Saturday 24 October 2009

သတၱိႏွင့္ဗ်တၱိ

အရာ၀တၳဳဟူသမွ်တြင္ ျမင္ရေသာအပုိင္းႏွင့္မျမင္ရေသာအပိုင္းဟူ၍ အပုိင္းႏွစ္ပုိင္းပါရွိၿမဲျဖစ္၏။ ပါဠိေ၀ါဟာရအားျဖင့္ ျမင္ရေသာအပုိင္းကုိ ဗ်တၱိပုိင္းဟူ၍ ဆုိရ၏။ မျမင္ရေသာအပိုင္းကုိ သတၱိပုိင္းဟူ၍ ဆုိရ၏။ သိပၸံနယ္ပယ္၌ စြမ္းအင္ႏွင့္ျဒပ္သဖြယ္ပင္ျဖစ္၏။ သတၱိပုိင္းသည္ စြမ္းအင္ႏွင့္တူ၏။ ဗ်တၱိပုိင္းသည္ ျဒပ္ႏွင့္တူ၏။ ဗုဒၶအဘိဓမၼာေ၀ါဟာရအားျဖင့္ သတၱိပုိင္းသည္ ကံျဖစ္၍ ဗ်တၱိပုိင္းသည္ ကမၼဖလ (၀ါ) ကမၼ၀ိပါကျဖစ္ေလ၏။ ေလာကေ၀ါဟာရအားျဖင့္ ဆုိရလွ်င္ ကံသည္ အေၾကာင္းျဖစ္၍ ကမၼဖလ (၀ါ) ကမၼ၀ိပါကသည္ အက်ိဳးျဖစ္၏။

သတၱိပိုင္းႏွင့္ဗ်တၱိပုိင္းတုိ႔၏အၾကား၌ အ၀ိဇၨာက ကန္႔လန္႔ကာအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ေလ၏။ အ၀ိဇၨာသည္ ဖုံးေသာ သတၱိႏွင့္ေဖာ္ေသာသတၱိ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးကုိ ပုိင္ဆုိင္၏။ ဖုံးေသာသတၱိကုိ ပါဠိေ၀ါဟာရအားျဖင့္ အာ၀ရဏဟူ၍ ဆုိရ၏။ ေဖာ္ေသာ သတၱိကုိ ၀ိေကၡပဟူ၍ ဆုိရ၏။ သတၱိႏွစ္မ်ိဳးလုံးကပင္ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ အမွားကုိ သိေအာင္ေဆာင္ရြက္၏။ အမွားကုိ သိေအာင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းဟူသည္မွာ အမွန္ကုိ အမွန္အတိုင္းမသိေအာင္ ဖုံးၿပီး အမွားကုိ အမွန္ထင္ရေလေအာင္ ေဖာ္ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ။

မွတ္ခ်က္။
ဦးေရႊေအာင္၏ ဗုဒၶ (သုိ႔မဟုတ္) အႏႈိင္းမဲ့ စာမ်က္ႏွာ ၁၀၄-၁၀၅ မွ တုိက္ရုိက္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

...

Friday 23 October 2009

ဒိ႒ိသုံးမ်ိဳး

နတၳိက၀ါဒဟူသည္
အက်ိဳးကုိ ပယ္ေသာ ၀ါဒျဖစ္၏။ ဤေလာက၌  အေၾကာင္းႏွင့္အက်ိဳးဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိေသာ္လည္း နတၳိက၀ါဒီက အေၾကာင္းကုိသာ လက္ခံ၏။ အက်ိဴးကုိ လက္မခံ။ အေၾကာင္းႏွင့္အက်ိဳး ႏွစ္မ်ိဳးတုိ႔တြင္ အေၾကာင္းသည္သာ ပဓာနျဖစ္၏။ အက်ိဳးသည္ ပဓာနမဟုတ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လုပ္ငန္းတစ္ခုကုိ လုပ္ကုိင္ရာတြင္ မိမိလုပ္ေနေသာ လုပ္ငန္းကုိ ၿပီးဆုံးေအာင္သာ ကုိယ္စြမ္းရွိသမွ် ဥာဏ္စြမ္းရွိသမွ် လုပ္ရန္ လုိအပ္၏။ တရားသည္ မတရားသည္ ဟူ၍မရွိ။ ငါက ေနာက္က်သည္၊ သူက အလ်င္ဦးသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ကုိ ေက်ာ္ၿပီး ငါကအခြင့္အေရးယူရန္မသင့္ဟူ၍ စဥ္းစားရန္မလို။ အၿမီးက်က္ အၿမီးစား၊ ေခါင္းက်က္ေခါင္းစား၊ နက္ဖန္ခါဟူ၍မရွိဟု နတၳိက၀ါဒက သြန္သင္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိအလုပ္မွ ထြက္ေပၚလာေသာ အက်ိဳးတရားအေပၚ တစ္စုံတစ္ရာ ေတြးေတာ စဥ္းစားရန္မလုိဟူ၍ အက်ိဳးတရားကုိ နတၳိက၀ါဒက ပယ္၏။ လမ္းစဥ္ႏွင့္ ပန္းတုိင္တြင္ လမ္းစဥ္သာ ပဓာနျဖစ္၏။ ဤ၀ါဒကုိ ေရွးေခတ္တြင္ အဇိတေကသကမၺလဆရာႀကီးက ယူ၏။

အႀကိယ၀ါဒဟူသည္
အေၾကာင္းကုိပယ္ေသာ ၀ါဒျဖစ္၏။ ဤေလာက၌ အက်ိဳးသာ ပဓာနျဖစ္၏။ မိမိလုိေသာ အက်ိဳးကုိ ရမည္ဆုိလွ်င္ လိမ္၍ပဲရရ၊ လုပ္၍ပဲရရ၊ ေနာက္ဆုံးအဖကုိ သတ္မွပဲရရ အားလုံးမွန္သည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။ အက်ိဳးကုိ ရမွေတာ့ အေၾကာင္းမွန္၍ရျခင္းသာျဖစ္၏။ လမ္းစဥ္ႏွင့္ပန္းတုိင္တြင္ ပန္းတုိင္သာ ပဓာနျဖစ္၏။ ဤ၀ါဒကုိ ေရွးေခတ္တြင္ ပုရာဏကႆပဆရာႀကီးက ယူ၏။

အေဟတုက၀ါဒဟူသည္
အေၾကာင္းႏွင့္အက်ိဳး ႏွစ္မ်ိဳးုလုံးကုိ ပယ္ေသာ ၀ါဒျဖစ္၏။ ဤေလာက၌ အေၾကာင္းလည္းပဓာနမဟုတ္၊ အက်ိဳးလည္းပဓာနမဟုတ္။ အားလုံးသူျဖစ္ခ်င္ေနသလုိ ျဖစ္ေနၾက၏။ အေၾကာင္းေကာင္းေသာ္လည္း အက်ိဳးေကာင္းခ်င္မွေကာင္း၏။ အေၾကာင္းမေကာင္းေသာ္လည္း အက်ိဳးေကာင္ခ်င္ရင္ ေကာင္း၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေၾကာင္းအက်ိဳးနိယာမတြင္ ဘာမွ်ပုံေသသတ္မွတ္၍မရ။ လမ္းစဥ္ႏွင့္ပန္းတုိင္တြင္ လမ္းစဥ္လည္း ပဓာနမက်။ ပန္းတုိင္လည္းပဓာနမက်။ ေကာင္းသည္ထင္လွ်င္ လုပ္သင့္သည္ခ်ည္းျဖစ္၏။ ေနာက္ဆံတင္းမေနသင့္။ လုပ္သာလုပ္။ ဤသုိ႔ အေဟတုက၀ါဒက ဆုိသည္။ ဤ၀ါဒကုိ ေရွးေခတ္တြင္ မကၡလိေဂါသာလဆရာႀကီးက ယူ၏။

မွတ္ခ်က္။
ဦးေရြေအာင္၏ ဗုဒၶ (သုိ႔မဟုတ္) အႏႈိင္းမဲ့ စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၅ မွ တုိက္ရုိက္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

...

Wednesday 21 October 2009

မွတ္စု ၄

ဒီေန႔ ည ၁၁ နာရီခန္႔၌ သုတၱန္ေဒသနာေတာ္ေတြကို ရြတ္ဖတ္ရင္း စဥ္းစားမိသည္မွာ...
မေန႔က အေမဆုံးတာ ကုိးႏွစ္တိတိျပည့္တဲ့ေန႔မွာ ညီေတာ္ေမာင္က ရြာျပန္သြားၿပီး အေမ အေဖအတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈလုပ္တယ္။
အဂၤါေမာင္ အဂၤလန္က ျပန္ၿပီးေနာက္ပုိင္းမွာ အေမအေဖကုိသာ မရြယ္ရြယ္ဘဲ ကြယ္လြန္ၿပီးတဲ့ ႏွစ္ဖက္ အဘုိးအဘြားေတြကုိပါ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္ေဆြမ်ိဳးေတြကုိ စည္းလုံးရမယ္။ ဒါမွ စုစုစည္းစည္းျဖစ္ၾကမွာ။

အဲဒီလုိေလး စဥ္းစားမိတာပါ။ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျဖစ္မလားေတာ့ မသိပါဘူး။

...

Tuesday 20 October 2009

မွတ္စု ၃

ဒီေန႔
အေမဆုံးတာ ကုိးႏွစ္တိတိျပည့္တဲ့ေန႔။
အေမက ၁၃၆၂ ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၃ ရက္ေန႔မွာ ဆုံးပါးသြားတယ္။
ကုိးႏွစ္ဆုိေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ မေန႔ကလုိဘဲ ျမင္ေယာင္ေနမိေသးတယ္။

အေဖမရွိေတာ့ေပမဲ့ သားေတြရဲ  ့မ်က္ႏွာေလးေတြကုိ ၾကည့္ရင္း အေမေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တယ္။
ပညာေရးအတြက္ သားသုံးေယာက္ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေနထုိင္ၿပီး အေ၀းတစ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနခဲ့တယ္။
အိမ္မွာ သူ႔သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ဘဲ အေမ့ဘ၀ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားခဲ့ရတယ္။
ဒုတိယသား သာသနာ့ေဘာင္က ထြက္ခြါသြားၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံထဲေရာက္သြားတာ ႏွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ဘူး။
လူ၀တ္ေၾကာင္ျဖစ္သြားေပမဲ့ အေမတစ္ခါမွ သူ႔ကုိ လူ၀တ္နဲ႔ ျမင္ဖူးမသြားရွာဘူး။
ယေန႔ထက္ထိ ဒုတိယသားေပၚမလာခဲ့ဘူး။ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိ။

အေမေသခါနီးမွာ ဒုတိယသားက လြဲရင္ က်န္တဲ့သားေလးေယာက္လုံး အေမ့အနားမွာ ရွိေနခဲ့တယ္။
ဒုတိယသားကုိ ေမွ်ာ္ေနရင္း အေမအသက္ရွည္ခဲ့ပုံရတယ္။ အမွန္ဆုိ ေရာဂါကၽြမ္းေနတာၾကာၿပီ။
အေမ့ျဖစ္အင္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ဒုတိယသားကုိ အဂၤါေမာင္ ေဒါသျဖစ္မိတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူကုိယ္တုိင္လဲ လူ႔ေလာကထဲ ရွိလားမရွိလားေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။

ဒီေန႔
အေမ့ကုိ အရမ္းသတိရတယ္။
အကုိ (ဒုတိယသား)ကုိလဲ သတိရတယ္။
အေဖကုိလဲ သတိရတယ္။
အားလုံးကုိ သတိရေနၿပီး စိတ္အစဥ္က အိမ္ေျခသုံးဆယ္သာသာေလးရွိတဲ့ အဂၤါေမာင္တုိ႔ ရြာေလးကုိ သတိရေနမိပါေတာ့တယ္။

ဒီေန႔ ညီအငယ္ဆုံး(ဦးဇင္း)က ဦးေဆာင္ၿပီး ကုိးႏွစ္ေျမာက္ အေမ့ႏွစ္ပတ္လည္ကုိ ရြာမွာလုပ္တယ္။
အဂၤါေမာင္လဲ ႏုိင္သေလာက္ ထည့္၀င္လုိက္တယ္။
ကထိန္ပြဲပါ တြဲၿပီး က်င္းပမယ္တဲ့။ အခုအခ်ိန္ဆုိ ႏွစ္ပတ္လည္ေကာ ကထိန္ပြဲေကာ ေရစက္ခ်ၿပီးေရာေပါ့။

အေမ
သားတုိ႔ေပးေ၀တဲ့အမွ်ကုိ ရယူၿပီး နတ္ခ်မ္းသာကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ ခံစားႏုိင္ပါေစသတည္း။

...

Thursday 8 October 2009

မွတ္စု ၂

စက္တင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ေက်ာင္းအပ္ခဲ့တယ္။
ေအာက္တုိဘာ ၁ ရက္၊ ၂ ရက္ေတြမွာလဲ ေအာ္ရီယင္ေတးရွင္း လုပ္တုန္းပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ တကၠသုိလ္ထဲ မသြားျဖစ္လုိက္ဘူး။ ညေနပုိင္းေတြမွာ ေတြ႔ဆုံပြဲေတြရွိတယ္တဲ့။ အေသာက္အစားေတြပါတယ္ဆုိလုိ႔ မသြားလုိက္ေတာ့ပါဘူး။
ေအာက္တုိဘာ ၃ ရက္မွာ ပ၀ါရဏာျပဳပြဲရွိတယ္။ လန္ဒန္ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ တစ္ႏွစ္စီ အလွည့္က် ပ၀ါရဏာျပဳလုပ္ၾကတယ္တဲ့။ ဒီႏွစ္ကေတာ့ အဂၤါေမာင္တုိ႔ သႏၱိသုခေက်ာင္းမွာ ပ၀ါရဏာက်င္းပပါတယ္။

ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ဘာမင္ဂမ္ကထိန္ကုိ ညအိပ္သြားတယ္။ ေအာက္တုိဘာ ၄ ရက္ေန႔ ညေန ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ေအာက္တုိဘာ ၅ ရက္ေန႔ တကၠသိုလ္ထဲသြားၿပီး courses ေတြေရြးထားခဲ့ form သြားတင္တယ္။ မနက္ပိုင္းကထဲက ထြက္သြားတာပါ။ ညေန ငါးနာရီမွာ အတန္းရွိတယ္ဆိုလုိ႔ တစ္ေန႔လုံးစာၾကည့္တုိက္ထဲ ထုိင္ေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ငါးနာရီအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဆရာမ မလာလုိ႔ အတန္းမရွိပါဘူး။ စိတ္ညစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ေအာက္တုိဘာ ၆ ရက္မွာ အတန္းမရွိဘူး။ ေက်ာင္းမွာဘဲ စာေတြဖတ္ေနလုိက္တယ္။
ဒီေန႔ ၇ ရက္ေန႔မွာ အတန္းရွိပါတယ္။ မနက္ ၁၁ နာရီကေန ေန႔လည္ ၁ နာရီထိပါ။
အတန္းၿပီးေတာ့ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ မုိးအရမ္းရြာလုိ႔ ထီးေဆာင္းခဲ့ရေၾကာင္းပါ။