မ္းနည္းမယ္။ ယုတ္စြအဆုံး ငုိစရာ ရွိရင္ေတာင္ မ်က္ရည္ကုိ ကြယ္ရာမွာ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ က်ရရွာတဲ့ ဘ၀ေတြေလ။

မွတ္မိေသးတယ္။ စာေရးသူေနခဲ့တဲ့ ၿမိဳ့တစ္ၿမိဳ့မွာ အသုဘ တစ္ခုျဖစ္တယ္။ အသုဘက ကေလးအသုဘပါ။ မိန္းခေလးငယ္ငယ္ေလးဘဲ ရွိေသးတယ္။ ရွိလွမွ ေျခာက္ႏွစ္ ခုနစ္အရြယ္ေပါ့။ ေမြးထားတာကလဲ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးဆုိေတာ့ မိဘေတြ ရင္ကြဲၾကေရာေပ့ါ။ အဆုိးဆုံးက မိခင္ျဖစ္သူပါ။ ဖခင္ျဖစ္သူျဖစ္သူက အတတ္ႏုိင္ဆုံး ထိန္းခ်ဳပ္ေနေပမဲ့ မိခင္ျဖစ္သူကေတာ့ မိန္းမသားပီပီ အရူးတစ္ပိုင္းေပါ့။ စာေရးသူတုိ႔က အဲဒီအသုဘအခမ္းအနားတက္ဖုိ႔ သုႆာန္သြားၿပီး အသုဘကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းရတာေပါ့။ သံဃာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အားလုံး အပါး သုံးဆယ္ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္။ တရားမနာခင္ တရားနာရေအာင္ဆုိၿပီး သူ႔သမီးနာမည္ကိုလဲ ေခၚလုိက္ေရာ ငိုလုိက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ငိုယုံဆုိ ေတာ္ေသးတယ္။ ပုိဆုိးတာက သူ႔သမီးနာမည္ကို ခဏခဏ ေရရြတ္ၿပီး သူ႔သမီးရဲ့ ဇာတ္ေၾကာင္းေတြ ေျပာလုိက္ ငုိလုိက္နဲ႔။ သုႆာန္ထဲမွာ အလြန္၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္ထုတ္တစ္ခုကို ၾကည့္ရႈနားေထာင္ေနရသလုိမ်ိဳး ျဖစ္ေနေတာ့တာဘဲ။ အေျပာကလဲ ေဆြးေျမ့စရာေကာင္း ငိုသံကလဲ လုံး၀ေၾကကြဲသံ ေပါက္ေနေလေတာ့ ၾကြေရာက္လာၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြလဲ မ်က္ရည္တလည္လည္ ရဟန္းသံဃာေတြကလဲ မ်က္ေတာင္ တစ္ခပ္ခပ္နဲ႔ေပါ့။ က်န္တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြေတာ့ မသိဘူး။ စာေရးသူကေတာ့ အဲဒီလုိမ်ိဳးဆုိ ၀မ္းနည္းတတ္တဲ့ အက်င့္က ရွိေလေတာ့ ပရိတ္တရားရြတ္ဖတ္တဲ့အခါ အသံက မသိမသာ ခပ္တုန္တုန္ ျဖစ္ေနေလေတာ့ရဲ့။ အသံကို မနည္းထိန္းၿပီး ရြတ္ဆုိခဲ့ရပါေတာ့လား။
.....

ငိုစရာၿပီးေတာ့ ရယ္စရာေလးေတြ ေျပာရဦးမယ္။ ရဟန္းဘ၀ အခက္အခဲဆုိတာကလဲ ရဟန္းကိုယ္တုိင္ ေျပာျပမွ သိၾကမွာ မဟုတ္လား။ ဟုိတုန္းကေတာ့ ကုိယ္တုိင္ေျပာျပရင္လဲ ကိုယ္နဲ႔နီးစပ္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္က လူေတြဘဲ သိၾကမွာေလ။ အခုေတာ့ အေတြ႔အႀကဳံေလးေရးလုိက္ ဘေလာ့ေပၚတင္လုိက္ ကမၻာတစ္၀ွမ္းက ဖတ္ခ်င္သူေတြက ဖတ္လုိက္နဲ႔ ဆုိရွယ္နက္၀ါ့က္ဆုိတာႀကီးက တယ္ အသုံး၀င္လွသကုိး။ ဟုတ္တဲ့သတင္းလဲ အြန္လုိင္းေပၚေရာက္ မဟုတ္တဲ့ အတင္းလဲ အြန္လုိင္းေပၚေရာက္နဲ႔။ အသုံး၀င္ရာေတြကုိဘဲ ေရြးယူၾကရုံေပါ့။ ဒီေတာ့ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားကို တစ္ခြန္းထဲသာ ေျပာလုိက္။ မိနစ္ပုိင္းအတြင္း ကမၻာနံွ႔သြားေရာ။ ေကာင္းပါေလ့။ အင္း... ေရးရင္းနဲ႔ ဘယ္ေရာက္ကုန္ပါလိမ့္။ အႏုသေႏၶ ျပန္စပ္ဦးမွ။ အမွန္က ရယ္ခ်င္ရက္သားနဲ႔ ထိန္းသိမ္းခဲ့ရပုံေလးေတြေျပာျပခ်င္တာပါ။

စာေရးသူ ကုိရင္ေပါက္စဘ၀တုန္းက ေတာရြာထုံးတန္းစဥ္လာေလးေတြအရ စာေရးသူေနထုိင္တဲ့ ရြာမွာလဲ ႏွစ္စဥ္ ေတာ္သလင္းလတုိင္း စာေရးတံ ဆြမ္း ကပ္လွဴေလ့ရွိၾကတယ္ေလ။ စာေရးတံဆြမ္းဆုိတာ အားလုံးသိၿပီးၾကတဲ့အတုိင္းပါဘဲ။ မိမိတတ္ႏုိင္သေလာက္ ကိုယ့္အိမ္ကို သံဃာတစ္ပါး သုိ႔မဟုတ္ ႏွစ္ပါး သုိ႔မဟုတ္ သုံးပါးစသည္ ပင့္ၾကေလ့ရွိတယ္။ ဘယ္သံဃာက ဘယ္အိမ္ကုိၾကြဆုိၿပီးေတာ့ေတာ့ ႀကိဳတင္ခြဲေ၀ မထားၾကဘူး။ မဲစနစ္နဲ႔ဘဲ ခြဲေ၀ေလ့ရွိၾကတယ္။ ရဟန္းတစ္ပါး သုိ႔မဟုတ္ ကုိရင္တစ္ပါးရဲ့ ဘြဲ႔နာမည္ကုိ စာရြက္ကေလးနဲ႔ေရး ၿပီးေတာ့ အလိပ္လိပ္ ၿပီးေတာ့ ေငြဖလားႀကီးထဲထည့္ေပါ့။ အဲဒါၿပီးရင္ မိမိအိမ္က ႀကိဳတင္ေလွ်ာက္ေတာင္းထားတဲ့အတုိင္း သုံးပါးလိုခ်င္တဲ့သူက ေငြဖလားႀကီးထဲက မဲလိပ္ သုံးလိပ္ႏႈိက္၊ ႏွစ္ပါးလုိခ်င္တဲ့သူက ႏွစ္လိပ္ႏႈိက္၊ တစ္ပါးဘဲ  လုိခ်င္တဲ့သူက တစ္လိပ္ ႏႈိက္ယူေပါ့။ မိမိရတဲ့ မဲလိပ္ထဲက နာမည္အတိုင္း  သံဃာေတြကို မိမိအိမ္ကို ပင့္ဖိတ္သြားၿပီး ဆြမ္းကြမ္းေ၀ယ်ာ၀စၥ ျပဳလုပ္ လွဴဒါန္းၿပီး ပရိတ္တရားစသည္ နာၾကားၾကတာေပါ့။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ စာေရးသူက အိမ္တစ္အိမ္ကို သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ပါးနွင့္အတူ မဲက်သြားတယ္။ ကုိရင္ေအာင္ပုရယ္ ကိုရင္တင္ထြန္းရယ္ေပါ့။ စာေရးသူ အပါအ၀င္ဆုိ စုစုေပါင္း သုံးပါး။ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းေတြဆုိေတာ့ အသက္ကလဲ တစ္ႏွစ္ႀကီးတစ္ႏွစ္ငယ္ေလာက္ဘဲ ရွိမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရွိလွမွ အသက္ ၁၁ ႏွစ္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ေပါ့။ ေပ်ာ္လုိ႔ေကာင္းတုန္း ေဆာ့လုိ႔ေကာင္းတုန္း ရယ္လုိ႔ေကာင္းတုန္း အသက္အရြယ္ေလးေတြ မဟုတ္လား။ ကုိရင္ဘ၀နဲ႔ ေနရတာဆုိေပမဲ့လဲ အသက္က ငယ္ေသးေတာ့ စာဖတ္စာအံတာထက္ ကစားရတာ ေဆာ့ရတာကို ပုိခုံမင္ေနတဲ့အခ်ိန္ေလ။ အဲဒါနဲ႔... အဲဒီ ပင့္ဖိတ္လာတ့ဲ ဒကာအိမ္ကို သုံးပါးအတူတူ သကၤန္းေလး ကပုိကရုိ၀တ္ရုံၿပီး ၾကြသြားၾကတာေပါ့။ 

အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္သားေတြ စုံစုံလင္လင္ ဆြမ္းကပ္တယ္။ န၀ကမၼေလးေတြ ကပ္လွဴတယ္။ သီလယူတယ္။ အဲဒီအထိ အဆင္ေျပေနတုန္းဘဲ။ အဲဒါၿပီးေတာ့ ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ရမဲ့ အလွည့္ေရာက္လာေရာ။ အားလုံးက ကုိရင္ေလးေတြဆုိေပမဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြရဲ့ ပညာေရးေကာင္းမြန္မႈေၾကာင့္ ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ကိုေတာ့ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ အာဂုံရၿပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘာက ထေဖာက္လာသလဲဆုိေတာ့ ကုိရင္ေအာင္ပုရဲ့ ပါးစပ္ေဘးနားမွာ ထမင္းေစ့ေလး ကပ္ေနတာကုိ ကိုရင္တင္ထြန္းက ျမင္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ စာေရးသူကုိ လက္ကုတ္ၿပီး ေမးေငါ့ျပတယ္။ ဘာရယ္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ကေလးအရြယ္ေတြဆုိေတာ့ စာေရးသူနဲ႔ ကိုရင္တင္ထြန္းနဲ႔ ၿပိဳင္တူ ခြိကနဲ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုရင္ေအာင္ပုကို အနားကပ္ၿပီး ပါးစပ္ဘယ္ဘက္ေဘးနားမွာ ထမင္းလုံးေလး ကပ္ေနတယ္လုိ႔ တုိးတုိးေလး ေျပာလုိက္တယ္။ ကိုရင္ေအာင္ပုလဲ ထမင္းလုံးေလးကို အသာေလး လက္နဲ႔ ပြတ္ခ်လုိက္တယ္။ ဒါဆုိ ပြဲက ၿပီးရမွာ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လုိက ဘယ္လုိ ရယ္ေၾကာေပါက္သြားၾကတယ္ မသိဘူး။ ပရိတ္ရြတ္ရင္းနဲ႔... သမႏၱာ စကၠ၀ါေဠသု.... ခြိ ခြိ ခြိ.... အၾတာဂစၦႏၱဳ ေဒ၀တာ... ခြီး ခြီး ခြီး... သဒၶမၼံ မုနိရာဇႆ... အ ဟိ ဟိ... ျဖစ္ေနၾကေတာ့တာဘဲ။ သုံးပါးလုံး ေပါင္းရြတ္ေပမဲ့ သုံးပါးလုံးက ထိန္းခ်ဳပ္ရြတ္လုိက္ တခြိခြိ အသံထြက္လာလုိက္ အသံက်ယ္လာလုိက္ တိမ္၀င္သြားလုိက္နဲ႔ ဘယ္လုိ ေနရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ ရယ္ခ်င္တာကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး မေအာင့္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ ထြက္လာက်လာတဲ့အသံကုိက ရယ္စရာတစ္ခုျဖစ္ေနျပန္တယ္။ အဲဒီေတာ့ တစ္ေယာက္က ေအာင့္အီးထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ဆက္ရြတ္လုိက္ တစ္ေယာက္က ခြိကနဲ လုပ္လုိက္ေပါ့။  အဲဒီလုိျဖစ္ေနေတာ့ က်န္တဲ့ သူေတြကလဲ မေအာင့္ႏုိင္ျပန္ေတာ့ဘူး တခြိခြိ ျပန္ျဖစ္သြားေရာေပါ့။

အဲဒီလုိ ရြတ္ရင္းနဲ႔... ေမတၱသုတ္ ေရာက္လာတယ္။ ကရဏီယမတၳကုသေလန... ဟီး ဟီး ဟီး... ယႏၱသႏၱံ... ခြီးခြီးခီြး... ထိန္းခ်ဳပ္ရတာမ်ားလာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ ထြက္က်လာတယ္။ ေရွ့တည့္တည့္မွာက ပရိတ္တရားနာယူေနၾကတဲ့ အိမ္ရွင္မိသားစု အစုံအလင္ရယ္။ ဒီေတာ့ အိမ္ရွင္ ဒကာလုပ္တဲ့သူက... ကဲ.. ကုိရင္တုိ႔... အဆင္မေျပရင္လဲ ပရိတ္ကို ဆက္မရြတ္ၾကပါနဲ႔ေတာ့ဘုရား... တပည့္ေတာ္ ေရစက္ဘဲ ခ်လုိက္ပါေတာ့မယ္ဘုရားတဲ့။ စာေရးသူတုိ႔ အရပ္ဘက္မွာက ေရစက္ခ်တာကို ဒကာဒကာမေတြက လုပ္ၾကတာေလ။ ဒကာဒကာမ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရစက္ခ်အမွ်ေ၀ခန္းကုိ က်က္မွတ္ထားေလ့ရွိၾကတယ္ေလ။ အိမ္ရွင္ဒကာက အဲဒီလုိ ေလ်ာက္လုိက္ေတာ့မွဘဲ စာေရးသူတုိ႔ နဲနဲ ထိန္းခ်ဳပ္လာႏုိင္ေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ ကိုရင္ေအာင္ပုနဲ႔ ကိုရင္တင္ထြန္းတုိ႔ဆီက ရယ္သံနဲနဲ ထြက္လာေသးတယ္။ အဲဒါနဲ႔... သူတုိ႔ကို ပရိတ္မရြတ္ဘဲ အသာေလးေနဖုိ႔ ေျပာၿပီး စာေရးသူကဘဲ ပရိတ္တရားကို ၿပီးသည္အထိ ရြတ္ဖတ္ေပးခဲ့ရတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြဟာ မထူးဆန္းေပမဲ့ အမွတ္ရစရာေတာ့ အၿမဲျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ အခုဆုိ ကုိရင္ေအာင္ပုတုိ႔ ကိုရင္တင္ထြန္းတုိ႔လဲ သားနဲ႔မယားနဲ႔ ကေလးတြဲလြဲေတြ ျဖစ္ေနၾကကုန္ေရာေပါ့။

ေနာက္တစ္ခု...။ အင္း....တစ္ခု မကပါဘူး။ အေတြ႔အႀကဳံေတြက အမ်ားသားရယ္။ အေတြ႔အႀကဳံမ်ားဆုိ ရဟန္းသက္ကလဲ အေတာ္ေလး ရလာၿပီကုိး။ အဲဒီ အေတြ႔အႀကဳံေတြထဲက လန္ဒန္ေရာက္ၿပီး ေတြ႔ႀကဳံခဲ့ရတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေလးတစ္ခု ေျပာျပရဦးမယ္။ လန္ဒန္ေရာက္လာတာ ေလးငါးႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ရွိပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ထက္ အသက္သိကၡာ ႀကီးတဲ့ သူေတြနဲ႔ ေနရတာဆုိေတာ့ တရားေဟာ ေရစက္ခ်အလုပ္ကို မလုပ္ျဖစ္သေလာက္ပါဘဲ။ စီနီယာေတြကဘဲ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိၾကတယ္ေလ။  ရဟန္းေလာကရဲ့ က်င့္ထုံးတစ္ခုလုိ႔ ေျပာရင္လဲ ရပါတယ္။ ပိဋကတ္ စာထဲမွာေတာင္မွ... မေထရ္ႀကီးက တရားေဟာျခင္း၊ မေထရ္ႀကီးက တုိက္တြန္း၍ေဟာျခင္း... ဆုိၿပီးေတာ့ ဆုိထားတယ္ မဟုတ္လား။ စာေရးသူလဲ တရားေဟာတဲ့အလုပ္ကို အရမ္း၀ါသနာမပါတာနဲ႔ ဟန္က်လုိ႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ရဟန္းဘ၀နဲ႔ေနရင္ေတာ့ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ေကြ႔ေကြ႔ ဒီတာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ရဦးမွာ မဟုတ္လား။ အမွန္ေျပာရရင္ ကိုရင္ေပါက္စ ဘ၀ကထဲက ကုိယ့္ထက္ အသက္ႀကီးတဲ့ ကုိရင္ ရဟန္းေတြနဲ႔ ေပါင္းလာတာဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ စာေရးသူက အငယ္ဆုံးပါဘဲ။ ဒီေတာ့ အဲဒီ တရားေဟာတဲ့အလုပ္ကို ေခါင္းေရွာင္လုိ႔ ေကာင္းခဲ့တာေပါ့။

အခုေတာ့ အဲဒီတစ္ေကြ႔ေကြ႔ဆုိတာႀကီးကို ထိပ္တုိက္ ေတြ႔ရပါေရာလား။ တရားမေဟာလုိ႔ မရတဲ့ အေျခအေနျဖစ္လာလုိ႔ေလ။ ကိုယ့္ထက္ႀကီးတဲ့ စီနီယာေတြက သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာေတြကို အသီးသီး ၾကြသြားၾကေလေတာ့ အဲဒီတရားေဟာ ေရစက္ခ် တာ၀န္ႀကီးဟာ စာေရးသူ ေခါင္းေပၚ ေရာက္လာပါေရာလား။ တရားေဟာဆုိေပမဲ့ ဟုိလုိ တရားပြဲႀကီးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆြမ္းစားကြမ္းစားနဲ႔ တစ္ျခားအေရးအေၾကာင္းေလးေတြမွာဘဲ ေဟာရတာပါ။ ဒီေတာ့ တရားေလးေတြ က်က္မွတ္ ေရစက္ခ်ေတြကို အလြတ္က်က္နဲ႔ မေလွ်ာက္တတ္ေလွ်ာက္တတ္ ေလွ်ာက္လာလုိက္တာ အခုထက္ထိ ေထာ့က်ိဳးေထာ့က်ိဳးပါဘဲ။ အဲဒီ တာ၀န္ယူၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာဘဲ အေတြ႔အႀကဳံေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ မိသားစုတစ္စု ေန႔ဆြမ္းလာကပ္ၾကတယ္။ ေမြးေန႔ဆြမ္းပါ။ အေဖရယ္ အေမရယ္ သမီးေပါက္စရယ္။ စုစုေပါင္း သုံးေယာက္ထဲပါ။ သမီးေပါက္စက အသက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ဘဲ ရွိဦးမယ္။ ထုံးစံအတုိင္း သီလေပး ပရိတ္ရြတ္ တရားစကားနဲနဲေျပာ ၿပီးေတာ့ ေရစက္ခ်ေပါ့။ ေရွ့ပုိင္းေတြမွာ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရစက္ခ်တဲ့ အပုိင္းေရာက္လာေတာ့ အမွတ္မထင္ သမီးအငယ္ေလးက ေလလည္လုိက္တယ္။ ေလလည္သံကလဲ နဲနဲက်ယ္ေလေတာ့ အားလုံး အတုိင္းသား ၾကားရပါတယ္။ အဲဒီမွာ အေဖျဖစ္တဲ့သူက တခိခိရယ္တယ္။ သမီးေလးကလဲ ရွက္ကုိးရွက္ကန္း ျဖစ္ဟန္တူပါရဲ့။ သူ႔အေဖကို ဆိတ္ဆြဲဆြဲေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေဖလုပ္သူလဲ ရယ္ေၾကာေပါက္သြားလုိ႔ ထင္ပါရဲ့။ ဘယ္လုိမွ ထိန္းမရေတာ့ဘူး။ သူ႔သမီးေလးကို လက္ဆြဲၿပီး တရားနာတဲ့ အခန္းထဲက ထြက္သြားပါေလေရာ။ အဲဒီေတာ့ အေမလုပ္သူတစ္ေယာက္ထဲနဲ႔ဘဲ ေရစက္ခ်ကို အဆုံးသတ္လုိက္ရတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ့။ အေမကုိယ္တုိင္ပါ ထရယ္ေနရင္ တရားနာ ပရိသတ္ တစ္ေယာက္မွ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ တရားေဟာတဲ့ သူကလဲ ငယ္ငယ္တုန္းကထဲက ရယ္ေသြးရယ္မာန္ ရွိလာခဲ့တာဆုိေတာ့ တရားေဟာသူႏွင့္ တရားနာသူေတြ တခိခိျဖစ္ေနၾကရင္ မခက္လား။

ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္။ အဲဒါလဲ ေရစက္ခ်ေပးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျပႆနာေပၚတာဘဲ။ ေန႔ဆြမ္းလာကပ္ၾကတဲ့ စုံတြဲတစ္တြဲပါ။ အင္း... ေရးသာေရးေနရတယ္။ ဒီစာကုိ သူတုိ႔ ဖတ္မိရင္ သူတုိ႔ကို ေဖာက္သည္ခ်ရေကာင္းလားဆုိၿပီး ေက်ာင္းဆြမ္းလာမကပ္ေတာ့ရင္ေတာ့ ဒုကၡ။ း) ဒါေပမဲ့ ရဟန္းဘ၀မွာ ႀကဳံေတြ႔ေလ့ရွိတဲ့ တစ္ခ်ိဳ့ကိစၥေလးေတြကို မွ်ေ၀ေပးခ်င္တဲ့ စာေရးသူရဲ့ ဆႏၵကို သူတုိ႔ သိရင္ နားလည္မႈ ေပးႏုိင္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ နာမည္ကုိလဲ ထည့္မေရးထားဘူးေလ။ ကဲ ရွိေစေတာ့။ ဆက္ၾကဦးစုိ႔ရဲ့။ အဲဒီ စုံတြဲလဲ သီလေပး ပရိတ္တရားနာ အားလုံး အုိေကပါဘဲ။ ေရစက္ခ်အပိုင္း ေရာက္လာေတာ့ ဒူးတုပ္ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး စာေရးသူ ေရွ့က တုိင္ေပးတဲ့ ေရစက္ခ်ကို လုိက္ဆုိၾကတာေပါ့။ သူတုိ႔က ေရစက္ခ်ကို အတုိေလး ၿပီးမယ္လုိ႔ ထင္ထားပုံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒူးတုပ္ၿပီး ေရစက္ခ်ကုိ လုိက္ဆုိေနတာ ျဖစ္မယ္။ ဒူးတုပ္တာက ေျခေထာက္ကို တစ္ကုိယ္လုံး ဖိထုိင္ထားသလုိ ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔ ေျခက်င္ေပမေပ့ါ။ ေရစက္ခ်က အေတာ္ေလး ရွည္လာေတာ့ သူတုိ႔ထဲက ေယာက်္ားလုပ္တဲ့သူက ေတာင့္ခံႏုိင္ပုံမရေတာ့ဘူး။ ခႏၶာကုိယ္ လႈပ္လႈပ္ လႈပ္လႈပ္ ျဖစ္လာတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ေရစက္ခ် စာပုိဒ္ထဲက.... သုံးဆယ့္တစ္ဘုံ၌ က်င္လည္ၾကကုန္ေသာ... ဆုိတဲ့ အပုိဒ္လဲ ေရာက္ေရာ ေယာက်္ားလုပ္သူက သူေျခက်င္လာတာ ဘယ္လုိမွ မထိန္းႏုိင္ေတာ့လုိ႔ ခႏၶာကုိယ္ကို တစ္ဘက္လည္ထုိင္လုိက္တာကို ေတြ႔ရတယ္။ ေရစက္ခ်စာပုိဒ္ထဲက ...က်င္လည္ၾကကုန္ေသာ... ဆုိတဲ့ အပုိဒ္နဲ႔ သူ႔ေျခက်င္ၿပီး လည္ထုိင္လုိက္တာနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္ေနတာကိုက ရယ္ခ်င္စရာႀကီးမဟုတ္လား။ တုိက္ဆုိင္ပုံေျပာပါတယ္။ က်င္လည္တာျခင္းတူေပမဲ့ ေရစက္ခ်စာပုိဒ္ထဲက က်င္လည္တာက သံသရာမွာ က်င္လည္တာ။ သူ က်င္လည္တာက ေျခက်င္ၿပီး လည္ထုိင္လုိက္တာေလ။ နဲနဲေတာင္ ရယ္မိေတာ့မလုိ႔ မနည္းထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ေရစက္ခ်ကို အျမန္အဆုံးသတ္လုိက္ရတယ္။

ပုထုဇဥ္မွန္ရင္ေတာ့ ရယ္ေမာၾကမွာပါဘဲေလ။ ျမတ္ဗုဒၶေတာင္မွ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္ရင္ၿပဳံးေသးတာ မဟုတ္လား။ ဘုရားရွင္က ၿပဳံးလုိက္ ရွင္အာနႏၵာက ဘာျဖစ္လုိ႔ ၿပဳံးတာလဲ ေမးလုိက္ ဘုရားရွင္က အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းေဟာလုိက္နဲ႔ အေတာ္ေလး အထာက်ခဲ့တယ္။ ဘုရားရွင္က ၿပိတၱာကို ေတြ႔ရင္လဲ ၿပဳံးလုိက္တာဘဲ။ တီေထြးကိုျမင္လဲ ၿပဳံးလုိက္တာဘဲ။ ၿပဳံးဆုိ အတိတ္အေၾကာင္း ေဆာင္ယူလုိတဲ့ ဆႏၵ ရွိေနတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရွင္ ၿပဳံးေတာ္မူတာက စဥ္းငယ္သြားေပၚရုံၿပဳံးတာ၊ ၿပီးေတာ့ ကုသုိလ္အကုသိုလ္က အလြတ္ျဖစ္တဲ့ ကိရိယာစိတ္နဲ႔ ၿပဳံးတာေလ။ စာေရးသူတုိ႔က်ေတာ့ ၿပဳံးရုံတင္ မကေတာ့ဘူး။ တခြိခြိ တဟားဟား ျဖစ္ၾကကုန္ေရာ။ တခြီးခြီး တဟားဟား ျဖစ္တာက ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ ကင္မရာေတြက ေပါမွေပါပါဘိသနဲ႔။ အဲဒီလုိ ရယ္ေမာေနတဲ့ ပုံေတြမ်ား အြန္လုိင္းေပၚေရာက္သြားရင္ မသင့္ေတာ္ဘူးမဟုတ္လား။ 

ဒီေတာ့ ရဟန္းဘ၀ဆုိေတာ့ သာေရးနာေရး စတ့ဲ ပြဲေတြ ေရွာင္လြဲလုိ႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ေကြ႔ေကြ႔မွာ ႀကဳံၾကရဦးမွာပါ။ အဲဒီလုိ ႀကဳံႀကိဳက္လာတဲ့အခါ မွင္ေသေသ ငိုျခင္းရယ္ျခင္းကင္းေသာမ်က္လုံးနဲ႔ ေနႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရဦးမွာပါဘဲ။ (စာဖတ္သူမ်ား အေနျဖင့္လဲ) ရယ္ျခင္းငိုျခင္းကို မထိန္းႏုိင္လုိ႔ တရားေပးရင္း တခိြခြိျဖစ္ေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကို ေတြ႔ျမင္ရရင္လဲ နားလည္ေပးႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳရင္း ရဟန္းဘ၀အေတြ႔အႀကဳံတစ္စိပ္တစ္ေဒသကို ကုိယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းလုိက္ရေၾကာင္းပါ။ ။

***Photo
From here by courtesy of Google Search