ေဆးရုံမွာ ေဆးစစ္ၿပီးေတာ့ လန္ဒန္ယူနီဗာစီတီကုိ သြားလုိက္တယ္။ ဗီဇာသက္တမ္းတုိးထားတဲ့ အုိင္ဒီကပ္ႏွင့္ ပတ္စ္ပုိ႔စ္သြားယူတာပါ။ ဗီဇာတင္ကထဲက တကၠသိုလ္လိပ္စာန႔ဲ တင္လုိက္တာပါ။ ပုိၿပီးစိတ္ခ်ရေအာင္ေပါ့။ ကုိယ့္ဖာသာတင္ရင္ နဲနဲၾကာတတ္လုိ႔။
ယူေကဗီဇာ႒ာနကလဲ ကပ္ေစးႏဲွလုိက္တာ။ ရက္အမ်ားႀကီးမေပးဘူး။ ေက်ာင္းၿပီးတာန႔ဲ ဗီဇာက ကုန္ၿပီ။ ၅ လေလာက္ဘဲေပးတယ္။ ႏုိ၀င္ဘာ ၁၅ ရက္ေန႔ဆုိ သက္တမ္းက ကုန္ၿပီေလ။ ပီအိပ္ခ်္ဒီကိစၥ အဆင္မေခ်ာရင္ ေစာေစာျမန္မာျပန္ရမဲ့ အေျခအေနပါဘဲ။ ပီအိပ္ခ်္ဒီကိစၥ အဆင္ေျပျပန္ရင္လဲ ေရွ ့သုံးလေက်ာ္ရင္ သက္တမ္း ထပ္တုိးျပန္ရေတာ့မယ္။ သူတုိ႔ ပုိက္ဆံယူတဲ့နည္းက ပိရိတယ္။ လူပိုေတြကုိ တင္ေကၽြးထားသမွ် ေက်ာင္းသားေတြဆီက ပုိက္ဆံေတြကိုဘဲ ရသမွ်နည္းနဲ႔ လွည့္ယူေတာ့တာပါဘဲ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ဗီဇာရၿပီဆုိေတာ့ နဲနဲေတာ့ စိတ္ေအးျပန္ရတာေပါ့။ မရေသးရင္ သူ႔ကုိ ေမွ်ာ္ေနရတာနဲ႔ ဘာမွ သိပ္မလုပ္ျဖစ္သလုိလုိျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္က အေၾကာင္းျပၿပီး ပ်င္းေနတာပါ။ သူတုိ႔ကိစၥသူတုိ႔လုပ္ေနတဲ့အခါ ကုိယ့္ကိစၥကုိယ္လုပ္ေနရင္လဲ ရေနတာပါဘဲ။ ဆုိရုိးစကားေလးတစ္ခုရွိတယ္။ ဓါးေကာင္းေကာင္းလုိခ်င္ရင္ ခဏခဏေသြးေပးရတယ္တဲ့။ ဒီအတုိင္းပါဘဲ ဦးေဏွာက္ေကာင္းေကာင္း အလုပ္လုပ္ေစခ်င္ရင္ ခဏခဏေသြးေပးဖုိ႔လုိတယ္။ ေသြးရဦးမယ္။
ပီအိပ္ခ်္ဒီအတြက္ စဥ္းစားထားေပမဲ့လဲ မာစတာက အၿပီးအျပတ္ၿပီးေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ဒက္ဇာေတးရွင္း က်န္ေသးတယ္။ စာလုံးေရ တစ္ေသာင္းတဲ့။ စက္တင္ဘာ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ တင္ရမွာ။ အဲဒီေန႔ဟာ ဒက္တ္လုိင္းေန႔ေလ။ အခုဆုိရင္ ပီအိပ္ခ်္ဒီ ပရုိပုိ႔ဇယ္အတြက္ ဦးေဏွာက္အလုပ္လုပ္ရ၊ မာစတာဒက္ဇာေတးရွင္းအတြက္ စဥ္းစားရနဲ႔ ဦးေဏွာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပူေနၿပီ။ အေရးထဲ ကမၻာ့ဖလားပြဲက ရွိေနေလေတာ့ မ်က္စိကေတာ့ ခပ္က်ိန္းက်ိန္းရယ္။ ဘယ္လုိအေျခအေနမွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္စရာရွိတာကေတာ့ ဆက္လုပ္ေနရဦးမွာပါဘဲ။
...
